Vuslat (+18)

14 - "Yenilgi"

Bölüm Şarkısı: Model -  Levla Vazgeçti

   Merhabalar skxnss. Bölüm şarkısını dinlediğim de bu olmalı dedim skcnskc. Geçen bölüm bomba gibi bitmişti, bakalım bu bölümde neler olacak akddnckwd İnşallah çok kızmazsınız bana skcnskcns Çokta sövmeyin sckjnsx 

Keyifli okumalar.

🌿

"Gücümü, içimdeki güçsüzlükle boğuşurken tükettim."

  Savaşmak daha önce hiç bu kadar zor olmamıştı. 

  Kaybetmek hiç bu kadar acı vermemişti. 

  İnsan neyi kaybettiğinde acıyı iliklerine kadar hisseder? Sevgilisini mi? Arkadaşını mı? Kardeşini ya da ailesini.. Peki ya hangisi daha çok acı verir? Hayatının bir kısmını dolduran insan mı? Yoksa doğduğundan beri her anında yanı olanların kaybı mı? Ailemi kaybetmek hayatın bana vurabileceği en büyük darbeydi. Ya da ben öyle sanıyordum.

  Karşımda durmuş bir şeyler söylemem için bana bakan adam kimdi? Abim miydi gerçekten? 21 yıldır varlığından bir haber olduğum abim mi? Babamla annemin bana söylemediği abim mi? Saçmalık. Ya ben saçma bir şakanın içine düşmüştüm ya da çoktan delirmiş beynim kendine hayali olaylar yaratmaya başlamıştı. Bunun başka bir açıklaması yoktu, olamazdı. Hiç bilmediğim birinin bir anda karşıma çıkıp 'abisiyim' demesi dumura uğratmıştı. Bir kaç dakikadır süregelen sessizliğin bozulması gerektiğinin farkındaydım. Ama bugüne kadar Ali dışında kimseyle konuşmayan ben hiç tanımadığım bir adamla mı konuşacaktım? Hah, hiç sanmıyorum. Bakışlarım Ali'ye kaydığında onun bana zaten bakıyor olduğunu görmek bir anlığına kalbimi hızlandırmıştı. Bulunduğum durum aklıma gelince başımla kalkalım anlamında bir işaret yapıp toparlanmaya başladım. Toparlandığımızı gören 'sözde abim' paniklemişti. Bizi durdurmaya çalışmasıysa gecikmemişti. 

  ''Durun, durun. Deniz nereye? Anlatacaklarımı dinle en azından ondan sonra gidip gitmemekte karar verirsin. Bu günü çok bekledim. Sadece bir kaç dakika ver bana, anlatayım sana her şeyi.''

  Ali ile kısa bir bakışmanın ardından toparlanmaktan vazgeçip bakışlarımı karşımda ki adama çevirdim. Benim durduğumu gördüğünde derin bir nefes alıp yanımda ki boş sandalyeye uzandı. O sırada karşımda ki sandalye gürültüyle geri itilmiş Ali bir kaç saniyede yanıma varmıştı. 

  ''Birader sen şöyle karşıya geç, nesin necisin belli değil. Kızı daha fazla rahatsız etme.''

  Adını henüz öğrenemediğim adam homurdana homurdana karşımdaki Ali'nin az önce kalktığı sandalyeye geçtiğinde Ali' de yanıma oturmuştu. Hafif bana eğilip fısıldadığını sandığı ses tonuyla konuşmaya başladı.

  ''Kıskandığımdan falan değil yanlış anlama. Yoksa niye kıskanayım, değil mi ama?''

  Söyledikleri sebepsizce gülme isteği uyandırdığında kıvrılmak için an kollayan dudaklarım karşımdaki adamın sesiyle kıvrılamamıştı. Bir sen eksiktin zaten.

  ''Siz sevgili misiniz?''

  ''Sana ne?''

  Ali ile ufak atışmasını boğazımı temizleyerek bozduğumda Ali'de bulunan çatık kaşları bana dönünce düzelmişti. Ali'nin homurdanmasını duymamazlıktan gelip tüm dikkatimi karşımda ki adama verdim. Konuşması gerektiğinin farkına varıp yerinde dikleştiğinde açtığı ağzını Ali'nin araya girmesiyle kapatmak zorunda kalmıştı.