Roxanne

H21 Klaar?

Al de hele week is iedereen van mijn roedel volop aan het trainen, al gaan we niet allemaal naar Whitemoon. Het is goed om ook op andere manieren te trainen, want als de heks gelijk heeft moeten we met wapens overweg kunnen. Ik ben blij dat ik vroeger heb leren boogschieten en ook met een zwaard heb leren vechten. Dat was nodig om mezelf kunnen verdedigen. Ook Connor heeft dit geleerd, hij was gestopt zodra hij voor het eerst was veranderd. Ik moet zeggen dat ik het ook al een tijdje niet meer had gedaan, maar het lijkt alsof ik er nooit mee gestopt ben. Door al mijn trainingen ben ik degene die het de rest moest leren. Ik sta nu voor de roedel. We zijn bij een openplek in het bos. Ik: "Vandaag is de laatste training voor ik met sommige van jullie naar Whitemoon ga. De eerste gevechten zullen het moeilijkste worden. We weten niet hoe ze daar vechten. We kennen hun tactieken niet. Maar weet dat ze ons kunnen misleiden met hun magie. Daarom oefenen we vandaag met het ontdekken van de zwakke plekken, die van je tegenstanders en die van jezelf. Als je weet wat je zwakke plekken zijn, kan je er iets tegen doen. Denk tijdens de pauzes na over je zwakke plekken en of je mee wilt naar Whitemoon, want ik ga niemand dwingen om mee te gaan." We beginnen met een paar zwaartgevechten. We gebruiken zwaarden van hout die door een beetje magie hetzelfde gewicht hebben als de meeste echte zwaarden. In de eerste pauze roep ik Dalia en Lucia bij me. Dalia: "Wat is er?" Ik: "Jullie weten dat ik jullie nergens toe dwing, toch? Maar ik smeek jullie wel om me te gaan naar Whitemoon. Met jullie magie zijn onze kansen een stuk groter en..." Voor ik uitgesproken ben zegt Dalia: "Stop maar. Lucia en ik hebben al besloten dat we mee gaan. Wij zijn de enige die kunnen toveren en dat hebben jullie hard nodig." Ik: "Bedankt. Ik heb zelfs een spreuk van de heks gekregen die ons zal kunnen helpen." Dalia: "Wat voor een spreuk?" Ik: "Door deze spreuk zullen we er uitzien als elfen, maar we moeten wel oefenen met sierlijk en elegant lopen." Lucia: "Zeg dat maar tegen de jongens die mee gaan." Ik: "We zullen het ze moeten leren." Na nog een paar rondes trainen zijn we klaar. Ik: "Hopelijk heeft iedereen nagedacht." Ik kijk rond. We zitten allemaal op de grond. Ik: "Wilt iedereen die van plan is mee te gaan, nu staan?" Ik sta als eerste op, gevolgt door Ian, Connor, Scott, Stiles, Dalia, Lucia, Keith en Matty. Daarna staan ook Sam, Demi, Jake en Austin op. De rest blijft zitten. Ik: "Dertien. Dat zijn er ruim genoeg. Aan degene die hier blijven wil ik vragen om een beetje op de omgeving te letten. We zullen in staat zijn om contact met jullie op te kunnen nemen via spreuken. We hebben daarvoor wel wat persoonlijke spullen van sommige van jullie nodig." Mick: "Ik zal wat van mij meegeven." Lola: "Ik ook." Bonny: "En ik." Sharon: "Ik ook." Ik: "Mijn moeder geeft ook iets mee." Scott: "En onze vader." Ian: "En mijn vader." Ik: "Dat zijn er zeven." Ik kijk de groep rond en zeg: "Allemaal heel erg bedankt. Bonny zal vanaf hier contact met ons op kunnen nemen en zij heeft de leiding tot wij weer terug zijn." Bonny: "Sorry dat ik niet sterk genoeg ben om jullie te helpen." Ik: "Je helpt al genoeg door hier op iedereen te letten en voor ze te zorgen. En