Roxanne

H2 Het verleden

Ik word wakker van een irritant geluid. Het duurt even voor ik door heb dat het mijn wekker is. Ik was even vergeten dat ik vandaag, een zondag, vroeg moet opstaan. Ik ga in mijn pyjama naar beneden voor het ontbijt. Dan neem ik snel een douche en ga verder met inpakken. Wanneer het tijd is voor de lunch neem ik een pauze. Connor: "Waar gaan we eigenlijk heen?" Mijn moeder: "Dat krijgen jullie vannacht te horen, als we onderweg zijn." Ik: "Waarom reizen we vannacht?" Mijn moeder: "Anders moeten we je verjaardag onderweg vieren." Ik: "Waar we het ook vieren, er zijn geen vrienden om het samen mee te vieren." Mijn moeder: "Het spijt ons liefje, maar het moet echt voor je verjaardag." Ik: "Waarom? Ik kan toch ook hier voor het eerst veranderen?" Mijn moeder: "Ik leg het je morgen allemaal uit." Ik: "Best." Ik pak de broodjes die ik heb gesmeerd en loop naar mijn kamer. Ik heb echt geen zin om beneden te eten, als mijn moeder zo geheimzinnig doet. Dat doet ze de laatste tijd steeds vaker als ik begin over mijn zestiende verjaardag of over het veranderen. Ik snap het niet, bij Connor deed ze nooit zo en hij was nog veel nieuwsgieriger. Dus nu ga ik naar mijn kamer of naar het bos als ze zo doet. Als ik mijn brood op heb ga ik verder met pakken. Vlak voor het avondeten ben ik klaar met pakken. Na het avondeten doen we alle spullen in onze grote camper. Zoals altijd zijn het grote stapels met verschillende kleuren. De dozen met mijn spullen erin zijn lichtblauw, mijn lievelingskleur. Die van mijn broer zijn bruin. Die van mijn moeder zijn roze. Die van mijn vader zijn groen. Die van de keuken zijn zwart. Die van de woonkamer zijn wit. Die van de eetkamer zijn donkerpaars. Die van de sportkamer zijn rood. En die van de voorraad-/schoonmaakkast zijn geel. Dit kleurensysteem helpt ons bij het snel en efficiënt verhuizen, dat is wel nodig als je veel verhuisd. Als alle dozen er eindelijk in staan, gaan we gelijk weg. Op naar weer een nieuw leven. Soms is dat fijn, maar nu heb ik er een slecht gevoel bij. Dat kan ook komen doordat ik over een paar dagen in een wolf veranderen kan, dat is natuurlijk niet altijd zeker. Alleen hoop ik het wel, dan ben ik niet meer de zwakke schakel in dit gezin. Misschien kan ik er dan zelfs voor kiezen om hierna niet meer te verhuizen. Het zal fijn zijn om een keer op dezelfde plek te blijven. Maar dan zal ik het reizen wel missen, de nieuwe plekken en de nieuwe foto's. Met deze gedachten val ik in slaap. 'S nachts maakt mijn moeder me wakker. Daarna maakt ze Connor wakker. We gaan met zijn drieën aan de tafel zitten. Connor: "Waarom heb je ons wakker gemaakt?" Mijn moeder: "Jullie wilde toch weten waar we heen gaan?" Connor: "Ja." Mijn moeder: "We gaan naar een klein plaatsje midden in een groot bos. De plek waar jullie oma is geboren." Ik: "White Stones." Mijn moeder knikt en zegt: "Dat is een gedeelte. De andere twee delen heten Waterfalls en Blackshadows." Ik: "Je hebt er wel eens over verteld. De drie delen hadden lang geleden een oorlog, maar die oorlog kwam te val toen er iets met een dierbare van alle drie de dorpen gebeurde." Mijn moeder: "Heb ik je ook verteld wat er precies gebeurde?" Ik: "Nee." Mijn moeder: "Het gebeurde allemaal toen mijn oma nog een tiener was. De delen waren eigenlijk drie roedels. Twee van die roedels waren gewone vormverwisselaars, zoals wij. Maar de derde roedel