002

97 11 0
                                    

Fadoua:

Zaterdag; 09:32

Ik lig al sinds het fajr gebed in mijn bed terwijl ik door alle gesprekken van mij en Souhail ga. Mijn mattie Azad vraagt al dagen wat er is en waarom ik niet "normaal" reageer. Fuck dat. Ik wil alleen Souhail. Betekenen ik en onze vriendschap dan zo weinig voor hem? Pfff. Mijn gedachtes draaien overuren waar ik gek van word. 

Ik besluit op te staan en mijn mindset te veranderen. Ik sla de dekens van me af en doe mijn pantoffels aan. Ik doe mijn AirPods in en zet mijn 'vibes' playlist aan. Ik maak mijn bed op en loop vervolgens naar mijn kast om een outfit voor de dag te kiezen. Ik moet 2 outfits kiezen, aangezien ik zo naar werk ga en daar moet omkleden met werkkleding, ga ik altijd in iets simpels naar werk. En na werk ga ik mijn broertje en zusjes meenemen naar Rotterdam om naar de film te gaan en dan uiteten te gaan. Ik pak mijn zwarte Nike tech broek en mijn zwarte oversized hoodie. Perfect om makkelijk aan en uit te kleden bij werk. Voor na werk leg ik dus ook al een outfit klaar en ik zoek even in mijn kast. Ik pak een zwarte panty die niet doorschijnt, een zwart jurkje dat tot mijn knieën komt samen met mijn zwarte Gucci riempje. Ik leg er wat sieraden en parfum bij. Okay dit doe ik dus straks aan zodra ik thuis gekomen ben. Ik pak ook een schoon lingerie setje en loop vervolgens naar de badkamer. Ik neem een korte douche met koud water. 

Onder de douche dwalen mijn gedachtes af naar Souhail, zoals gewoonlijk. Ik moet echt sterker gaan zijn. Blijkbaar boeit het hem niks. We zijn al meer dan een week verder. Ik herinner me vorige week vrijdagavond/nacht nog heel goed. Hoe hij me dat filmpje stuurde en ik erachter kwam dat hij gewoon met een kech was. Like bitch leave him alone! Wollah die chimeids maken me altijd echt m3aseb (boos). Mohim djaai. Ik ga gewoon verder met mijn leven, hij is nu lekker aan het genieten met die kech en ik breek mezelf om hem voor niks eigenlijk? Want het boeit hem kennelijk niet. Ja, klaar. Ik ga lekker bezig zijn met mezelf en school. Dag Souhail. 

Ik stap de douche uit, smeer mezelf in met Zwitsal en loop daarna met mijn badjas om me heen geslagen naar mijn kamer. Ik kleed me aan en spuit wat CK One Gold. Ik pak mijn telefoon en loop dan naar beneden. Iedereen is weg. Ik loop naar de keuken en besluit pancakes te bakken. 

Na ontbeten te hebben met pancakes en een kopje thee, besluit ik mijn boeken er weer eens bij te pakken van school. Like for real, ik heb deze week geen ene moer uitgevoerd. Ik begin met Frans, daarna wiskunde en ik maak het af door nog wat opgaves natuurkunde te maken. Dan kan ik straks in ieder geval rustig weggaan en geen stress van school aan mijn kop te hebben. 

Het is half 1 en ik pak mijn golf 7 waarmee ik snel naar werk rijd. Ik werk in het ziekenhuis. Ik loop naar binnen en scan mijn pas voor de personeelsingang. Ik haal mijn kleren op en loop dan naar de kleedkamers. Ik kleed mezelf om en loop dan door naar mijn afdeling voor vandaag. Om 3 uur ben ik klaar en loop ik naar de kleedkamer. Ik kleed me om en loop weer naar mijn auto. Ik connect mijn playlist met mijn radio en ga dan de weg op. Ik race door naar huis en parkeer de auto netjes. 

Ik doe de deur open en loop naar binnen. Ik groet iedereen en zie dat iedereen al klaar is en klaarstaat. Ik sprint de trap op naar mijn kamer. Ik doe mijn outfit aan en maak me lichtjes op. Ik doe mijn Alexander mcQueens aan. Ik groet mijn mama met een glimlach en ik zie dat het haar goed doet. "Kom jongens, anders komen we in de file." Zeg ik tegen mijn broertje en zusjes. Ze knikken en lachen. Ik rij de auto voor de deur en verbind mijn telefoon met de radio en zet mijn 'car vibes 💛' op. Ze stappen allemaal in en ik race de straat uit. Muziek draaien we harder en we gaan los op de snelweg. Aangezien mijn jongste zusje 7 jaar is, kunnen we niet naar bepaalde films door haar leeftijd. Ik heb dus besloten naar Frozen 2 te gaan met ze. Iedereen blij. 

