Candy, dat ene meisje.

8. Candy

Ik wil gillen van de pijn, maar zijn hand blokkeert mijn geluid. Katie schopt nog een keer, hard in mijn buik. Ik voel iets naar boven komen. Lars haalt kokhalzend zijn hand weg. "Jezus Sletje! Ga niet op me lopen kotsen, bitch!" schreeuwt hij boos. Beledigd veegt hij mijn bloed af aan zijn spijkerbroek. Mark schopt zó onverwachts tegen mijn slaap dat mijn hoofd tegen de koude muur knalt. Alles begint te duizelen voor mijn ogen, en er verschijnen zwarte vlekken. De douch boven mijn hoofd springt aan, en ijskoud water klettert hard op me neer. Ik voel aan mijn hoofd. Kleverig, dik bloed blijft aan mijn hand plakken, voordat het door het water wordt weggespoeld. De 3 lachen zich haast dood. Opeens schrikken de 3 van iets op, en vluchten ze weg. "Wat doen jullie hier? Ga terug naar de zaal!" roept een bekende stem. Hij stapt boos het kleine douche hok in, en blijft haast bevroren staan als hij me ziet. Het water stopt, en mijn keel begint te branden. Hij loopt op me af en gaat bij me zitten. Hij haalt mijn doorweekte haar uit mijn gezicht, als hij me met open mond aanstaart. Zonder ook maar iets te zeggen, druk ik mijn hoofd tegen zijn borst. Zachtjes begin ik te snikken.

Na een half uurtje is de gymles voorbij. Een schoolarts heeft mijn hoofd verbonden en een afspraak in het ziekenhuis gepland. Bijna alle meiden komen binnen, druk kletsend over hoe oneerlijk jongens spelen. Als ze mij opmerken, wordt het akelig stil. Ik bekijk alle meiden. Waar zijn Aya en Katie? Krijgen ze straf? Geduldig kijk ik toe hoe elk meisje zich omkleed en weggaat. Na 15 minuten gaat de deur naar de zaal binnen. Aya stormd op me af. Haar ogen zijn dik dik rood. Ze valt voor mijn voeten neer. "Hebben ze je pijn gedaan? " vraagt ze, met een trillerige stem. Ik schud van niet. Aya laat haar hoofd op mijn benen vallen en omhelst mijn benen ook. Haar lichaam begint schokkerige bewegingen te maken. Mijn benen worden nat van haar tranen. Ik kijk naar de deuropening, terwijl ik Aya blijf troosten. Lars, Mark en Katie kijken me vanuit de deuropening aan met een valse glimlach.

Poekie springt vrolijk op als ik en Aya binnenkomen. Aya nestelt zichzelf neer naast de deur, ik tegenover haar. Aya kijkt versuft voor haar uit, terwijl ik mijn schriftje pak. Ik leg het op haar schoot, en ze beweegt alsof ik haar wakker schudt. "Je notitie boek?" vraagt ze verbaasd. "Mijn dagboek" verbeter ik haar, met een flauwe glimlach. Het verband om mijn hoofd geeft me hoofdpijn, en mijn armen zitten vol blauwe plekken. Mijn blauwe oog doet ook pijn, net zoals mijn buik. Aya richt haar volledige aandacht aan mijn dagboek. Ze leest elke pagina nauwkeurig. Ze leest mijn leven nauwkeurig, terwijl ik eten en drinken voor ons 2 maak. Ook Poekie krijgt van me te eten. Hoe verder ze leest, hoe erger de gebeurtenissen worden. Gebroken botten, seksueel contact, blauwe plekken, zelfmoord gedachtes en alcohol. Op sommige pagina's worden haar ogen groter, of slaat ze een hand voor haar mond. Ik snap het best, want op sommige pagina's zijn er tekeningen of foto's. Van de wonden, rotzooi van mijn pleegouders, van vorige week.... Zenuwachtig kijk ik toe hoe Aya alles leest. "Oh my god..." fluistert ze. Ze kijkt op van het schrift, recht in mijn gezicht. "Heeft je pleegvader echt..." Ze maakt haar zin niet af, mijn geknik is genoeg.