The Bet Is Over

/56/🥀

Ε "TAEHYUNG" φώναξα ξεσπώντας σε άφθονο κλάμα.

Ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει και αμέσως έναν απερίγραπτο πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς.

Προσπάθησα να γονατίσω μα τοποθέτησε τα χέρια του κάτω από τις μασχάλες μου, πέφτοντας στο μαλακό στήθος του.

Τ "Choon-Hee" φώναξε προσπαθώντας να με σηκώσει.

Τ "μ-μωρό μου τι σου συμβαίνει"

Ε "π-πονάω, νομίζω - νομίζω γεννάω" φώναξα μέσα απ' το κλάμα μου.

Τ "τι? Οχι τώρα!" με σήκωσε και με μετέφερε στον καναπέ. Με την βοήθεια του έκατσα προσεχτικά και έτρεξε στην κουζίνα φέρνοντας μου ένα ποτήρι νερό, όπως του ζήτησα.

Ε "ααα πονάω" έπιασα την κοιλιά μου κρατώντας το χέρι του σφιχτά.

Ε "πάρε τον Jimin"

Τ "όχι" αρνήθηκε αμέσως.

Ε "πρέπει να πάω στο νοσοκομείο"

Τ "θα πάμε μαζί"

Ε "δώσε με μου το κιν- ααα" κλαψούρισα πέφτοντας πάνω του.

Τ "ηρέμησε" άφησε ένα φιλί στον μέτωπο μου, κρατώντας ακόμα το χέρι του ενώ με το άλλο χάιδευε στοργικά την πλάτη μου.

Ε "φοβάμαι"

Τ "είμαι μαζί σου, μην φοβάσαι"

Ε "πονάω" συνέχισα να κλαίω ασταμάτητα, ο πόνος ήταν αβάσταχτος!

Τ "θα σε βοηθήσω να σηκωθείς, θα μπούμε στο αυτοκίνητο και θα πάμε αμέσως στο νοσοκομείο, εντάξει?" έγνεψα θετικά κουνώντας το κεφάλι μου πάνω κάτω.

Με σήκωσε και με την βοήθεια του φτάσαμε μέχρι το αυτοκίνητο.

Με έβαλε στην θέση του συνοδηγού, πέρασε την ζώνη πάνω μου και αμέσως έφυγε για την θέση του οδηγού.

Τ "είσαι εντάξει?" ρώτησε βάζοντας μπρος την μηχανή και εγώ απλώς έγνεψα έχοντας κλειστά τα μάτια μου λόγω πόνου.

Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής βογγούσα από τον πόνο.

Ο Taehyung μου μιλούσε προσπαθώντας να με κάνει να νιώσω καλύτερα μα όσο και να προσπαθούσε δεν κατάφερνε και κάτι, γέννα είναι όχι παιχνίδια!

Σταμάτησε το αυτοκίνητο ακριβώς έξω απ' το νοσοκομείο και βγαίνοντας, βοήθησε και εμένα.

Με πήρανε αμέσως μέσα, ετοιμάζοντας με για την διαδικασία της γέννας.

Ο φόβος και ο πόνος με είχαν καταβάλει για τα καλά, κάτι που φαινόταν υπερβολικά.