18:39

De film is afgelopen en we hebben echt gelachen. We lopen de bioscoop uit en lopen naar de auto. We lachen allemaal en kletsen over de film. Eenmaal in de auto rijd ik naar Meram op zuid. Was daar vaak met Souhail. Nee Fadoua, gedachtes uit. Gek genoeg stop ik met denken aan hem en lopen we Meram binnen. Ik had al gereserveerd gelukkig want als we binnenlopen zien we dat het niet normaal druk is. Ik loop naar de balie en de man die altijd daarachter staat voor reserveringen herkent mij gelijk. "Niet met je vriend dit keer?" Vraagt hij lachend. Ik schud nee en vertel hem dat ik met mijn broertje en zusjes ben. Hij knikt begrijpend. We worden begeleid naar onze tafel en we nemen alledrie plaats. 

21:13

Na gegeten, gelachen en gekletst te hebben met zijn vieren, zie ik een bekend gezicht het restaurant in lopen. Souhail. En hij is niet alleen.. Ik zie zijn arm om de schouders van die kech waar hij filmpjes mee maakte een week geleden en die per ongeluk naar mij gestuurd had. Wauw. En hij zei dat ze hem niet boeide. Leugens. Ik lach zachtjes in mezelf, hoe dom kon ik zijn. Slapeloze nachten, dagen niet gegeten, school verkloot en zelfs mensen die om me geven verwaarloosd, om hem? Wollah ik voel me dom. Waarom denk ik elke keer dat mensen real met me zijn als ze dat niet zijn? Oef. Ik zie dat ze worden begeleid naar een tafel schuin tegenover ons. Hij zit met zijn rug naar me toe. Ik besluit mijn telefoon te pakken en hem gewoon te deblokkeren op insta, hij mag zien dat ik het ook goed heb zonder hem. Ik deblokkeer hem en plaats de foto's die ik zojuist heb gemaakt op snap van het eten. 

Na ongeveer een kwartiertje heb ik er geen zin meer in. "Jongens zullen we naar huis gaan?" vraag ik mijn broertje en zusjes. "Maar we hebben nog geen toetje genomen," zegt mijn zusje van 15. "Ik heb geen zin in een toetje, kom we rijden langs MC drive en dan halen we ijsje." zeg ik hun. Ze knikken allemaal blij en zij gaan allemaal naar de wc om hun handen te wassen. Ik loop naar de balie en reken af. "Dat wordt dan 163 euro alstublieft." Ik pin en bedank hem. Ik loop door en wacht op mijn broertje en zusjes. Ik zit op mijn telefoon en zie dat mijn vriendinnen uiteten zijn met zijn allen. Ik reageer op hun allemaal en ze zeggen me dat ze me missen en ik erbij had moeten zijn. Ik glimlach naar mijn telefoon, ik heb echt geweldige vriendinnen Alhamdulilaah. 

Mijn broertje en zusjes komen uit de wc. Ik wenk ze dat ze moeten lopen en ik loop als laatste achter hun aan. Ik pak alvast mijn autosleutels uit mijn tasje en wend nog een laatste blik op de tafel van Souhail. Ik zie dat hij me aanstaart. Ik schud mijn hoofd en kijk weer weg, waarna ik gelijk het restaurant uitloop. Pfff deze kou buiten doet me goed, de koude wind laat me helder nadenken. Mijn gedachtes draaien weer overuren, zoveel vragen maar geen antwoorden. We lopen door naar de auto en ik kan maar geen rust in mijn hoofd vinden.

We stappen in de auto en ik connect mijn telefoon met de radio weer. Ik doe mijn emo playlist op. We rijden weg en ik geef gas. Bij de MC haal ik voor mijn broertje en zusjes een ijsje en voor mezelf een milkshake. Terwijl zij het eten, rij ik door naar de Shell om te tanken. Na getankt te hebben zie ik Souhails auto. Tfoe, volgt hij me ineens ofso? 

Ik rij met een hoge snelheid het terrein af de snelweg op. Mijn gedachtes zijn bij Souhail en wanneer mijn broertje mij wat wilt vertellen schreeuw ik boos naar hem en zeg ik hem dat hij zijn bek moet houden. Gelijk heb ik spijt van mijn woorden. Pfff. Mijn zusjes zijn in slaap gevallen en ik rijd met een hoge snelheid. Ik ben zo erg in gedachten bij Souhail dat ik niet eens doorheb dat ik de afslag gemist heb. 

Wanneer ik hele tijd alleen maar Antwerpen en Breda op het bord zie staan begin ik twijfels te krijgen, rij ik wel goed? Ik pak mijn telefoon en type onze stad in bij navigatie. 47 minuten rijden. Let's go. 

Na een halfuur herken ik de weg weer en doe ik mijn navigatie uit. Ik rijd door en iedereen in de auto slaapt. Mijn gedachtes draaien oprecht overuren. Ik blijf mezelf aanpraten dat ik hem niet nodig heb en dat ik door moet gaan met mijn leven. En hoe moeilijk het ook lijkt, ik moet aan mezelf gaan denken. Ik mag pijn hebben, ik mag huilen en ik mag boos zijn, maar het moet niet ten koste gaan van andere belangrijke dingen of mensen die WEL om me geven. Maar je houdt van hem Fadoua, vergeet dat nooit. 


HartpijnWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu