Candy, dat ene meisje.

7. Candy

Het is akelig stil in huis als ik thuiskom. Na dat ik de hele dag met Aya heb gepraat ben ik terug gegaan naar de hut. Ik heb het schriftje terug gelegd, er wat in geschreven, Poekie nog wat te eten gegeven en naar huis gegaan. Ik leg mijn tas in mijn kamer, trek mijn pyjama vestje over mijn kleren aan, en zet in de keuken dd frituurpan aan. Als ik er een lading patat in doe, hoor ik de voordeur van het slot gaan. Hetzelfde gelach als donderdag avond. Zijn de gasten van mijn pleegouders er weer!? Ik hoor dat ze allemaal de woonkamer in gaan. Op 2 na. 'Vader' en een onbekende man lopen binnen. De man is lang en gespierd, met een donkere huidskleur. Hij en 'Vader' ruiken naar drugs, alcohol en sigaretten. "Ey, is dat niet die slet van je, Robbie? Is ze ook al je kokkie? " grinnikt hij gemeen. Hikkend van het lachen gaat hij weg met 3 flessen alcohol, één aan zijn lippen. 'Vader' kijkt me aan vanaf de andere kant van de ruimte. Ik haal mijn friet uit de frituurpan, en doe er een party mix in. Ik durf 'Vader' niet aan te kijken. "Hey Candy" breekt hij de stilte mee. "Hoi" zeg ik zacht terug. Ik hoor hem lopen. Ik voel zijn arm om me heen. Zijn stinkende, warme adem in zijn nek. "Hey, umm.... over gister..." begint 'Vader'. Uit angst laat ik hem niet uitspreken. "Maakt niet uit, joh. Je wordt geen vader, en ik hou het wel geheim. " zeg ik snel. Hij grinnikt. "Je mag er wel bijzitten vanavond. " Nog voor ik kan antwoorden, loopt hij de keuken uit.

De party mix is al snel klaar. Met lood in mijn schoenen doe ik het in een schaal en loop ik de woonkamer in. Op een stoel zitten een onbekende man en vrouw te zoenen. De rest zit te roken, te drinken of drugs in te nemen. Ik herken er een paar van donderdag. Ik leg de schaal op dd tafel, als ik iets bij mijn rok voel. Het wordt naar beneden getrokken! Ik slaak een korte gil, waardoor iedereen in de ruimte gaat lachen. De man achter me, die aan mijn rokje zat, staat dreigend op. Hij heeft een fles pure alcohol vast. Angstig stap ik naar achter, maar word terug geduwd in zijn behaarde handen. Als in een reflex zet hij de fles aan mijn lippen. De alcohol vult mijn mond, en om niet te stikken moet ik het doorslikken. Dd groep staart lachend toe, hoe ik als een vechtende baby in zijn armen gevangen zit. Alcohol dat niet snel genoeg naar binnen komt, druipt over mijn wangen, op de vloer. Gedwongen drink ik de halve fles, tot hij me ruw van zich af duwt. Ik val op de grond, en ren snel naar boven. Struikelend, dronken en huilend val ik op mijn bed. Beneden wordt ik nog steeds uitgelachen.

De volgende ochtend wordt ik wakker met een kater, om als gevolg tijdens de pauze in een vuilnis bak te kotsen.