Encircled with Warmth (Heavenly Harmonies Series #2)

Chapter 37

This chapter is dedicated to zbam1234. Enjoy reading.
~

She was still in front of me. Her one hand was placed on the side of her waist. Her eyebrow arched up and leaned more on my face. I squirmed more and tried to wiggle my face away from her. Hinawakan niya ang duct tape na nasa aking bibig at tinanggal iyon.

"What is this, Mara? Have you gone insane?!" I spat at her angrily. My teeth gritted in so much wrath.

Mara chortled before taking her cap off. She twisted it's tip like it's a toy. Kabaliktaran ko ang kanyang itsura, ngingiti siya at ang mga mata'y lumiliwanag. I felt tired and weak but my mind wants to escape this place.

"Anong naisip mo at pinadukot mo ako?!" subok kong muli.

I am so confuse why the hell would she do it to me. Ano pa bang paniningil ang kailangan niya? May kutob na ako kung bakit niya ito ginagawa, pero sana... Sana hindi nga iyon. Dahil kung iyon man ang dahilan, malaki ang itataya niya para rito.

"Nakalimot ka na ba sa lahat ng nangyari? Ha? Maybe you do, but it was all embedded in my memory... Ikaw ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ngayon. Sirang sira na 'ko. Habang ikaw, sobrang saya kasama ang lalaking mahal mo," pagak siyang tumawa.

Mas lalo akong kinutuban sa mga sinabi niya. Her eyes gleamed in intense anger and hurt. Huminga ito nang malalim.

"But it's okay. After this day, I'll finally be at peace by witnessing how your man will kill you. That's the most satisfying plan I have. Masyado ka yatang nadala sa pag-arte ni Silas..." nakakaloko ang ngisi niya at may hinugot sa gilid ng kanyang pantalon.

I swallowed hard, trying to ease my nervous. Kabado ako pero nalilito sa mga sinasabi niya.

"Anong ibig mong sabihin? Pati ba si Silas ay idadamay mo pa?" nanginig ang boses ko.

Tumingin siya sa hawak niyang pistol at hinaplos ang nguso niyon. I can't stand seeing her like this. Natatakot ako na baka maisipan niyang gamitin iyon sa akin. The smirk on her face never fades.

Habang nakakausap ko siya, lalong lumalakad ang pakiramdam ko na may kinalaman na naman ito sa kanilang dalawa ni Hendrick.

"I see. You were clueless. Sa edad mong iyan, madali kang maloko at magpadala sa damdamin. Sa tingin mo ba talaga mahal ka ni Silas?" ibinalik niya ang tingin sa akin. Her eyes were cold.

Nanuyo ang lalamunan ko at parang nanigas ang aking katawan. Ang kabog sa dibdib ay hindi na rin mapigilan. I have to breathe deeply to calm myself but I shivered after that. Yumuko ako, nag-isip nang mabuti.

"Silas has nothing to do with you. You're just angry about what happened between you and Hendrick!" napatili ako sa hulu nang makitang itinaas niya ang pistol at itinutok iyon sa aking noo.

"Yes I am! Kaya nga nakipagkasundo ako kay Silas na paamuhin ka para naman makabawi ako. Madali lang naman 'yon. Kapag napaamo ka, saka ako maniningil sa lahat. And the highlight part is... He was the one who will kill you. Now tell me, are you really sure that he loved you?" wika niya at idiniin ang nguso sa aking noo.

Ang buong katawan ko ay hindi na makagalaw. Pakiramdam ko, ipuputok niya ang pistok kapag gumalaw ako ng masaman. I want to defend myself. I was never been weak. Wala akong maalala na ganito ang naging kalagayan ko noon. Ngayon pa lamang.

"Mahal ako ni Silas..." I glared at her. Sa puntong iyon, may bahid na ng pagtatanong ang aking isipan. Nahaluan man ng pagtataka, paninindigan ko ang nararamdaman namin ni Silas sa isa't-isa.

Mara looked down at me. Ngumiwi siya na para bang disgusto sa nabanggit. Her shoulders shaked a bit. That's when I realized that she's starting to laugh. Tumawa niya nang tumawa. Pagkatapos ay umiling iling.