Candy, dat ene meisje.

12. Candy

        Omdat mijn vriendin dit als een gek opeist... een nieuw deel.... LETS GO

Katie, Mark en Lars werden gearresteerd, maar al snel vrij gelaten. Iedereen in de klas heeft tegen de politie gezegd dat ík alcohol had meegesmokkelt, me in Katie's badkamer heb opgesloten, me daar gesneden hebt met Katie's zakmes en daarna dronken naar beneden kwam. Er was geen leraar die de gebeurtenissen zag en niemand die echt weet wat er daarboven gebeurde. Dus, nu zit ik hier in mijn hut, op een dinsdag morgen. Van school ben ik geschorst voor een week, en naar huis durf ik niet. Dus, ik leef samen met Poekie aan het spoor. De wonden op mijn armen zijn littekens geworden, maar ik heb niks om het mee te verbergen. Voor een vest of zoiets heb ik geen geld, en wie neemt er nou een kind aan dat geschorst is van school en onder de littekens zit.
Zuchtend leg ik mijn schrift weg en kijk ik naar de ingang van de deur. De laatste sneeuwvlokken vallen nog tussen de bomen door. Over een weekje is het kerst. Op school zou er dan een feest zijn, Aya gaat daar vast heen. Ik aai Poekie over zijn rug, als ik hard begin te hoesten. Poekie kijkt me bezorgd aan. "Rustig maar Poekie, Candy gaat niet dood" probeer ik hdm gerust te stellen. Ik ga niet dood, maar ik word wel ziek. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur, en val al snel in slaap.

Het geknars van laarzen op sneeuw maakt me wakker. Het is al laat in de middag, en Poekie slaapt rustig op mijn schoot. Ik wrijf in mijn ogen, en kijk dan naar de ingang. Aya kijkt me peinzend aan, maar glimlacht als ze merkt dat ik haar ook aankijk. ''Hoi'' zegt ze zacht. Haar glimlach is nep, ze voelt zich vast slecht over dat feest. Ik glimlach vriendelijk naar haar, en ze stapt naar binnen. ''Lag je te slapen?'' vraagt ze benieuwd. Ze gaat tegenover me zitten. Ik knik zachtjes, ik ben nog steeds een beetje slaperig. Aya krijgt een schuldige blik in haar ogen. ''Nou ja, ik was al een beetje wakker'' zeg ik snel, om haar gemakkelijker te maken. Het is even stil. Poekie slaapt rustig verder, en Aya kijkt langs me heen. ''Hoe was school?'' vraag ik zachtjes. Ik weet het antwoord wel een beetje, maar ik wil het toch uit haar mond horen. Alleen om de stilte te verbreken. Ze veert gelijk op. ''Afschuwelijk! Iedereen op de hele school heeft het over dat rotfeest. Ze zeggen dat de 'Nationale Schoolslet' drugs had gebruikt en een vuile hoer is. En als ik er iets van zeg, word ik uitgelachen en uitgescholden'' roept Aya zo boos, dat Poekie wakker wordt. Hij schudt zijn kopje even, en gaat dan bij Aya zitten. Met een schuldgevoel maak ik met mijn hand rondjes over mijn arm. Uitgescholden en uitgelachen, door mij. Ik had niet moeten gaan, kijk wat ik allemaal wel niet gedaan heb... Het gerammel van een plastic tas haalt me uit mijn vervelende gedachten. Aya heeft een Albert Heijn tas, waar ze dingen uit haalt. Eten, drinken, voer voor Poekie... ''Ik heb boodschappen voor je gedaan'' zegt ze vriendelijk zonder me aan te kijken. Verbijsterd kijk ik naar de spullen die ze eruit haalt. Een sjaal, handschoenen, een vest met lange mouwen en een capuchon....  ''Aya.. hoe ga ik dat allemaal terugbetalen?'' zeg ik verbijsterd. Ze lacht, en kijkt me lief aan. ''Dat hoeft niet, je hebt het nodig'' zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht. Ik glimlach terug naar haar. Haar glimlach sterft opeens af, en ze kijkt me onderzoekend aan. ''Ben jij soms ziek?'' vraagt ze. ''Ik geloof van wel'' zeg ik zachter. Ze kijkt me bezorgd aan, en gaat rechtop zitten. ''Is het ernstig?'' Zenuwen zijn duidelijk in haar stem te horen. ''Ik geloof van niet'' zeg ik met een geruststellende glimlach op mijn gezicht.