WHAT IF [COMPLETED]

KABANATA 21

"Muling iginuhit ng tadhana
Ang ako at siyang magkasama
Labis akong nagtataka
Maaari bang maibalik ang dating pagsasama"

"Joshua Rosales naririnig mo ba ako? Fine I'll call the doctor!", pasigaw kong sambit na may pagkaaligaga. Pipindutin ko na sana ang information button. Kaso hinigit niya ako kaya napatilapon ako malapit sa mukha niya.

"Ouch, you're jerk!", sambit ko ng malutong at nagiwas agad sakanya. Limang pulgada lang kasi ang lapit ng mga mukha namin.

Wtf! Hindi pa ba malakas 'tong unggoy na ito? Nagagawa niya na akong hilahin at asarin. Parang hindi nanggaling sa car accident. How I wish nagka amnesia sya para hindi niya na ako naalala.

"You're...heartless", sambit nito na may malamig na tono.

Ako pa ang naging heartless ha. Ako pa.

"Maybe you're pretending that you're sick para magstay ako dito", sambit ko na parang may punto.

"No, and I will never do that..hindi ko nga alam kung bakit ka nandito", sambit nito saka ako tinalikuran."Maybe you're..", dagdag niya pa.

"What! Spill it out!", nanggagalaiti kong sambit.

"Maybe..you're..", putol nanaman ni Josh."Maybe you're begging me to comeback..", dagdag pa nito.

"Ang kapal-", pinigilan kong ituloy ang mga sasabihin ko nang naalala ko ang usapan namin ng mom niya.

Ang kapal ha? Walang mura ang lumabas sa bibig ko. Pero napakakapal ha? Ako pa yung lumalabas na nagmamakaawang bumalik sakanya. Kung alam niya lang kung bakit ako nandito.

Walang pasubali ay nagwalk out agad ako. Walang nakapigil sa akin. Iniwan ko si Athasia doon para bantayan yung unggoy na yun. Tatawagan ko nalang mamaya si Tita Jas. Hay buhay.

Sumakay ako sa bmw convertible Z4 ko at saka ito pinaharurot. Nang bumalik ako sa sarili ko ay binagalan ang takbo. Jusko baka mamaya ay magkaviolation pa ako.

Agad kong sinagot nang magring ang phone ko.

"Hello?", sagot ko sa tawag at ikinonekta ito sa wireless earphone ko.

"Hello", sagot sa akin ng nasa kabilang linya.

"Ohh..Nathan..what's up?", na-amaze kong tugon.

"Hey you..may kasalanan ka sakin..", nagbabanta nitong paalala.

"Im sorry?", sarkastiko kong pagtatanong na natatawa.

"Why are you laughing..you're crazy!", sambit ni Nathan.

"You didn't tell me..", natatawa kong pangaasar.

"Tell you about what?", nahihiwagaan niyang tono na tila'y inaalam kung ano iyon.

"Myghad Nathan!", sambit ko sabay tawa.

"What? I don't even know!", sambit nito na may pagkairitado.

"You're crazy, hahaha nasan ka ba? Let's meet", anyaya ko dito. Wooh! Thank you Lord. A free time for me. Stress reliever to for sure.

"Fine..fine..I'm at the mall.", sambit nito na nagsasabing hihintayin niya nalang ako.

"Okay see you", sambit ko.

Sa hindi kalayuan ay natatanaw ko na ang Solenad. Tinext ko si Nathan na magkita nalang kami sa cafeteria dahil magpapark pa ko. At ganon na nga ang nangyare.