Candy, dat ene meisje.

22. Aya, Lars

Aya :  De deur valt achter me in het slot. Mama zit op de bank, recht naast de deur. Ze kijkt een televisie show. ''Goeiemiddag'' zegt ze, met een glimlach. ''Hoi'' mompel ik terug, terwijl ik naar de gang loop. Ik trap mijn schoenen uit, en gooi mijn jas over de kapstok. Ik loop de woonkamer in, en plof naast mama op de bank. ''Hoe was het afscheid nemen?" vraagt mama. ''Pijnlijk'' mompel ik, waardoor mama knikt. Ze staat op en loopt naar de keuken. Ik kijk even naar het programma. RTL 4, een programma dat ik vroeger vaak keek. Nu zit ik vaker op de computer of achter mijn telefoon. Mama komt na een tijdje terug met thee en chocolade. Ik pak een stukje en begin er aan te knabbelen. Ik voel me ellendig. Mijn moeder gaat naast me zitten, en opent haar laptop. Ik zie in me ooghoek dat ze een e-mail opent. ''Vrijdag gaan jullie een afscheidsceremonie op school houden'' zegt ze. Ik krijg een naar gevoel in me buik. Wanneer houdt dit gezeik eens op!? ''Nou, vrijdag ben ik ziek'' zeg ik zacht, waardoor mijn moeder kort lacht. Ze wilt nog iets zeggen, maar de deur van de woonkamer gaat open. Papa loopt binnen. Hij wankelt een beetje. Oh nee, papa.. waarom moet je nou dronken zijn. Hij opent de koelkast, zoekt wat rond en sluit het dan weer. ''Goejemitdach'' mompelt hij. Ik krul mijn mondhoekjes even omhoog, en richt me dan op de televisie. Als hij ruzie gaat zoeken, dan niet met mij.

Al snel hebben papa en mama weer ruzie. Over ''Dronken zijn waar de kinderen bij zijn''. Ik probeer niet ernaar te luisteren, maar mijn oren vangen alles op. Een kletsend geluid, waardoor ik toch opkijk. Mama valt tegen de tafel en op de grond. Papa stapt boos de kamer uit, naar boven. Ik loop naar mama toe en help haar overeind. Haar ogen zijn betraand. ''Ga naar je broertje'' fluistert ze, en ik ren de trap op. Ik open de deur naar zijn kamer. De muren zijn blauw, net zoals de dekens. Hij ligt met een kussen tussen zijn benen en lichaam in een hoekje. Zijn ogen zijn betraand. ''Vechten ze weer?"' vraagt hij zo zielig. Ik knik, en ga naast hem zitten. Hij leunt zijn hoofd tegen mijn borst aan, en ik streel zachtjes zijn wang. Ik voel me vingers nat worden.

Lars : Met snelle stappen haast ik me de school in. Het is middag pauze, en ik wordt door een paar leerlingen aangestaart. Ik negeer hun blikken, en haast me naar het kantoor van de directrice. Ze kijkt me met een glimlach aan als ik haar kantoortje binnenloop. Directirce Patricia is een vriendelijke dame in een zwarte broek en een grijs vest. ''Wat is er aan de hand, Lars?'' vraagt ze beleefd. Ik twijfel even. Ik, Mark en Aya kunnen ook de gevangenis in. Maar we doen het voor Candy. ''Candy hield altijd een dagboek bij. Ik en Mark willen bij de afscheidsceremonie laten horen wat ze altijd al geheim dacht enzo'' zeg ik zo beleefd mogelijk. Rustig maar Candy, ik en Mark nemen wel wraak voor je.