Candy, dat ene meisje.

10. Candy

Het huis van Katie is groot, net een villa. De muren zijn wit en het heeft een plat dak. Er is geen tuin, alleen een kale boom. Uit de ramen stroomt paars licht, en je kan hier buiten de muziek al horen. Aya trekt aan mijn hand om naar binnen te gaan, maar ik blijf staan. ''Wat is er Candy?'' vraagt ze bezorgd. ''Ik weet niet of ik naar binnen wil'' fluister ik bang. Mijn bruine krullen vallen netjes over mijn rug. Ik heb de langste jurk aangedaan die ik kon vinden, die gelukkig paars is. Helaas zit de jurk zó, dat ik er mager en ongezond uit zie. Mijn benen trillen als rietjes op mijn 10 centimeter hakken. Ik zie er belachelijk uit, en wil naar huis. Aya heeft haar zwarte haar in een staart, en een lossere rode jurk aan. ''Candy, we hebben het hierover gehad. Meester Peter is er, ik bescherm je, er is geen alcohol... wat kan er mis gaan?'' zegt ze vriendelijk. Ik kijk haar recht aan. Ze kijkt me haast smekend aan. Waarom wil ze zo graag dat ik toch naar het klassenfeest ga? Ze zag toch wat er dinsdag gebeurde? Met tegenzin volg ik haar naar binnen.

Binnen is de muziek oorverdovend. In de grote ruimte aan het eind van de gang is een dansvloer, een bar voor frisdrank, een VIP lounge voor de leraren en een televisie waar videoclips worden gespeeld. Met een akelig gevoel kijk ik naar de ijzeren paal in de VIP lounge. Ik zoek steun bij Aya, maar die is nergens meer te bekennen. Met een naar gevoel staar ik de ruimte in. De hele klas is er al, en danst op de dansvloer. Ongemakkelijk speel ik met een van mijn krullen. Ik voel me als een dier dat in de val zit, omsingelt door leeuwen. Mensen kijken me boos en vies aan, alsof ze boos zijn dat ik gekomen ben. Ik probeer hun blikken te ontwijken als ik me naar een rustig plekje bij de bar haast. Eindelijk zie ik Aya weer. Ze staat bij de televisie met Mark, Lars en Katie te kletsen en te dansen. Ik blijf haar aanstaren. Waarom smeek je me te komen, als je niet met me om zal gaan? Ik weet mijn blik van haar los te laten, en staar de lounge in. Daar zitten Fabian en Peter te drinken en te kletsen. De rest van de klas zit op een lied van Pink te dansen. Ik voel me ongemakkelijk, en begin aan het nieuwe verband om mijn hoofd te krabben. Opeens komt er iemand naast me zitten. Het is meester Peter. ''Hoi Candy, hoe gaat het met je?'' roept hij in mijn oor,zodat ik hem kan verstaan. Met een handgebaar geef ik aan dat het wel goed gaat. Hij kijkt peinzend naar mijn verband. Hij gelooft me vast niet. ''Wil je bij mij en Fabian komen zitten?'' roept hij vriendelijk. Ik kijk hem vragend en verwonderd aan.Snel knik ik, en volg ik hem naar de lounge. Mijn klasgenoten kijken me boos aan, als ik de lounge binnen stap. In de VIP lounge staat een ronde, rode bank en een kleine houten tafel. In het midden van de tafel zit een gat waar de paal uit steekt. Een echte strippaal. 'Moeder' leerde me daarop dansen. Ik ga tussen de leraren in zitten, zodat ik me wat veiliger voelen. Opeens gaat de muziek uit, en begint iemand in een microfoon te praten. ''Goedeavond iedereen!!'' roept Katie vrolijk in de microfoon. ''Voor het feestje echt begint, heb ik een paar regels.'' zegt ze. Meteen klinkt er gezucht, maar Katie negeert het totaal. ''Oke.. Regel 1 : niemand gaat zonder toestemming naar boven toe. Regel 2 : De gordijnen blijven dicht en laatsta regel : je ruimt je eiegen troep op. Vragen?'' zegt ze streng. Vanuit de dansvloer steekt iemand zijn vinger op. ''Waarom die stripperpaal?''