THAT NIGHT

17

◆HIM◆

ALAM ko wala siyang kasalanan.
Na iintindihan ko ang takot niya.
Hindi ako galit.
Nag tatampo OO.

Paano niya nagawang ilihim ang totoo sa akin?
Pa ano niya na atim na huwag sabihin kay Jao ang totoo?

Na alala ko pa noong nang daang araw noong kinompronta ko siya kung paano niya nalaman ang tungkol sa blood type ko.

Kaya pala magaan ang pakikitungo sa akin ng bata.
Kaya pala hindi ko kayang tiisin ang hindi makita si Jao.

ANAK ko pala ito.
She was the girl that night.
Hanap ako ng hanap sa kung saan saan nasa Harapan ko na pala.
How can I be so stupid?
Ni hindi ko manlang ma alala ang mukha niya.
Lihim ko pala siyang na sasaktan.
Nyaon alam ko na kung bakit ang init ng dugo niya sa akin noong una kaming magkita sa paaralan.

Ang tanga ko.
At ang SWERTE ko.
Thanks God!

Hindi ko lubos maisip sa tagal ng panahon hindi man lang ito nag salita.

I can't blame her all the way.
Sino ba naman ako.
Sa aming dalawa alam kong mas talo siya.
MAS Minahal ko pa nga ata siya ngayon dahil na kaya niyang buhayin ang anak naming mag isa.

All those sacrifices she did?
Sleepless night.
Every step of the way.
Alam ko sobrang hirap noon habang ako pa ikot ikot lang sa Macau.
Luring my self with popularity, freedom, carelessness,  fandom and wants.

"Bakit mo nilihim sa akin ito lahat Tien? I should have done some thing. Hindi sana kayo nahirapan. "

Naalala kong tanong sa kanya.
Oo wala akong karapatang sumbatan siya.
Hindi ko siya sinusumbatan dahil lang sa pag tago niya ng totoo.
Pinag sasabihan ko siya.
Mag ka iba iyon.

Na kakainis lang kase ang malamang hinayaan niya ang sariling mahirapan. Noong mga panahong nagagalit ako sa kanya dahil sa sobrang pag titipid niya hindi na siya kumakain ng agahan o almusal.
Noong panahon na kailangan niyang mag trabaho upang tustusan ang pang araw araw nila ng anak namin.

I pitty my self.
Wala akong silbi.
All along I wanted to be with in their lives, now parte pala ako ng mundo NILA NOON PA... hindi ko lang alam.

Na kakalalaki lang minsan eh.

NGAYON, hindi ko sila hahayaan pang mahiwalay sa akin.

I am going to have them BOTH no matter what happened.

Nagising ako sa pag mumuni muni ko nang ilapag niya ang tinimpla nitong milo sa lamesa ko.

I looked at her.
She looked away.

Mahahalata ang guilt sa mga kinikilos niya.

Paano ko titiisin siya gayong mahal ko siya?

"Mag early out ka Miss Costo. Kailangan ka ni Jao sa ospital. " sabi ko rito nang makaupo siya at tanging tano lang ang ginawa nito.

Balisa ang kinikilos niya. Alam kong gulong gulo parin ito sa mga nang yayari.

Bago pa man ito nag ayos ng gamit pinag tataka ko ang matagal nitong pamamalagi sa pantry ng opesina ko.
Walang cctv doon kaya napagpasyahan kong puntahan siya mismo at baka kung ano na ang nang yayari doon.

Mugto naman kasi ang mata niya kanina.

Agad kong pinihit ang seradora kaya naman nahuli ko agad ito sa akto.