Alive (დასრულებული)

13

ზემოდან დაჰყურებდა და ყველა წერტილს სწავლობდა... ახლა გაიაზრა რომ აქამდე არასდროს აღუქვამს ნორმალურად, ვერ ხედავდა, არ ხედავდა, ახლა თითქოს გონებამაც გაიღვიძა და თვალებმაც გამოიხედეს... არასდროს იცოდა როგორი ქალები იყვნენ ისინი რომლებზეც იტყოდა რომ მოსწონდა ან იზიდავდა, ხომ ამბობენ ბიჭები რომ მოსწონთ შავგვრემანი, ქერა ან ჟღალი გოგონები, ჰარიმ არ იცოდა, არასდროს უთქვამს და უფიქრია... არ მიიჩმევდა მათ სიმპათიის ობიექტად, უბრალოდ მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად იყენებდა და სრულიად ნორმალური იყო ეს მისთვის. ახლა კი, ახლა რაღაც შეიცვალა... მოსწონდა, ელამაზებოდა, რაღაცას ადარებდა და ვერ ხვდებოდა რას, სილამაზის მნიშვნელობაც კი ეძნელებოდა, გაზაფხულის გრილ სურნელს გავდა? მოსწონდა კი გაზაფხული? თვითონ ის მოსწონდა რაც არ იყო მოსაწონი, აბა ანისია როგორღა მოსწონდა, აირია, აიბნა თავისივე ფიქრებში და წარმოდგენებში. ხელი ფრთხილად ჩამოატარა მაჯაზე, ერთი წამით არ უფიქრია რომ ასეთი დაჟინებული მზერით გოგოს სირცხვილით წვავდა, არ იცოდა რა იყო უხერხულობა, ცხვირის წვერი მსუბუქად აუსვა ლოყაზე და მისი სურნელი შეისუნთქა, ჯერაც რომ ვერ მიმხვდარიყო რას აგონებდა.
- მცივა... - ისეთი ხმით თქვა გოგომ ვერ გაიგებდით მართალს ამბობდა თუ ამ ყველაფრისგან თავის დაღწევას ცდილობდა
- ხოდა ამის გამოსწორებაზე ვმუშაობ - ირონიულობას არ კარგავდა ბიჭის ტემბრი
- მე ... მე არ შემიძლია
- უკვე შეძელი
- აღარ... ვეღარ... ვეღარ გავუძლებ
- ფრთხილად ვიქნები - დაფიქრება ეტყობოდა ჰარის
- არ მინდა გთხოვ - გრძნობდა როგორ იპყრობდა პანიკა
- უნდა შეეჩვიო! - ჩუმად მაგრამ მკაცრად ჩაილაპარაკა
- რას ნიშნავს... - საკუთარი ხმა ჩაეკარგა
- იმას ნიშნავს ანისია რომ შენ უკვე ჩემი ხარ - სცადა მშვიდად აეხსნა ისე, როგორც უფროსები უხსნიან პატარებს - ჩემი ყველანაირი მნიშვნელობით და გაგებით, მე გვერდით უნდა მყავდე ყოველთვის, ყველგან, სახლში და გარეთაც თუ ოდესმე გასვლას დაიმსახურებ, სამზარეულოშიც და საწოლშიც, სააბაზანოშიც თუ საჭიროდ ჩავთვლი
- ავადმყოფი ხარ... - პანიკა გაუსაძლის შიშში გადაეზარდა
- ეს არ არის ახალი ამბავი ანისია - ისე უარდელად ჩაილაპარაკა თითქოს ადამიანი ყოველ დღე სადილის ჭამაში ამხილეს - ახლა კი ფეხები გამიშალე
გოგოს უთხრა მაგრამ თვითონ გააკეთა, ფეხები ძალით გააწევინა და ამჯერად ნელა შევიდა მასში, ანისიას ამოკვნესამ ისეთი სიამოვნება მიანიჭა არასდროს რომ არ განუცდია, ერთი წამით წარმოიდგინა რომ სიამოვნებისგან დასცდა ეს კვნესა გოგოს ბაგეებს, სურვილის გრძნობა გაუასმაგდა, ფრთხილად გამოვიდა და ისევ ფრთხილადვე შეავსო, ვნებამორეული თვალებით უყურებდა და ერთი წამით არ უფიქრია გოგო ამ უხერხულობისგან გაენთავისუფლებინა, ანისია რაღაც ამოუცნობს გრძნობდა სხეულში, სხეულში და არა გულში, ტკივილი ისეთი მწველი აღარ მაგრამ არც უმაგისობა იყო, ტკივილთან ერთად მისი სხეული რაღაც ოდნავ კმაყოფილებას გრძნობდა, თითქოს ცალკე, თავად მისი,მისი გულისგან და გონებისგან დამოუკიდებლად სურვილს იკმაყოფილებდა.
- გტკივა? - ჩუმი ბოხი ხმით ჩასჩურჩულა ყურთან
ხმა არ გასცა...
