SAUDADE (Yeni Kitap)

25.bölüm

Bir insanın akıllı olmasına bir şey dediğimiz yok. Yeter ki; aklını başkalarına kabul ettirmeye çalışmasın.

#Eflatun

Multimedya: Arzu

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Mert'ten;

Böyle bir cevap vermekte yanlış mı yaptım diye düşündüm. Ama kendime göre çıkarlarım vardı. Ailemin beni kullanmaması gibi...Ama bu durumda ben de Ela'yı kullanacaktım.

Verdiğim cevaptan sonra Ela gözlerini diktiği ateşten bana doğru çevirdi. Daha çok 'Sen ne saçmalıyorsun?'der gibiydi.

Emre 'Söylemiştim!' bakışları atıyordu. Ama en önemlisi Damla'nın tepkisiydi. Hiçbir zaman ona karşı bir şey hissetmedim. Kendisi için herkesi satabilecek biriydi. Şu anda ben de bu durumda değilmiydim?

Damla ayağa kalkarak kafasını iki yana salladı. İşaret parmağını bana doğru sallayarak "Bu yüzden benim Ela'dan özür dilememi istedin?Sana inanamıyorum!" dedi ve hışımla yanımızdan ayrıldı.

Arzu ayağa kalktı ve ellerini birbirine çırparak "Yaşasın aşıklar!"diye bağırdı.

Arda Arzu'nun kolundan tutarak yerine geri oturttu.

"Peki niye bize söylemedin?" diye sordu Kumsal.

Aklıma gelen ilk ve en saçma bahaneyi söyledim.

"Ela utandı."

Tabi canım. Kızın haberi bile yok!

Ela gözlerini büyüterek bana baktı. Herhalde birazdan beni dövecekti. Şok olmuş olacak ki ağzını açıp tek bir kelime dahi etmedi. Herkes kafasını onaylarcasına sallayıp işlerine geri döndüler. Ben daha çok bu durumu irdelerler diye düşünüyordum. Ama öyle olmadı.

Gecenin geri kalanında Kumsal ,Buse ve Semih kendi aralarında sohbet ederken Emre ,Arda ve Arzu da kendi aralarında şakalaşıyorlardı.

Ela hâlâ bana o tavırla bakıyordu. Bu durumu Ela'ya açıklamayı düşündüm. Sonra vazgeçtim. Sonuçta bana soracaktı neden böyle bir şey yaptığımı.

"Benimle gelsene." diye kolunu tuttum ve ayağa kaldırdım. İtiraz etmeden ayağa kalktı. Ve kolunu elimden kurtardı.

Dalgaların kumsala vurduğu yere oturdum. Ela'nın da yanıma oturmasını bekledim. Ela sakince yanıma geldi. Bana kısa bir bakış atıp yanıma oturdu.

Bakışlarımı Ela'ya çevirdim. Denizin üzerindeki Ay'ı seyrettiğini gördüm. Sanki az önceki konuda yalan söylememişim gibi... Benden hesap sormasını bekliyordum.

"Neden yaptığımı sormayacak mısın?"

Asıl amacım Ela'yı kırmamaktı. Bana tekrardan kısa bakışlarından birini atıp "Bir çıkarın var değil mi?"diye sordu.

Nasıl anladığını bilmiyordum. Ama evet anlamıştı.

Kafamı öne eğdim ve saçlarımı karıştırdım. Evet bir değil birkaç çıkarım vardı. Bu konuda Ela doğru kişimiydi?

"Evet." dedim kısık bir sesle.

Ela gözlerini Ay'dan ayırmayarak konuşmaya başladı. "Peki o zaman sen de bana yardım edeceksin."

Ben mi? Ela'ya?

"Ne konuda?"

"Ailevi bir mesele. Merak etme. Başını derde sokmam." deyip güldü.

Demek ki Ela'nın da aileden kaynaklanan sorunları vardı. Ve o da bu konuda benden yardım istiyordu. Elimi Ela'ya uzattım.

"Tamam o zaman. Anlaşalım. Ben sana yardım edeceğim. Sen de bana."