O B S E S S I O N

OBSESSION ENTRY # 12

OBSESSION ENTRY # 12

Two Months Later~~~~~~~~

Two lines..

Two lines..

Two lines..

Which indicate that I AM REALLY PREGNANT..

Pregnant with his baby...

Nanghihinang napupo ako sa sahig dito sa loob ng banyo.. nasa aking harapan ang katibayan na hindi pwedeng ipagkaila na ako ay nagdadalangtao.. three pregnancy test.. three fucking pregnancy test was infront of me.. kaya pala.. kaya pala ilang buwan na akong nakakaramdam ng sobrang pagkahilo, pagsusuka tuwing gabi and when I missed my period.. iyon pala dahil ako ay buntis.. I was in a state of denial the few days.. ilang beses kong pinaulit ulit sa aking isipan na maaaring dahil sa sobrang stress at pagod kaya ako nagkakaganito.. maaaring dahil---------------------------- god!!!! why did you do this to me!!!?? bakit? bakit kailangan pang magbunga ang kahayupan ng lalaking iyon.. ang pangbababoy ni Xander sa aking katawan!! bakit? Two months.. since that incident in the hospital.. hanggang ngayon laman ng mga panaginip ko ang mga pinaggagawa sa akin ni Xander.. ang mga ungol niya habang paulit ulit niya akong inaangkin, ang mga pagmamakaawa ko sa kanya ng tumigil na siya.. lahat iyon.. gabi gabi.. nasa aking panaginip..

he ruined me...

he ruined everything..

Siguro nga wala na ang mga bakas ng mga ginawa niya sa aking buong katawan pero mistula iyong nakadikit sa aking isipan.. kahit saang parte ng aking katawan, tuwing gabi pakiramdam ko nasa tabi ko lang siya.. ramdam na ramdam ko pa rin ang maiinit niyang halik, sipsip at kagat.. sa aking katawan... his eyes.. ang mga matang iyon na akala mo kakain ng tao sa tuwing aangkinin niya ako.. Natatakot akong matulog sa gabi.. natatakot ako dahil alam kong once na ipikit ko ang aking mga mata.. siya ang aking makakasama.. I tried everything.. umiinom ako ng sleeping pills para lang makatulog ako ng payapa.. it works .. pero sa tuwing mawawala ng epekto noon.. mas lalong malala ang balik noon sa akin.. Si Lean.. hindi man siya nagsasalita.. hindi man niya inuungkat ang aking mga nararamdaman sa tuwing magigising ako sa isang masamang panaginip gabi gabi.. alam ko.. alam kong alam niya kung sino at ano ang aking napapanaginipan.. Kapag sumigaw ako.. at tinawag ko ang kanyang pangalan... ng paulit ulit.. darating siya.. at yayakapin lang niya ako ng mahigpit na mahigpit.. he will said soothing words.. hanggang sa kumalma ang aking pakiramdam.. Alam kong nahihirapan siya sa sitwasyon.. pero nananatili siya sa aking tabi... ganoon niya ako kamahal..

Simula ng lumabas ako ng ospital at magpunta kami dito sa Cebu.. nagbago ang lahat sa akin.. Kahit ako hindi ko na kilala ang aking sarili.. sa tuwing haharap ako sa salamin.. ibang tao ang aking nakikita... the pale face, my eyes that is hallow and empty with emotions, my body whose look thinner than the usual.. I am dying.. dying inside.. at hindi ako makakawala.. Hindi ko magawang umiyak.. no!! hindi.. hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin.. parang buhay ako.. pero wala na akong kaluluwa.. humihinga ako pero wala akong kabuhay buhay.. wala na si Jas.. wala na yung babaeng punung puno ng buhay, ng kasiyahan, ni pagtawa at pagngiti hindi ko na magawa.. sa pagsasalita at pag uusap lang namin ni Lean.. isang tanong isang sagot lang ang nangyayari.. he was getting frustrated with me pero hindi niya iyon ipinapakita.. basta niyayakap niya lang ako at sinasabing " everything will be alright, Jas and I will always be here for you..." pero nakakasawa na..