Until We Meet Again...

Chapter 15

IS IT YOU?...

THAILA'S P.O.V.

One Month later...

"Ate let's go?" Pag aaya sakin ni Elle kasama nya si Yreal at ang mga jowa nila. Simpleng ngumiti lang ako sa kanila.

"Ate malapit na ang graduation natin one month nalang do you have any plans?" Tanong ni Yreal kaya tumingin muna ako sa kanya

"Look Yreal kilala nyo ko and hindi nyo na mababago isip ko. Sorry pero gusto kong manatili dito" saad ko break time ngayon at niyaya nila ako tumambay sa bench kasama namin si Michael and Andrei. Edi sila na May jowa hahaha.. well May jowa naman ako ayon nga lang naglaho na... Napaismid nalang ako ng maalala ko na naman sya.

"We know Ate pero nagtataka lang kami dahil nung una ikaw ang nagplano nito na magsasama sama tayo sa iisang bahay at sa P.U.P tayo mag aaral remember?" Saad ni Elle. Ewan basta mula ng mawala sya umaasa pa rin ako na babalik sya...

Zack... I miss you so bad baby...

Nalulungkot na naman ako sa mga naalala ko. Yes it's been a month and hindi manlang nabawasan ang sakit. Walang gabi na di ako umiiyak. Maraming nagtataka bakit hindi na daw ako tulad ng dati na laging nakatawa at puro kalokohan ang alam... Hindi naman ako nagkwekwento dahil walang maniniwala sakin baka sabihan lang akong baliw..

"Sorry but mas gusto ko nalang mag stay kasama sila mama at papa..." Palusot ko nalang dahil alam ko sa sarili ko na si Zack.. si Zack talaga ang dahilan dahil umaasa ako na babalik sya..

Ewan but mukha akong baliw dahil walang oras na di ako natutulala. May times na parang naririnig ko ang boses nya at sinasabing umayos ako maging masaya at wag umiyak pero sa tuwing naririnig ko yun automatic na tutulo ang mga luha ko at magtatago kung saan walang tao para umiyak

Ito na yung consequences na ibinigay sakin ng dahil lang sa pagmamahal ko ng isang multo..
Masakit, sobrang sakit na halos araw araw nagdurusa ako...

Minsan nahuhuli nila akong umiiyak pero ang sinasabi ko nalang namatay ang main character sa Wattpad na binabasa ko.

Tuwing gabi kapag umiiyak ako mararamdaman ko nalang ang malamig na hangin na yumayakap sa buong pagkatao ko na nagpapahiwatig na nasa tabi ko lang sya. Minsan parang May bumubulong sakin na tahan na wag na ako umiyak at kapag sinabi nyang mahal na mahal nya ako alam kong sya yon...

Tumambay lang kami doon lima at kumain. Nagkwekwentuhan sila pero paminsan minsan lang ako sumasabay kapag kinakausap nila ako. Nang mag bell naman ay bumalik na kami sa room inihatid kami nung dalawang lalaki at umalis na.

Math time at tulala lang ako sa May tabi ng bintana. Nakamasid lamang sa labas at malalim ang iniisip. Wala akong ganang makinig dahil ang nasa utak ko lang ay si Zack

We've been together for 4 months.. strong na sana pero nabago ng dahil sa walang kwentang birthday ko akala ko masaya na yun hindi pa pala HAHAHAHA masakit yung naging kapalit sobrang sakit. Isa sa pinakamemorable talaga yon dahil nung gabing yon nawala yung mahal ko...

"Cynothaila Hailey Hizon!!!!!" Sigaw ng teacher namin kaya nagbalik sa realidad ang isip ko napatingin ako sa kanya. Lahat pala ay sakin na nakatingin. Agad akong tumayo

"Y-Yes si--"

"Spacing out again?!! Nakahigit dalawampu na akong tawag sayo!" Galit na saad nito kaya napayuko na ako

"S-Sorry sir.." saad ko habang nakayuko

"Answer this!!" Saad nito kaya napatingin ako sa kanya at nakaturo sya sa board. Matagal akong nakatitig sa tinuturo nya at natauhan lang ng muli syang sumigaw "tatayo ka nalang ba Jan?!" Sigaw nito kaya naglakad na ko palapit sa board. Bawat hakbang ko ay nanginginig ang mga binti ko

Natatakot ako na baka hindi ko ito masagutan... Naalala ko yung ginawa noon ni Zack...

Pumikit muna ako at nakahanda ng magsulat nang May naramdaman akong nakakapit sa kamay ko pagmulat ko ay ang kamay pala ni Zack pero T-Teka? Anong gagawin nya?

"Akong bahala basta gaanan mo lang yang kamay mo para maisulat ko ng maayos ok?" Pabulong na saad nya nasa likuran ko sya at hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng sabihin nya yon...

Naiiyak ako pero pinilit kong pigilan ito. Kinuha ko na ang chalk at huminga ng malalim. Humangin ng malakas at ramdam ko ang lamig napapikit nalang ako at naiiyak.. alam kong andito lang sya...

"I love you baby.. I'm coming home baby... Be safe."

Hallucinations ba yon? O sya talaga yun? Matapos ang bulong na yun ay naglandas na naman ang mga luha ko sa pisngi ko

"Ok very good sit down..." Mahinahong saad ni Mr. Roldan kaya napatingin ako dito saka ko tiningnan ang board.

May sagot na sya... You saved me again baby... Thank you..

Umupo na ko sa upuan ko at sumubsob sa bangkuan. Hinayaan kong tumulo ng tumulo ang mga luha ko... Is it really you? Sana nagpakita ka nalang ulit sakin Zack...

Baby I love you too ingat ka sa pupuntahan mo...