was een roedel van weerwolven." Ik: "Weerwolven? Zoals in de films?" Mijn moeder: "Zoiets ja. De vormverwisselaars en de weerwolven hadden al tijden oorlog, maar dat verbleekte tot een ruzie met territoriums. Iedereen die zonder toestemming op één van de territoriums kwam werd zonder pardon vermoord, zelfs gewone mensen." Er gaat een huivering door me heen. Mijn moeder: "Mijn oma had een goede vriendin, Elena, ze deden alles samen. Elena was de dochter van de andere vormverwisselalfa. Op een dag gingen ze samen met de alfa's mee naar de huizen in het midden, neutraalterrein noemden ze het. In die huizen onderhandelde de alfa's van de verschillende roedels. Dat is de dag waarop alles veranderde. Elena bleek de mate te zijn van Stefan, de zoon van de weerwolvenalfa. Eerst spreken ze stiekem af, maar werden maanden later betrapt. Elena en Stefan mochten elkaar nooit meer zien. Dat deed hen beide groot verdriet. Bij de volgende vergadering was Elena er niet bij. Mijn oma Susanne besloot om ze te helpen. Ze sprak bij die vergadering stiekem met Stefan af, hij moest diezelfde dag na zonsondergang naar neutraalterrein komen. Na de vergadering ging Susanne naar Elena toe en vertelde haar van de afspraak. Elena en Stefan zijn allebei gegaan, maar werden blijkbaar gevolgd. De volgende ochtend kreeg Susanne te horen dat Elena en Stefan dood waren. De alfa's gingen naar neutraal terrein om er achter te komen wat er was gebeurd. Susanne was er ook bij. Zij vertelde van de afspraak. Susanne stelde voor om de strijdbijl te begraven, zodat zoiets niet nog een keer kan gebeuren. Susanne wist waarom iemand ze wilde vermoorden en dat vertelde ze ook." Mijn moeder neemt een slokje water. Connor: "Waarom dan?" Ik: "Ze was zwanger." Mijn moeder: "Hoe weet je dat?" Ik: "Het klinkt raar, maar ik heb dit gedroomd. Een paar keer eigenlijk." Connor: "Wat is er met de baby gebeurd?" Mijn moeder: "Stefan was de enige zoon van de weerwolfalfa, dus de weerwolfalfa ging zorgen voor de baby. Het werd een prachtig meisje, maar ze was anders. Toen ze zestien was veranderde ze in iets wat nog nooit iemand had gezien. Ze was half weerwolf en half vormverwisselaar. De drie alfa's zagen haar als een bedreiging. En moesten haar vermoorden. Mijn moeder Roxanne probeerde haar vader, Elena's broer en de weerwolfalfa te stoppen, maar dat lukte haar niet. Iedereen zag haar als een bedreiging. Een paar maanden later is Roxanne op reis gegaan. Ze ging naar plekken waar een vormverwisselroedel en een weerwolfroedel vlak bij elkaar leven. Ze ontdekte dat soms een weerwolf en een vormverwisselaar mates blijken te zijn. In de meeste gevallen ligt het eraan wat de vader is. Als de vader een weerwolf is, dan worden de kinderen het ook. Als de vader een vormverwisselaar is, dan worden de kinderen dat. Maar ze ontdekte dat het maar drie keer eerder is gebeurd dat een vormverwisselalfa en een weerwolfalfa mates blijken te zijn. Bij twee van die keren werd er een kind geboren zoals die van Elena en Stefan. Bij de andere keer werd er een kind geboren dat gewoon mens was. En toen ze een tussenstop bij een roedel maakte om daar te overnachten en de volgende dag weer verder te reizen naar huis, vond ze haar mate. Hij was de zoon van een alfa. Ze werden extra sterk omdat ze allebei alfabloed hebben. Hierdoor zijn hun kinderen sterker dan de meeste alfakinderen." Na het verhaal gaan we weer slapen.