O B S E S S I O N

OBSESSION ENTRY # 31

OBSESSION ENTRY # 31

" W-We're h-here, X-Xander... " bakas na bakas sa boses ni Jas ang lungkot at sakit na nararamdaman ko rin ngayon.. Hindi ko maisip kung papaano niya nakayanan ang lahat lahat ng iyon.. I ruined her.. I ruined her life because I want her to be MINE.. Makasarili ako.. kaya naiintindihan ko ang galit niya sa akin noon.. at naiintindihan ko kung bakit kulang na lang isumpa ako ng mga magulang ni Jas ng makita nila ako..

" H-How did y-you— I mean, papaano mo nakayanan ang lahat .. Jas? " hindi ko marinig ang sarili kong tinig.. tila ibinulong ko lang iyon sa aking sarili... Malaya kong pinagmasdan ang puntod na malapit sa aking paanan.. nagsimulang manikip ang aking dibdib.. magluha ang aking mga mata... I cant control my emotions.. my whole body was shaking.. ito ang resulta ng pananamantala ko sa babaeng pinakamamahal ko... dahan dahan akong lumuhod at ipinatong ko ang bulaklak sa ibabaw ng puntod habang sinisindihan ni Jas ang kandilang dala dala niya..

Baby Alexander Montenegro

" J-Jas... g-goddd... b-baby I-Im s-sorry—————- nilingon ko ang pwesto ng aking asawa.. pero gaya ko.. gaya ko.. nahihirapan din siya.. nakatingin ito sa malayo habang patuloy ang pagdaloy ng kanyang mga luha... she was silently crying... hanggang ngayon nasasaktan pa rin siya.. kung maaari lang akuin ko ang lahat ng sakit na ibinigay ko sa kanya at ang nararamdaman niya ngayon.. ginawa ko na.. gagawin ko.. wag ko lang makita siyang ganito... nakita ko kung paano dahan dahang lumuhod ito at pumikit ng pagkadiin diin habang nakatakip sa kanyang bibig ang kanyang kanang kamay para pigilan ang hikbi doon.. pero may kumawala pa din doon... doon ako bumigay.. hinayaang kong umiyak ang aking sarili habang nakatungo sa kanyang puntod... umalog alog ang aking balikat habang paulit ulit kong hinahawakan ang pangalan ng aking anak sa lapida.. 7 months.. papaanong nangyari iyon? papaanong nakaligtas at hindi nadamay si Dria sa pagkawala ng kapatid niya gayung kambal sila?

It must be a miracle..

kung bakit nakasurvive si Dria...

" H-hindi ko naman lahat pwedeng isisi sayo.. X-Xander..ang pagkawala niya ay kasalanan ko.. kas————-

" N-no, dont say that, Jas.. hindi mo iyon ginusto.. biktima lang tayo ng pagkakataon.. siguro kaya hinayaan ng diyos na mangyari ito.. iyon ay para matuto at tumatag pa tayong dalawa.. Kung.. kung pwede lang akuin ko ang lahat ng sakit na nararamdaman mo.. ginawa ko na.. kasi kung tutuusin kahit pagsilbihan kita habang nabubuhay ako kulang pa yung kabayaran sa mga kasalanan ko sayo... kaya wala akong karapatan na magalit at husgahan ka dahil alam kong kung nasa matino kang kalagayan o pag iisip ng dinadala mo sila.. mamahalin at aalagaan mo ng lubos ang ating mga anak.. We maybe lost Alexander.. but look at Dria now.. napalaki mo siya ng maayos.. doon pa lang sobra sobra na ang pasasalamat ko dahil ikaw ang naging ina ng mga anak ko..at dahil minahal mo ako despite of everything I've done to you.. " parang wala siyang narinig at tumingin lang siya sa malayo.. sa mga puno sa paligid.. parang naglalakbay ang kanyang isip sa ibang lugar.. inabot ko ang kanyang kanang kamay at ginawaran ko iyon ng masuyong halik. Nakuha ko ang atensyon niya at pino itong ngumiti sa akin habang lumuluha..

" Y-you know.. hanggang ngayon h-hindi ko natatandaan ang l-lahat ng nangyari sa akin... wala akong matandaan maliban na lang yung araw na tumakas ako sa ospital at sumakay akong eroplano para makapunta sa bahay ng mga kinilala kong magulang sa L.A... i-ipinagtabuyan nila ako.. X-Xander.. matapos nilang malaman ang k-kalagayan ko.. imbis na tulungan ako... ———— huminga siya ng malalim at pinunasan niya ang kanyang mga luha.. tanging pagdiin at paghigpit ng kamay ko ang nagsisilbing suporta niya.. my jaw clenched.. damn them for doing this to her!! magkikita kita rin kaming lahat.. hindi ako makakapayag na hindi makaganti sa kanila.. anong klase silang mga tao!!!