Project BFF

Hoofdstuk 1~Project BFF

Update 28/02/17: Voordat je leest, neem dit boek niet al te serieus. Het is meestal als iets humoristisch bedoeld en als er wel drama in komt neem het gewoon niet serieus. Veel leesplezier ❤

Cindy

Oke dus meeste verhalen beginnen met er was eens dus...

Er was eens-

Ugh, dit werkt niet.

Laat maar, ik begin gewoon.

Een paar dagen geleden zat ik in mijn kamer huiswerk te maken (voor ik realiseerde was dat het weekend was natuurlijk), maar deze keer dacht ik over mijn leven op school.

Wow....

Hoe dan ook.

Het viel me op dat mijn beste vriendin,Elena, me de laatste tijd ontwijkt. En zoals elke normale beste vriendin zou doen in deze situatie, maak ik me echt zorgen.

Ik bedoel meestal loopt ze constant naast me,spreekt de hele tijd met me af en niet te vergeten, is ze altijd blij.

Letterlijk.

Nu is ze gewoon de tweeling van Jammerende Jenny.

Ik meen het.

Ik denk dat het tijd is. Ik wou het na de vorige keer niet meer doen maar het moet wel!

Detective Cindy activeer!

Ja, uhm niet vragen waar ik het over heb...

Als je je geestelijke gezondheid en gezonde verstand wilt houden, vraag het alsjeblieft niet.

Oke denk na Cindy, DENK NA. Wat doen detective's altijd?

WACHT.

Mijn telefoon, waar is mijn telefoon?

Na 20 seconden vind ik het onder mijn bed.

Wat deed het onder mijn bed?

-Flashback-

Waar is het?WAAR is het?!

Ik liep gefrustreerd rond mijn kamer terwijl ik voor mijn telefoon zocht.

"Mam?! Weet je misschien waar mijn telefoon is?!" Riep ik.

"Cindy! Hoe moet ik weten waar jou telefoon is?! Jou telefoon is JOU verantwoordelijkheid, als je het kwijt bent krijg je geen nieuwe!" Riep ze vanaf beneden boos terug.

Ik keek nog een paar keer om me heen en keek uiteindelijk naar mijn bed.

Nou...nu ga ik het nooit vinden,dat is zeker. Dacht ik en keek nogsteeds naar mijn rommelige bed.

Rommelig is niet eens het woord ervoor, dit is een...catastrofe.

Met mijn armen schoof ik leterlijk alles van het bed af.

Ik hoorde een harde klap en keek naar waar het geluid vandaan kwam.

Daarna zag mijn telefoon,op de grond, met een paar krassen erop.

Hmm,teminste is het niet kapot. Dacht ik wanneer ik het pakte en het wel nog aan ging.

Daarna roepte mijn moeder me en zei dat we gingen eten dus liet ik de telefoon weer op de grond vallen en rende naar beneden.

-Eind Flashback-

Euhm...mensen maken fouten?

Vervolgens keek ik naar de laatste berichtjes die Elena me gestuurd heeft en dat was: