jimin pov:
როგორცკი ციხეში შევაბიჯე მაშინვე სუნთქვის დასაჭერად გავჩერდი, უნივერსიტეტიდან აქამდე სირბილით მოვედი,საერთოდ აქამდე ფეხით რომ მოვიდე 30 წუთი მჭირდბა,ახლაკი ეს 10 წუთში შევძელი..
ამ ციხის ექიმმა, ჯინმა დამირეკა და მითხრა რომ სასწრაფოდ მოვსულიყავი რადგან რაღაც აქ საშინელება მოხდა..მეტის თქმა კი მობილურით არმოისურვა..
სუნთქვის დარეგულირების შემდეგ,მინგის ოფისისკენ წავედი როგორც ჯინმა მითხრა...
კარის გაღების შემდეგ რაც პირველი დავინახე სკამზე ბორკილებით დაბმული ჯონგუკი იყო.
მოძრაობა ვერშევძელი ,ისევ შესასვლელთან ვიდექი და მის ხელებს ვუყურებდი რომლებიც ვიღაცის სისხლით იყო დაფარული...
მან ვიღაცას რაღაც დაუშავა ,ან უარესი..
ის...მონსტრი იყო..
შეცდომა დავუშვი, მან მე გამასულელა, ამ ბიჭში არაფერია კარგი,რომელიც ახლა პირდაპირ მე მიყურებდა და ტუჩებზე ღიმილი ჰქონდა გამოსახული...
,,ოჰჰ, ვკვდებოდი რომ მენახე,,
მან თქვა და უფრო მეტად გაიღიმა როდესაც მასთან მიახლოება დავიწყე, მინგი და ჯინიც აქიყვნენ, იუნგი კი ჯონგუკის უკან იდგა და თვალებით მის თავში ხვრელებს თხრიდა..
,,რა მოხდა,,
როგორღაც მოვიკრიბე ძალა რომ მეკითხა,მაგრამ ჩემი ხმა შეშინებულად გაისმოდა...თავი სუსტად ვიგრძენი და ყელში ბურთი მქონდა გაჩხერილი...
,,კარგით რა რაგჭირთ ყველას, ასეთი რაჩავიდინე, თითქოს ვინმე მომეკლას, რაარის ეს შეშინებული სახეები...მას უბრალოდ პატარა გაკვეთილო ჩავუტარე რომელიც არასოდეს დაავიწყდება,,
ჯონგუკმა თქვა და გაიცინა..ის რა მართლა ამაყობს იმით რომ ვიღაცას ატკინა? შეიძლება ასეთი უგულო და სასტიკი იყოს?...
,,მან თეჰიონი დაჭრა, მადლობა ღმერთს ჭრილობა ფატალური არიყო,მაგრამ სასწრაფოს გამოძახება მაინც სჭირო გახდა,,,..
YOU ARE READING
LOCKED
Random,,ჩვენ არაფერი ვიცით,არავინ გვეუბნება ის აქ რატომ არის,ერთადერთი რაც ვიცით,აქ თავისით მოვიდა ექვსი წლის წინ, და ის სახიფათო გახდება თუ ამ შპრიცს არგავუკეთებთ, ასე რომ ერთადერთი რაც უნდა გააკეთო ისარის რომ დარწმუნდე ყოველთვის წამლის ზემოქმედების ქვეშ...
