WHAT IF [COMPLETED]

KABANATA 12

"May magbabalik at gugulo

Kaibigang matalik ay magtatampo

Magkakaayos pa ba o mas lalong magtatalo

O patawarin mo na naman ako"

"Nathan?...", pagtataka kong tanong na nagpakunot sa kilay ni Josh.

"Wait babe, who's Nathan?", takang tanong ni Josh sa akin.

"He's my boy bestfriend", paliwanag ko kay Josh. "A kind, and also talented one. Just like you", dagdag ko sabay puri rito.

Napangiti si Josh, at tinulungan na lang ako sa mga bitbitin namin. Hindi kasi siya yung tipong mabilis magselos. Minsan lang HAHAHA. Pero may tiwala naman siya sa akin kaya wala akong problema.

Nang mamataan ko na naman si Nathan ay agadan ko siyang tinawag. Siya nga ba ito? Or namamalikmata lang ako? Heaven knows how hard to look for a person na ayaw magpakita.

Tinantanan ko na.

"Babe, sorry for that...lagay na lang natin 'to sa sasakyan", sambit ko sa kanya. Yes, sasakyan. Nag-18 na kasi si Josh, pwede na siyang mag drive ng sasakyan dahil may driver license na siya.

"Babe, gusto mo na bang umuwi? Nakikita ko kasi na pagod ka sa gala natin ngayon eh. Gusto mo na ba?", pag-aalalang tanong sa akin ni Josh.

"Is it okay babe?", nag-aalalang tanong ko sa kanya.

Hindi ko parin maiwaksi sa isip ko na si Nathan yun. Ang kababata ko. Hanggang ngayon ay galit pa din siya sa akin. Kasalanan niya din naman eh. Iniwan niya kasi ako.

"Yeah babe, just for you. I don't want to see my baby girl suffer. May next time pa naman para manood ng cinema.", seryoso nitong sambit habang hawak ang kamay ko. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala, ramdam daw kasi niya na pagod na ako.

"Ang lakas ng hatak ng babe ko aa. Kinilig ako dun.", biro ko sa kanya, sabay amin na kinilig. Fudge HAHAHA.

Pagkahatid niya sa akin ay umuwi na din siya. Pinauwi ko na din kasi siya para makapagpahinga na din. Bakas din naman sa kaniyang mukha ang pagod. Thank you Lord, binigyan niyo ko ng magandang blessing.

Nang makahiga sa kama ay inisip muli. Talaga bang nandito si Nathan ngayon? Ayz.

Unti unting bumalik ang mga nakaraan.

"Bria, halika dito tignan mo oh..", masayang anyaya ni Nathan sa akin para tingnan ang dalawang bibeng naglalaro.

"Ang cute nga Nathan..", manghang mangha kong sambit.

"Alam mo Bria, parang tayo yang mga bibe na yan. Hinding hindi tayo magkakahiwalay", masayang sagot ni Nathan. "Ako ang lalaking makakasama mo hanggang sa pagtanda", dagdag nito sabay humagikgik.

That time, we are only seven years old pero wala eh. Early lovers ata kami. Tipong mature na yung trato sa love love. Ewan den? Bakit ganon? Alam kong bata pa kami pero pinanghawakan namin yun.

Iniwan niya ako. Nagmigrate sila sa States. Doon na siya nag-aral kaya hindi niyo ako masisisi kung nagtampo ako sa kanya.

Nang mga 13 years old ako ay hinahangaan ko na si Josh. Nalaman agad ito ni Nathan dahil sa mga connections niya sa mga kaibigan niya dito sa Pinas.

Sinubukan kong siyang kausapin, pero ang nakuha ko lang ay...

"I thought...I'm still the one who will be with you 'til we're old.", isang mensahe lamang ngunit bakas ang hinanakit at poot.