SAUDADE (Yeni Kitap)

18.bölüm

:En güzel şarkılar nasıl sözsüz olanlarsa,
:En iyi dostlar da adsız olanlardır.

Virginia Woolf ⛓⛓

_______________________________
⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓⛓

Multimedya: Arzu ve Arda💦💦

İç sesim "What? What?" diye bağırırken, ben olayı anlamaya çalışıyordum. Ne yani kızınca çok mu güzel oluyordum!? Kendine gel Ela!! Emre bu. Dalga geçmek için söylemiş olabilir. Hem Mert neden bunu söylesin ki?

Emre benim şok olduğumu anlamış olacak ki, yüzündeki kocaman sırıtışla yanımdan geçti. Aptal Ela...

"Ne oldu? İlk defa mı iltifat ediliyor sana?"

Emre itici bir ses tonuyla konuşunca, topuklarım üzerinde Emre'ye döndüm. Emre yatağının başucunda ki telefonunu eline aldı ve ekranına bir süre baktı. Ben de o sırada sözlerimi toparlayabilmiştim.

"Hayır! Çok duydum ben bu iltifatları, seni kendini beğenmiş ukala çocuk!"

İçimde ki tüm kızgınlığı Emre'ye bağırarak geçirmeye çalıştım. O ise bana dönüp daha çok gülümsedi. Gerçekten ukala!

"Kafama bir kova daha su istemiyorum, teşekkürler!"

Emre'nin bu sözünden sonra 'Keyifli Lokma' daki kadın aklıma gelmişti. Nasıl da suyu dökmüştü. Şap diye!

Tutamadığım kahkaham ağzımdan firar ederken, Emre tek kaşını kaldırıp tekraradan konuşmaya başladı " Çok eğlendin galiba sen! İstersen seni de ıslatayım!"

"Yok ben almayayım!" dedim yüzümdeki engel olamadığım sırıtmayla. Aklıma gelen soruyla "Emre?" dedim ve dikkatini bana vermesini sağladım.

"Ha?"

Gerçekten bu çocuk kaba bir öküzdü. Tescilli öküz.

"Ha değil efendim diyeceksin. Kibar ol biraz!"diye çıkıştım. O ise bana sadece daha çok gülümsedi.

"Söyle!"

"Tamam be! Ben de senin anladığın dilden konuşurum."

"Ne dili?" diye sorunca hiç düşünmeden cevap verdim.

"Kaba öküz dili!"

"Vay be! Bu dili sadece benle Arda konuşuyoruz sanmıştım. Nerde ders aldın?"

"Öf Emre. Dinleyecek misin beni?"

"Tamam ama öküzce anlıyorum."

"Belli oluyor! Neyse ne soracağımı unutturdun."

"Bir şey sormayacaksan hadi odamdan çık, kışş kışş!"

"Beni mi kovuyorsun sen?" diye sordum yalancı bir sinirle.

"Evet!" dediğinde artık odadan çıkmam gerektiğini anlamıştım. Özel alanını işgal etmiştim sanki.

Emre gibi ,koridorun diğer tarafına geçerken, "Sen de mi Brütüs!" dedim gülerek. Emre de gülerek kafasını geri telefonuna eğdi. Koridordan çıkınca elimdeki pikeyi Ayşenur'un üstüne serdim. İstemsizce eğilip yanağına bir öpücük kondurdum. Bu kız belki de en iyi arkadaşım olacaktı.

Kapıyı yavaşça açıp evin koridoruna çıktım. Cemre teyzeyi bulmak umuduyla merdivenlere yöneldim. Ev o kadar sessizdi ki...

Alt kata indiğimde yavaşca Cemre teyzeye seslendim. Cevap gelmedi. Belki de uyumuştu. Ama ben gitmeden uyuması da mümkün değildi. Mutfaktan gelen ses ile mutfağa yöneldim. Cemre teyze elindeki tabağı rafa yerleştiriyordu.