zorg ervoor dat ze blijven trainen." Bonny: "Zal ik doen." Ik richt me weer tot de groep en zeg: "We verzamelen allemaal bij de centrale poort. Degene die iets persoonlijks meegeven hoeven alleen dat mee te geven. De anderen kunnen degene die mee naar Whitemoon gaan een lift naar de centrale poort geven." Ian: "Iedereen die morgen mee gaan moeten om half vijf bij ons thuis verzamelen. Dan nemen we door wat je mee moet nemen en kiezen we de wapens." Ik: "Die zullen we hebben met dank aan mijn oma." We splitsen op. Ian en ik gaan in zijn auto naar huis. Thuis gaan we allebei eerst douche en daarna even in de jaccuzzi. Dan maken we ons klaar. De bel gaat en ik doe open. Scott en Stiles zijn er. Ik: "Een half uur te vroeg." Scott: "Kunnen we ergens mee helpen?" Ik: "Ja. Er moeten een paar kisten naar beneden gebracht worden." Ian, Scott, Stiles en ik lopen samen naar de kamer met de kisten van mijn oma. We breng twee kisten met wapens en vier met kleding naar beneden. Ik heb gisteren al gekeken wat er in de kisten zat. We maken de kisten met wapens eerst leeg. We leggen alles op de lange tafel in de eetkamer. De kisten met kleding leggen we op maat, geslacht en soort kledingstuk in de woonkamer. Terwijl Ian een roedelleden binnen laat ga ik naar boven om de twee grimoires te pakken waar de meeste bruikbare spreuken in staan en loop daarmee weer naar beneden. Ondertussen is iedereen er al. Ik geef Dalia de grimoire met de krachtigte spreuken en Lucia de andere. Dalia is namelijk een hele krachtige heks. We zitten in de woonkamer. Matty: "Hoe zit het met al die kleding?" Ik: "Dat komt straks. Eerst de wapens." Ik maak een gebaar dat ze me moeten volgen en loop naar de eetkamer. Sam: "Ik wist niet dat je zo moordlustig bent." Ik: "Dit heeft mijn oma me nagelaten, net als die kleren in de woonkamer." Ik kijk even naar de rest. Ik: "Een wapen moet bij je passen. In een gevecht moet het een deel van je zijn, daarom zoeken we zelf de wapens uit die het best bij ons passen. Dus ga je gang." Connor: "Moet jij niet eerst?" Ik pak wat wapens bij een muur weg en zeg: "Oma kent me goed." Connor: "Dat is een oudere versie van de boog waar jij altijd mee trainde." Ik: "Klopt. Al mijn wapens zijn van haar geweest. We lijken zo veel op elkaar." Ik help de andere terwijl ze wapens kiezen. Een paar dolken trekken mijn aandacht. Ik pak ze op. In het gevest van de ene staat 'Elena' gegraveerd en in de andere staat 'Stefan'. Ik leg ze bij mijn zwaard, mijn pijlen en mijn boog. Als iedereen wapens heeft uitgekozen gaat de rest weer in de kist. Alleen de dolken blijven nog liggen. We pakken allemaal nog één dolk. De laatste twee gaan weer de kist in. In de woonkamer leg ik uit dat de kleding beschermende pantsers zijn en mee veranderen al we in wolven veranderen. Bonny, Lucia, Demi en ik hebben allemaal een andere maat dus het verdelen is niet zo moeilijk. Bij de jongens gaat het wat moeizamer. Ik geef iedereen een lijst met spullen die ze mee moeten nemen. De kleding moet er een beetje ridderlijk uitzien, maar geen harnassen. Verder moeten de meiden ook wat simpele jurken meenemen, die niet te kort zijn. Als laatste kiezen we allemaal een wapengordel. Na pizza eten gaat iedereen naar huis om zijn spullen te pakken. Ian en ik pakken ook onze spullen.