Vuslat (+18)

7 - "Dilhun"

Dilhun: İçi kan ağlayan, büyük üzüntü içinde olan.

Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu - Küçüğüm

Selam herkese. Votelerinizi ve paragraf arası yorumlarını bırakır mısınız?

🌿

    Ölümü özledim anne, yaşamak isterken delicesine.

   Beni içine çeken bataklıktı geçmişim. Tutsak olduğum geçmiş ölümü arzulamama neden olur, intihar düşüncesini aklıma yerleştirirdi. Aklımdanda çıktığı yoktu zaten. Çok kez öldürmüştüm kendimi kafamın içinde. Çok kez astım, kestim, biçtim. Ama hepsinden önce umutlarım yok oldu benim. Yaşama sevincim kayıp gitti ellerimden. Her şeyimin toprağa karıştığı gün, bende toprağı arzular olmuştum. Kafamın içinde ki sesleri susturamamak, boynumda asılı duran ipi çekip alamamak, her doğan güneşle tekrar tekrar ölmek; içimde bir yerlerde ufacıkda olsa varolan yaşama isteğini söküp alır olmuştu. İnsanın düşünceleri ağır gelir miydi hiç insana? Yaşamaya sebebim kalmamışken, ölüme yüzlerce sebep bulmuştum kafamın içinde. Acıyı iliklerime kadar hisseder olmuştum. En kötüsü de bu acıyı silip atacak bir merhemin olmamasıydı.

   Ben Deniz Lal, bu hikayenin başrol olamayacak kadar silik olan kızı. 

 ------

  Gözlerimi usulca açtığımda odamdaydım. Hava çoktan kararmıştı. En son annemle babamın mezarındaydım. Onların arasına uzanmıştım. Hatırladığım en son şey ise birinin beni kucağına aldığıydı. Gerçek yüzüme tokat gibi çarptığında yattığım yerden doğruldum. Bakışlarım odağını kaybetmiş gibi odanın her yerinde dolanıyordu. Neyi, kimi aradığıma dair en ufak bir fikrim yoktu. Sadece içimde kendini göstermeye başlayan korku sinsi bir yılan gibi tüm benliğimi kuşatmaya hazırlanıyordu. Fersiz bakışlarım odanın her tarafında dolanmaya devam ederken odanın dışından tıkırtılar geldi. Ufacık tıkırtı korkumu dahada  fazla körüklemeye yetti. Beynim işlevini yitirmiş gibi olduğum yerde durmaya devam ettim. Ben yatakta öylece durmaya devam ederken odanın kapısı usulca açılmaya başladı. Gözlerimi kapıya diktiğimde odağıma giren ilk şey kahverengi-sarı saçlara sahip bir kız oldu. Kapıyı sırtıyla iterek açtığı için yüzünü göremedim. Çok geçmeden bana doğru döndüğünde gözlerim sonuna kadar açıldı. Keza ağzımın da gözlerimden bir farkı yoktu. Uyanık olduğumu görünce yüzünü kocaman bir gülümseme kapladı. Elindeki tepsiyi yatağın kenarında ki çekmecenin üstüne bırakıp bana yaklaşmaya başladı. İstemsizce yatakta geriledim. Benim gerilediğimi görünce oda yanıma yaklaşmaktan vazgeçmişti. Yüzünden gülümsemesi eksik olmadan konuşmaya başladı.

  ''Ah, uyanmışsın. Az önce mutfakta çok ses yaptım sanırım. Özür dilerim. Ben Arya, seni gördüğüme çok mutlu oldum, böyle karşılaşmak, tanışmak istemezdim seninle ama şartlar bunu gerektirdi. Ben çok konuşurum, sen bana bakma nasılsın bir şeye ihtiyacın var mı? Çorba yapmıştım sana yemek ister misin?'' 

  Kız karşımda konuşmaya devam ederken dikkatimi söylediklerine veremiyordum. Bir kaç gün önce çiçek tesliminde karşılaştığım kızın şuan yatak odamda, evimde olması beni fazlasıyla şaşırtmıştı. Son bir kaç saattir neler olduğuyla ilgili bir kaç varsayım dışında tahminin yoktu. Kızın suratına aval aval bakmaya devam ettiğimi fark ettiğimde kafamı sağa sola sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Şaşkınlığın birazını üzerimden attıktan sonra kaşlarımı çatarak sorgu dolu bakışlarla kıza bakmaya başladığımda bakışlarımdan etkilenerek susmuştu. Sonunda.. Susmuştu susmasına ama bir kaç dakika sonra kafamın içindeki soruları yanıtlayacak ve beni tekrar şaşkınlığa uğratacak cümleleri kurmaya başladı. 

  ''Buraya nasıl geldiğini, kimin getirdiğini, benim kim olduğumu merak ediyorsun belki birazda korkuyorsun. Haklısın da. Seni abim getirdi buraya. Seni getirdikten sonra da beni aradı sana yardımcı olmam için. Kıyafetlerini falan değiştirmek için işte.. Çok fazla yağmurun altında kalmışsın. Ateşin çıkmış. Ben geciktim biraz, abim ateşini düşürmek için duşa sokmuş seni.. Hey, hey bakma öyle, kıyafetlerinle duş aldırmış. Ben geldikten kısa bir süre sonrada doktor geldi. Muayane etti seni, bir kaç ilaç yazdı abim onları almaya gitti. Hem üstünü değiştirecek, o da çok ıslanmış. Baya oldu gideli gelir az sonra. Bu arada abimin adı Ali, bilmek istersin diye düşündüm..''

  Arya konuşmasını bitirir bitmez kapı çaldı. Kalbim saçma bir şekilde hızlanmaya başladığında bunun korkudan mı olup olmadığını anlamaya çalıştım. Ben kendi içimde cebelleşirken Arya kalkıp odadan çıktı. Kısa bir süre sonra dış kapının açılıp kapanma sesi geldi. Ben nefesimi tutmuş beklerken odanın kapısını tıklatmış cevabımı beklemeden yavaşça açmaya başlamıştı. Saniyeler sonra odanın kapısı tamamen açılmış, görüş alanıma direk bir çift göz girmişti. 

  Hayır, bir çift okyanus mavisi göz. 

  Bölüm sonu.

  🌿

 
  Vaov ne bölümdü ama sknwkcje

  Düşüncelerinizi paylaşın benimle skcjek