Encircled with Warmth (Heavenly Harmonies Series #2)

Chapter 17

Thank you for reading.
~

It is too painful for me to atleast stand and make my way out of this comfort room. My cheeks were damp because of my lone tears earlier. Kung hindi ako nakita ng naglilinis ng c.r, malamang hindi ako makalalabas ng maayos.

I immediately called Beatrice when the lady that cleans the c.r checked my wounds. Gulat na gulat si Beatrice nang tinawagan ko siya at mabilis namang dumating.

"Oh my gosh! Anong nangyari?" she's almost hysterical when she saw my condition.

"Ma'am tawagin ko lang po ang guard–" sumingit ang tumulong sa amin ngunit inunahan ko na siya.

"Hindi na po. Salamat po sa tulong pero kaya ko pa naman po makatayo," nanghihina kong wika sa kanya.

Iniyapos ni Beatrice ang kanyang braso sa bewang ko upang matulungan akong makatayo.

Naramdaman ko ang matinding sakit sa bandang tuhod ko at sigurado akong namamaga na iyon.

"What the fuck?!" sabay kaming napalingon ni Beatrice sa entrance ng c.r.

"H-Hendrick..."

Shocked was etched on his when he roamed his eyes on my body. Muli na namang namuo ang nga luha ko sa aking mga mata dahil naawa ako sa sarili.

Hendrick moved swiftly and made his way towards us and carried me in his arms. I enveloped my arms in his nape when he did that.

Walang pagaalinlangan niya iyong ginawa kahit na nasa loob kami ng women's c.r.

Lumabas kami doon at mabilis ang lakad ni Hendrick palabas ng mall. Kasunod lamang namin si Beatrice at sunud-sunod ang mga tanong niya.

Napapikit na lamang nang makita ang mga titig ng mga tao sa paligid habang palabas kami.

"Those are scratches, Laurie. Sino ba ang gumawa sa 'yo niyan? Sana talaga sumama na ako, eh. Para naman napagtanggol na kita!" Beatrice's rants filled my ears as we headed to unfamiliar car.

Hendrick's car beeped and  opened it's door. After that, gently put me at the backseat. Sa isang upuan naupo si Beatrice at inalalayan ako.

Nakita kong isinarado ni Hendrick ang pintuan bago umikot upang pumasok sa driver's seat.

"S-Saan tayo p-pupunta?" I weakly asked.

"Damn! E 'di sa hospital. Your knee looks swollen!" Beatrice replied that made me nervous.

"N-No! O-Okay lang ako!" umalma agad ako ngunit nagsalita na si Hendrick.

"We're going to the hospital, Laurie. Your wounds need to be checked," his stern voice made me shut up.

He's driving seriously. Bwisit talaga! Paano kung malaman nila Mommy ito? I'm sure they will get mad for this.

But I'm really in pain and my wounds might get worse if it doesn't get checked in time.

Nakakarami na talaga ang Mara na iyon at talagang babawi talaga ako sa kanya kapag malakas na ako. Galit na siya, huh?

We got to the nearest hospital and Hendrick called for the attention of some nurses to checked my wound. I noticed that the nurses addressed him in a formal way.

"Dito na lamang po, Mr. Fernandez," turo ng isang nurse sa hospital bed malapit sa aming kinatatayuan.

Agad namang nagpunta roon si Hendrick at maingat akong nailapag doon.

Napanguso ako habang inaasikaso na ang mga sugat ko. Nasa tabi ko lamang si Beatrice at pinapanood akong gamutin. Lumipat ang atensyon ko kay Hendrick na may kausap na sa kanyang cellphone.