- მიპასუხე ანისია, მინდა უფრო ღრმად გიგრძნო
არც ახლა გასცა ხმა
- ამით საკუთარ თავს ავნებ - ისევ დაიჩურჩულა და თითქოს ნიშნის მოგებით ღრმად შეავსო
ძალიან ეტკინა, გაუცნობიერებლად მაგრად მოუჭირა მკლავებზე ხელები, ბიჭის სახე უფრო მეტმა სიამოვნებამ მოიცვა, პირველ ჯერზე არ შეხებია... ეს კიდევ რაღაც ახალი იყო მისთვის, არასდროს არცერთი ქალისთვის მიუცია შეხებია უფლება, ეს ესიამოვნა... კოცნაც პირველად მოუნდა... ხელებში მოიქცია მისი სახე, ტუჩებზე ნაზად შეეხო და თან ისევ ძლიერად შევიდა მასში, ის რომ გოგომ ზუსტად მის ბაგეებთან წამოიყვირა და უფრო მოუჭირა პატარა წვრილი თითები სასწაული იყო
- არასდროს მინდა დამთავრდეს - თვითონაც არ იცოდა ასე თამამად რატომ განაცხადა თავისი ფიქრები და სურვილები
- მტკენ ... - ტირილი შეეპარა ხმაში
- ეს ნორმალურია... ნორმალური... - ბიძგებს შორის ძლივს ამოილაპარაკა ჰარიმ, ისევ აკოცა, არ ყოფნიდა, მისი იყო, მასში იყო, კოცნიდა კიდეც და მაინც არ ყოფნიდა, რას უშვებოდა ეს გოგო ვერ გაეგო. თავი რომ გაუწია სადღაც ღრმად ტკენა და სიბრაზე ერთად იგრძნო, სიბრაზის კონტროლი არასდროს შეეძლო, უფრო ატკინა
- ააა... - წამოიყვირა ანისიამ
- მაკოცე! - მხოლოდ ჰარის შეეძლო ჩუმად ეყვირა
ტკივილისგან შეეხსნა ბაგეები გოგოს და ბიჭმაც არ დააყოვნა, თავდავიწყებით აგრძელებდა მის ბოლომდე დასაკუთრებას, ბოლო მომენტში ეგონა ამის მსგავს ვერასდროს ვეღარაფერს ვეღარ იგრძნობდა, ეს მწვერვალი იყო ადამიანური სიამოვნების, სხეულს რომ იპყრობს და მის გაქვავებულ გულსაც რომ ეხება.
- ტკივილი რომ გაივლის შენც შეძლებ... დასრულებას...
ანისიას არაფრისმთქმელი სახე რომ დაინახა მიხვდა ზედმეტად გაურკვეველი იყო მისთვის მსგავსი საკითხები და სცადა უფრო გასაგებად აეხსნა
- გაათავებ... სექსი ამისთვისაა, ესაა ბოლო წერტილი... ამის დედაც რეებს ვამბობ - თავის თავზე გაეცინა
ანისიამ ამ მომენტში გახედა და წამით სულ სხვა ჰარი დაინახა, გულწრფელი ღიმილით, თითქოს თვალებშიც კი სიკეთე ედგა ახლა
ბიჭი საწოლზე წამოჯდა და გოგოს დაკვირვება გააგრძელა, საოცარ სურვილს გრძნობდა არასდროს არასდროს არ მოეშორებინა თვალი, თითქოს ივსებოდა, სიცოცხლეს სძენდა მისი ყურება
- რამდენი წლის ხარ ანისია? - იცოდა, უბრალოდ არ იყო საუბრის წამოწყენას ჩვეული
- 18... - არ შეუხედავს ისე ჩაილაპარაკა
- კიდევ კარგი, ვიფიქრე კანონი დავარღვიე - ბოროტ ხუმრობებში კი ნამდვილად ევრავინ შეედრებოდა
- შენ? - მისი ნათქვამისთვის არ მიუქცევია ყურადღება, გაუაზრებლად შეუბრუნა კითხვა
- ბევრად დიდი ... ისე გამოდის რომ დიდმა ბიძიამ პატარა გოგონა გააფუჭა - ნერვიული სიცილი ახლდა მის ნათქვამს
- ანუ?... - ჩამქვრალი ხმა ჰქონდა ანისიას, თითქოს სიცოცლის ბოლო წვეთები დაუშრიტეს
- ანუ 25 - ჩვეულ პოზას დაუბრუნდა და მუხლებს იდაყვებით დაეყრდნო
- იმ რაღაცას როცა იპოვნი... მერე რა იქნება... მაინც მომკლავ ხომ ასეა? - გაუბედავად იკითხა
- მე შენ ვეღარ მოგკლავ... ალბათ...
- რატომ? - იმედმა ცოტა გამოაფხიზლა ანისია
- ან მოგკლავ და თავს მოვიკლავ... არც ეს მეძნელება - იმ ღიმილით გახედა რომელიც ასე აშინებდა
- რა... - ის იმედი ისევ სადღაც გაქრა
- ან აქ ვიქნებით ერთად ანისია ან იქ, მარტივია მისახვედრად, ასე არ ფიქრობ?
- მე რაში გჭირდები...
- არ ვიცი ანისია, ჯერ არ ვიცი, მაგრამ მჭირდები - ამის გაგება თავადაც უნდოდა, აწამებდა და შიგნიდან ჭამდა ამაზე ფიქრი
- ჯობია მომკლა - გრძნობდა როგორ ეხვეოდა თავბრუ
- ან შენც ისევე გაგხადო ჩემზე დამოკიდებული როგორც მე გავხდი შენზე - ისე ჩაილაპარაკა გოგოს არ გაუგია, უფრო ჩახარა თავი და იატაკს დააშტერდა - ზედმეტად ნაზი ხარ!
ეს თქვა და წამოდგა, აბაზანიდან თბილ წყალში დასველებული პირსახოცი გამოიტანა და ისევ საწოლთან ჩამოჯდა.
- ფეხები გაშალე სისხლი მოგდის