The Bet Is Over

/24/🥀

Μια κουραστική και βαρετή συγχρόνως σχολική μέρα μόλις τελείωσε.

Ο Jimin έλειπε, με ενημέρωσε πως δεν ένιωθε πολύ καλά και αποφάσισε να παραμείνει σπίτι.

Η "άλλαξε και κατέβα για μεσημεριανό" μου χαμογέλασε και ανέβηκα όπως μου είπε.

Άλλαξα σε κάτι ελαφρύ, το οποίο ήταν μια μαύρη φόρμα και από πάνω μια σχετικά κοντή πορτοκαλί κοντομάνικη μπλούζα.

Η θέρμανση είναι ανοιχτή κάτι που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεται σε σάουνα.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο συναντήθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Taehyung, όποιος έβγαινε και εκείνος από το δικό του.

Τ "γειά" με χαιρέτησε και αμέσως ακολούθησε ένα πλατύ χαμόγελο.

Ε "γειά"

Τ "δεν ξέχασες πως σήμερα ξεκινάμε τα ιδιαίτερα έτσι?"

Ε "όχι το θυμάμαι, μετά το μεσημεριανό ξεκινάμε"

Τ "καλύτερα έλα εσύ στο δικό μου, εάν δεν έχεις θέμα βέβαια" εγνεψα και κατέβηκα για μεσημεριανό.

Αχχ και πεινάω σαν λύκος!

[...]

Μπαίνοντας στο δωμάτιο κοίταξα την ώρα, 17:26!

Πήρα το βιβλίο των μαθηματικών, το τετράδιο που γράφω τις σημείο μου και βγήκα στέκοντας έξω από το δωμάτιο του.

Ελπίζω να μην το μετανιώσω!

Χτύπησα την πόρτα και έπειτα από κάποια δευτερόλεπτα μου άνοιξε.

Τ "ήρθες" έκανε στην άκρη για να περάσω.

Φορούσε ένα άσπρο φανελάκι το οποίο μου έδινε την δυνατότητα να παρατηρήσω τα γεροδεμένα του μπράτσα.

Κάθισα σε μια καρέκλα που μου πρόσφερε κοντά γραφείο του και πλησίασε και εκείνος.

Τ "με τι αρχίζουμε?" ρώτησε και έστρεψε το βλέμμα του στο δικό μου.

Ε "σε ποιο κεφάλαιο δυσκολεύεσαι περισσότερο"

Τ "σ' όλα" χασκογέλασε.

Ε "καλά τότε, ας ξεκινήσουμε από τις εξισώσεις δεύτερου βαθμού" έγραψα μια εξίσωση δίνοντας του να την λύση.

Μόνο που αυτό δεν έκανε! Κοιτούσε το τετράδιο σαν εξωγήινος που κατέβηκε απ' τον Άρη.

Ε "θες βοήθεια?"

Τ "λίγο" απάντησε και πήρα το τετράδιο μπροστά μου.

Ε "για να λύσεις μια εξίσωση δεύτερου βαθμού ξεκινάς από εδώ" έφερε την καρέκλα πιο κοντά μου κοιτώντας το τι έκανα.

Ε "βλέπεις, εύκολο" σχολίασα και γύρισα σ' αυτόν.

Γυρνώντας διαπίστωσα πως είχε έρθει υπερβολικά κοντά.

Καθώς εκείνος κοιτούσε αφοσιωμένος την λύση, εγώ αφοσιώθηκα στα χείλη του.

Το μυαλό μου άρχιζε να γεμίζει με σκέψεις, σκέψεις που σίγουρα δεν έπρεπε να κάνω.

Τ "νομίζω το κατάλαβα" γύρισε το κεφάλι του σε μένα συναντώντας το βλέμμα μου.

Τ "έχω κάτι και με κοιτάς έτσι?" γέλασε επιμένοντας και εκείνος στο βλέμμα μου.

Ε "όχι, συγνώμη" αποκρίθηκα και γύρισα αμήχανα κοιτώντας ξανά το τετράδιο.

Ε "οπότε... είπες πως το κατάλαβες?"

Τ "ναι, έτσι πιστεύω τουλάχιστον"

Ε "ωραία..." έγραψα από κάτω μια παρόμοια.

Ε "προσπάθησε" του έτεινα το κόκκινο τετράδιο κοντά του.

Τ "τι θα κάνεις μόλις τελειώσουμε?" με ρώτησε καθώς προσπαθούσε να λύση την εξίσωση.

Ε "δεν ξέρω, λογικά θα παρακολουθήσω τίποτα στην τηλεόραση"

Τ "θα ήθελες να κοιτάξουμε καμία ταινία?" με κοίταξε σοβαρός.

Ε "μαζί?" τον ρώτησα έκπληκτη.

Τ "βλέπεις να υπάρχει κάποιος άλλος στο δωμάτιο?" χασκογέλασε παρασέρνοντας και μένα

Ε "ναι γιατί οχι"

Τ "ωραία, τελειώνω αυτό και ψάχνουμε ταινία" του εγνεψε και γύρισε σ' αυτό που έκανε.

~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~

Αστεράκι για να συνεχίσω? ⭐