The Bet Is Over

/35/🥀

JIMIN POV

Δεν γύρισα σπίτι, δεν μπορούσα να γυρίσω. Ήθελα να ξεχαστώ!

Έφτασα στο σπίτι της μητέρας μου.

Άνοιξα μια από τις μπύρες που πήρα και την κατέβασα αμέσως.

Η επόμενη δεν άργησε να ακολουθήσει μέχρι που τις άδειασα όλες, και τις 6!

Πως μπόρεσε να με εξαπατήσει έτσι?

Νόμιζα πως ήταν διαφορετική, ξεχωριστή! Τι ηλίθιος...

Μα την αγαπώ! Είναι τόσο γλυκιά, τόσο αθώα. Είναι πανέμορφη, μοναδική!

Προτίμησε αυτόν, αυτόν τον μπάσταρδο!

Που να ήξερε τι έχει κάνει, που να ήξερε το παρελθόν του.

Γιατί αυτόν? Γιατί να μην μπορώ να την διεκδικήσω?

Την αγαπώ γαμώτο, την αγαπώ τόσο γαμημένα πολύ.

CHOON-HEE POV 

Φεύγοντας 'έριξα' την πλάτη μου στον τοίχο σπαράζοντας στο κλάμα.

Τον έχασα, έχασα τον φίλο μου!

Τ "έλα μην κάνεις έτσι, είναι καθυστερημένο το παιδί" είπε μ' ένα υφάκι.

Ε "ΣΤΑΜΑΤΑ" φώναξα κάτι που τον άφησε άφωνο.

Ε "έχασα τον μοναδικό φίλο που είχα ποτέ μου και φταις εσύ"

Τ "εγώ? Τώρα θα μου ρίξεις και τις ευθύνες?"

Ε "εάν δεν ήσουν εσύ και οι ηλίθιες ανασφάλειες σου δεν θα συνέβαινε τίποτα" φώναξα δίχως να σταματήσω το κλάμα.

Τ "κόψε για να τα πάμε καλά" ήρθε κοντά μου.

Ε "παράτα με" τον έσπρωξα μα με ακινητοποιησέ πιάνοντας το μπράτσο μου.

Τ "δεν είμαι ο οποιοδήποτε να μου μιλάς όπως θέλεις" το πρόσωπο του είχε πάρει μια άγρια έκφραση, είχα καιρό να τον δω έτσι.

Ε "με πονάς" προσπάθησα να σπρώξω το χέρι του μα τίποτα, με έσφιξε πιο δυνατά.

Τ "άκουσες τι σου είπα?" ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου πάνω - κάτω.

Επιτέλους με άφησε.

Με κοίταξε εκνευρισμένος και μπήκε στο δωμάτιο κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του.

Μπήκα και εγώ στο δικό μου πέφτοντας στο κρεβάτι με τα μούτρα.

Έριξα το κεφάλι μου στο άσπρο μεγάλο μαξιλάρι αφήνοντας τα δάκρυα να το μουσκέψουν.