Vuslat (+18)

16 - "Kanrevan"

Bölüm Şarkısı: Seksendört - Kendime Yalan Söyledim.

Merhabalaaaar, ben geldim. Bomba gibi bir bölümle geldim hemde. Bir kaç bölümdür nasıldık sizce? Ben bir ara ağlayacaktım neredeyse ama son bölümde Ali'nin sözleriyle modum bir değişti skcnsj. Her neyse yeni bölüm sizlerle ve oylamayı unutmayın. Tabii paragraf arası yorumlarınızı da. Sizi seviyorum.

Keyifli okumalar.

🌿

Düştüm sanarken, vurmuştu hayat en büyük darbesini. Yere çakıldığım da anladım.

Elimden tutup kaldıran biri olmamıştı hiçbir zaman. Yapayalnız geçirdiğim dört senemi geri verememişlerdi. Umutsuzluğum süpürmüştü hayallerimi. Yaşamış olmak için yaşayan birinin hayali olur muydu ki? Gülümsemesi yüzünden silinen birinin umudu olur muydu? Yaşamak başlı başına zorken, yaşanılanlar itmemiş miydi beni yalnızlığa? Neydi ruhumu emen? Neydi beni bu hayattan soğutup, herkesten soyutlayan? Peki ben kimdim? Yirmi bir yıllık hayatımda yaşadığım hangi ânım gerçekti, hangisinde ben gerçek Deniz'dim? En çok merak ettiğim ise; haketmiş miydim ben bu hayatı? Çektiği en büyük acımın üç günlük sevgilimden ayrıldığımda ki sızı olması gerekirken ailem bildiğim insanların kaybı vurmuştu her bir hücremi. Üniversite sınavı için gün sayan, arkadaşlarıyla doyasıya kahkaha atan, gezip tozarak gününü gün eden biri olmak varken, hayatımın en büyük acısını çekmeyi haketmiş miydim? Dört yıllık acımın, yirmi bir yıllık ailemin yalandan ibaret olduğunu hiç tanımadığım birinden öğrenmeyi haketmiş miydim?

Başrolü olduğumu sandığım hayatın, dublörüymüşüm meğer.

  Kulağıma uzaktan gelen sesler dolmaya başladığında gözlerimi açmaya çalıştım. Göz kapaklarımda tonlarca ağırlık varmış gibiydi. Sanki yıllardır uyumuyormuşum gibi uykum vardı. Bilincim kapanmaya başladığında beni uykunun kollarından sıyıran kırılma sesi olmuştu. Gözlerimi zorlayarak açtığımda odağıma ilk giren beyaz tavan oldu. Tutulan boynumu biraz sağıma çevirdiğimde bana yabancı gelen bir odada olduğumu fark ettim. Uyanmamı sağlayan sesler odanın içinde yankılanmaya devam ettiğinde sesin sahibinin Ali olduğunu anladım. Seslenmek için ağzımı açtığımda tek hissettiğim boğazımın acısı oldu. Kısık sesli öksürüğüm odada yankılandığında odaya sessizlik hakim oldu. Kısa bir süre sonra yatağın sağ tarafı çöktüğünde bakışlarımı sağıma yönlendirdim. Ali'nin mavi gözleri gözlerimle buluştuğunda nefesimin kesildiğini hissettim.

"İyi misin?"

Ali'nin sorduğu soruya cevap vermek için ağzımı açtığımda kulaklarıma başka birinin sesi doldu. Ali'nin bedeninin gerildiğini hissettiğimde gözlerim hemen arkasında kalan adama çevrildi. Çok yakınım olan ama asla tanımadığım adama. Bir kaç saat öncesi beynimin kapalı odalarından fırlayıp kendini hatırlattığında gözlerim dolmaya başlamıştı. Bir kaç damla yaş gözlerimden firar ettiğinde onun da gözlerinin dolduğunu gördüm. Peki ne kadar gerçekti gözyaşları? Hayatım gibi yalan mıydı sahte miydi? Ali'nin eli gözümden akan yaşı sildiğinde gözlerimi deniz mavisi gözlerine çevirdim.

Gözlerimiz arasında kurulan köprüden anlatmaya çalıştım istediğimi. Beni geçen seferki gibi yine anlasın istedim. Bir kaç saniye daha gözlerime bakıp dudaklarını araladı.

"Onu göndereyim mi?"

  Yaş dolu gözlerimi kapatıp açarak onu onayladım. Firar eden bir kaç damla yaşıda yastıkla buluşmasına izin vermeden sildi. Bana bakarak arkasında ki adama ithafen çıkmasını söyledi.