လိပ်ပြာ[လိပ္ျပာ](Completed)

အပိုင္း(၇)

[Zawgyi]

"ဒါဆို....အဲ့ဒီေန႔ကသခင္မေလးေရႊအရိပ္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တဲ့သူကေမာင္ဆိုတဲ့သူလားဘိုးဘိုး.."

"ဒါေပါ့ကြယ္..သခင္မေလးနဲ႔ေမာင္ကအဲ့ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔စေတြ႔ခဲ့ၾကတာ...အဟြတ္အဟြတ္..အဟြတ္.."

"အဘိုး..ရရဲ႕လား.."

"ရပါတယ္ေမာင္..အဲ..."

"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေမေခတ္႐ွားပါ.."

"ေအာ္..ေအ့..အဟြတ္အဟြတ္...အဟြတ္.."

အဘိုးအိုကကုတင္​ေအာက္ကတံေတြးခြက္ကိုယူကာတံေတြးေထြးလိုက္၏..

"အဘိုးရရဲ႕လား.."

"ရပါတယ္ကြယ္..အသက္ရလာေတာ့စကားနည္းနည္းေျပာတာနဲ႔ေမာၿပီးေခ်ာင္းဆိုးေတာ့တာပဲကြယ္.."

"အဘိုး..ေမာေနရင္လည္းမေျပာပါနဲ႔ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွထပ္လာခဲ့ပါ့မယ္..နားလိုက္ပါဦး.."

အဘိုးအိုကေခါင္းေလးညိတ္ျပ၏..

"စိုင္းေရ..အဘိုးနားပါေစဦး..ျပန္ၾကရေအာင္.."

"ဟုတ္မမ.."

ကြၽန္ေတာ့္ကိုထူးထူးျခားျခားစိုင္းလို႔ေခၚတာဆိုလို႔ဒီမမသာ႐ွိ၏..သူနဲ႔သိတာမၾကာေသးေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္အစ္မတစ္ေယာက္လိုခင္မိသည္..ထို႔ေၾကာင့္လည္းသူေတာင္းသမ်ွအကူအညီမ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ေပးေနမိသည္..

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

တစ္ပတ္ေျမာက္သည္အထိလည္းမိုးလင္းတာနဲ႔မ်က္ႏွာသစ္စရာ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ၌ေရေႏြးႏွင့္စံပယ္ပန္းေလးမ်ား အစ႐ွိသျဖင့္အားလံုးကိုေခတ္အႀကိဳက္အတိုင္းအျမဲမျပတ္ျပင္ဆင္ေပးထားတတ္သည္..

သာမန္အတိုင္းဆိုလ်ွင္ေတာ့အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားျခင္းကိုမႀကိဳက္သူမ႐ွိႏိုင္ပါ..သို႔ေသာ္..အခုလိုအိမ္ႀကီးထဲကသဘာဝလြန္အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေတာ့ကိုယ္တိုင္ၾကံေတြ႔ေနရသူေခတ္ကလြဲလို႔တျခားမည္သူမ်ားလက္ခံႏိုင္ယံုႏိုင္ပါမည္နည္း..

ဒီေန႔ေတာ့ေခတ္တစ္ေယာက္အိပ္ယာထေနာက္က်ေန၏...

"မမေရ...မမ....မမ....ဗ်ိဳ႕မမ..."

ျခံေ႐ွ႕ကစိုင္းရဲ႕ေအာ္သံၾကားမွကိုယ္မ်က္လံုးကိုအားယူကာဖြင့္ၾကည့္မိသည္..အရင္ေန႔ေတြကဆိုကိုယ္အိပ္ယာထၿပီးေရခ်ိဳးၿပီးကာမွေရာက္လာေနၾကစိုင္းကေစာေနတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္..ဖုန္းကနာရီကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ၁၀နာရီထိုးေနေလၿပီ...