Hartpijn

011

Terugblik naar gesprek van vannacht...

Dounia::

"Dounia, ze verdient beter dan mij. Ik meende geen enkel woord dat ik over haar zei tegen Sara wollah. Ik wist dat Sara het aan Fadoua zou vertellen, daarom deed ik het. Ze moet me haten Dounia. Alleen dan gaat ze me vergeten en verder met haar leven. Ik weet dat ik haar alleen maar pijn ga doen, ik ga haar kwetsen, dat verdient ze niet."

"Je doet dom Souhail, je weet dat ze van je houdt. Al zou je haar vermoorden. Ze was echt boos, echt boos. Maar ik weet dat ze nu huilt om je. Ze voelt zich echt vies en walgt van haarzelf. Ze heeft het gevoel dat je haar als hoer zag en nu is ze onzeker. Je weet hoe ze is als ze onzeker is Souhail. Ik kan niet eens meer met haar praten. En ik begrijp waarom je het hebt gedaan, ik zeg ook niet dat het goed is hoe je het hebt gedaan. Maar wat verwacht je? Ze moet via mij en haar neefje horen dat je niks meer met haar te maken wilt hebben, en nu zelfs via Sara? Ze is echt kapot Souhail. Ga met haar praten wollah. Probeer het alsjeblieft."

"Nee Dounia, ik weet het. Hoe ik het heb aangepakt is fucked up, maar is alleen maar beter. Ze voelt teveel voor me. En als ik haar ga connecten, dan kan ze nooit over me heen komen."

"Souhail, het gaat haar niet eens meer om de kanker liefde die ze voor je voelt. Ze mist jullie vriendschap. Wollah, ze is niet meer dezelfde. Jij was haar beste vriend, ze deelt niet eens met mij wat ze met jou deelde." 

"Ik blijf bij mijn besluit Dounia, een vriendschap gaat niet als er iemand gevoelens heeft. Klaar, dit is het beste voor haar. Nu lijkt het onlogisch, maar ze gaat me bedanken later."

"Haar gevoelens worden minder hoor, vriendschap kan dan toch gewoon?"

"Nee kan niet Dounia."

"Haha, volgens mij ben jij degene die feelings heeft in plaats van andersom..."

"No comment, ga ga met je bullshit. Weet Khalid trouwens over deze hele shit?"

"Nee, ik doe dit alleen voor Fadoua, ik moest je blokkeren van Fadoua, ze wilt niks meer met je te maken hebben. Ze walgt van je, ze walgt van zichzelf, ze haat je, ze haat zichzelf, ze spuugt op jou en ze spuugt op zichzelf. Ik ga je zo ook verwijderen. Ik wil je alleen 1 ding zeggen. Je moet niet verwachten dat als je over een jaar of 2 ineens beseft wat je kwijtgeraakt bent, dat je haar leven weer in wilt gaan en ze je gelijk toelaat. Je moet ook niet verwachten dat ze dan dezelfde Fadoua is. Ze is al niet meer dezelfde Fadoua als toen ze jou kende. Ze doet echt alsof ze je nooit gekend heeft. Ik was vorige week nog met haar aan het winkelen. Ik begon over jou, ze keek me aan en zei toen: 'Ik weet niet wie je bedoeld Dounia, de Souhail die ik kende bestaat niet meer. Als hij bestond, dan sprak ik hem nu.' En ze lachte naar me, maar je zag in haar ogen gewoon dat ze elk moment in huilen kon uitbarsten. Haar ogen verraadde al, dat ze vol zat met pijn. Ze begon gelijk over de verloving van mij en Khalid. Fadoua doet dat nooit, behalve als het haar pijn doet. Je ziet volgens mij niet in wat ze allemaal voor jou opgegeven heeft. En je beseft volgens mij niet hoeveel jongens haar contacteren op dagelijkse basis. 90% is beter dan jij ooit zult zijn. En wat doet Fadoua? Ze wijst ze af. Waarom? Ze zegt ze dat ze al van iemand houdt."

Even is het stil. 

"Ewaja, klaar Dounia. Ze is een goed meisje, ze is een goede zuster. Ze verdient een goede man. Niet iemand zoals ik Dounia."

"Al zou de meest perfecte vrouw komen, en je houdt niet van haar, zou je met haar trouwen?"

"Nee tuurlijk niet, huwelijk zonder liefde is niks."

"Voila, je antwoord. Zij gaat toch ook niet met iemand trouwen, terwijl haar hart bij jou ligt."

Weer word het even stil.