Hartpijn

017

Tussendoor hoofdstuk:

Hart en gedachtes van Fadoua...

Hij is weg, maar ook hij is weg. 

Iedereen verlaat mij en niemand is zoals ze zeggen te zijn. 

Mijn hart is gewikkeld in verband vanwege de breuken.

Het hart schreeuwt, huilt en smeekt. Maar ik toon geen emotie.

Ik mis Souhail niet, iets wat ik mezelf nooit had kunnen inbeelden.

Alhoewel, ik mis Mo met mijn hart en ziel. 

Souhail is terug, wie had dat gedacht. 

Mijn gevoelens zijn weg, en tja, wie had dat gedacht?

Souhail is mijn beste vriend en dat blijft zo.

Maar Mo, mijn lieve Mo. 

Wat ben ik erg voor hem geweest. 

Wat heb ik dit liefdesverhaal verpest.

Verpest door trauma's, pijn en verdriet. 

Mo was daar, dag in en dag uit voor me, zonder te weten wat er was.

Ik kon het niet, ik kon hem niet zeggen dat ik niet van hem hield.

Maar nu, enkele maanden later, ben ik erachter gekomen dat Mo degene is met wie ik mijn leven wil delen en dat diegene niet Souhail is. 

Ik ben erachter gekomen dat Mo degene is naast wie ik wakker wil worden, en niet Souhail. 

Souhail is en was een goede beste vriend, en sommige dingen moeten gewoon blijven zoals ze waren.

Ik ga geen nieuw liefdesverhaal beginnen met iemand die dat niet wou. 

Echter, ga ik vechten voor een liefdesverhaal, waarbij diegene mij koos boven iedereen vanaf dag 1. 

Mo en ik. Hij wou mij vanaf het eerste moment. En na enkele maanden, toen ik het dik verknald had, heb ik hem laten gaan.

Ik liet hem gaan, denkend dat ik toch niet van hem hield.

Maar nu Souhail terug is, besef ik van niemand zo realistisch gehouden heb als van Mo. 

Mo verdiend mijn liefde en daar ga ik ook voor vechten. 

Vechten voor hem, zijn liefde en onze toekomst.

Dit vechten doe ik niet alleen, maar met Allaah aan mijn zijde.

Ik ben in het diepe gegooid door mezelf en mijn gevoelens, en ik moet omhoog klimmen.

Niet alleen, maar met Allaah aan mijn zijde. 

Ik heb Mo nu niet, maar zoals ik moeite voor hem doe en voor hem bid. 

Je zou mijn liefde voor Souhail als onbestaand beschouwen.

Wat ik voor Mo over heb, dat heb ik voor niemand over gehad.

Ik lig in bed, het is 12:34 in de nacht. 

Ik draai me om en pak mijn telefoon.

Ik zie een berichtje van mijn ziel, MyFuture. Mo.

"Ik zie je geniet van jouw leven zonder mij."

Ik raak stil en weet niet wat ik moet zeggen. 

Ik wil niet teveel zeggen, maar ook niet te weinig. 

"Er is geen genieting in mijn leven als jij in mijn leven ontbreekt. x" 

Ik doe mijn telefoon uit en draai me weer om, net zoals alle andere nachten. 

Ik denk na, ik denk terug. 

De manier waarop hij me elke keer aankeek als ik met hem afsprak. 

De manier waarop hij me knuffelde en me thuis liet voelen.

De manier waarop hij me het gevoel kon geven dat hij mijn thuis was, en geen enkel ander persoon of plek.

De manier waarop hij me mijn eerste kus gaf. 

De manier waarop hij me aanraakte. 

De manier waarop hij me beminde.

Ik wil in zijn armen liggen en zijn liefde over me heen voelen. 

Ik wil hem mijn ja-woord geven. 

Ik wil hem zeggen dat ik fout was en dat ik van hem hou.

Ik wil zijn liefdesbevestiging beantwoorden, iets wat ik nooit deed.

Ik wil hem zeggen dat ik hem als mijn man wil.

Ik wil hem aankijken met ogen vol liefde. 

Ik draai me weer om en pak mijn telefoon weer. 

Ik zie berichtjes binnenkomen, Souhail.

Ik laat hem op blauw en kijk naar de berichtjes van Mo.

"Ik heb jou nodig naast me in mijn leven, maar ik krijg de gebeurtenissen niet uit mijn hoofd."

Ik zucht en ik laat de traan op mijn wang zijn weg gaan.

"Mo, ik hou van je. Ik had het eerder moeten zeggen. Ik had je niet moeten laten gaan. Kunnen we hierover praten?" 

Ik doe mijn AirPods in en zet het nummer 'standing by you - nish' op.

Terwijl ik op zijn reactie wacht, val ik in slaap. Wat is liefde toch ingewikkeld.