მინგიმ ,ჯიმინი იატაკზე,უგონოდ იპოვნა...
როდესაც ჯონგუკმა მას აკოცა,ჩანთიდან შპრიცი ამოუღო,რომელსაც ჯიმინი სულ თან დაატარებდა..
შემდეგ კი მისი გაქცევის გეგმაც დაიწყო,ექიმის ოფისის ფანჯრიდან გადახტომა ადვილი იყო,რადგან ოთახი პირველ სართულზე იყო,ფანჯრიდან კი პირდაპირ ტრასაზე გადიოდა,და დაცვაც იქ არ იდგა.
როდესაც ჯიმინი გონს მოვიდა და ყველაფერი გაანალიზა რაც მოხდა,თავი ძალიან ცუდად იგრძნო.
იგრძნო რომ გამოიყენეს.
იმედგაცრუებული დარჩა.ის ბოროტ ფლეიბოის ბოლომდე არ ენდობოდა,მაგრამ ნამდვილ ჯონგუკს კი...თუმცა როგორც ჩანს შეცდომა დაუშვა,საბოლოოდ ის აღმოჩნდა ერთი,ვინც მას ატკინა..
მინგიმ ჯიმინი ხელში აიყვანა,რადგან მისი სხეული დასუსტებული იყო,და მდივანზე დააწვინა,როდესაც სევდიანი თვალებით უყურებდა.ის ხედავდა როგორ აკანკალებული და განადგურებული იყო საბრალო ბიჭი,და თავი დამნაშავედ იგრძნო.რადგან ყველაფერი რაც მოხდა,მისი ბრალი იყო...
ჯიმინს მისი დახმარება უნდოდა..
არ შეეძლო იმის ყურებდა,თუ როგორი იყო ჯონგუკი ბორკილებით დაბმული.
კი ,მას მისი აქედან წაყვანა უნდოდა,უნდოდა მასზე ეზრუნდა ,და ერთად ებრძოლათ მის დაავადებასთან.
მაგრამ თუ როგორ მიაგდო ის ჯონგუკმა ცივ კედელზე,და ყელში ნემსი შეარჭო ყველანაირი ყოყმანის გარეშე..თუ როგორ უყურებდა მისი ცივი,ცარიელი თვალებით.როდესაც მისი ბოლო სიტყვები ახსენდებოდა,რომელიც მანამდე უთხრა სანამ გონებას დაკარგავდა, გული უმძიმდებოდა...
,,არასოდეს ვენდობი შენნაირ ადამიანს,ესრთი სულელი და უძლური ,პატარ ბიჭი ხარ,,
მინგი მის დამშვიდებას ცდილობდა ,და ხელზე ნაზად ეფერებოდა...ჯიმინის ჯონგუკთან მარტო დატოვება დიდი რისკი იყო,და მან ეს იცოდა.თუმცა სიმართლრე ის იყო რომ ,მინგის უნდოდა ჯონგუკი გაქცეულიყო.და ჯიმინის გრძნობები ამისთვის გამოიყენა.
მან იცოდა რომ დროის საკითხი იყო როდის დაეხმარებოდა ჯიმინი ჯონგუკს..რატომ გააკეთა ეს?..რადგან მნიშვნელობა არ ჰქონდა რამდენჯერ ცდიდა ჯონგუკის დაჰიპნოზებას,ამას შედეგი არ ჰქონდა. ჯონგუკის გონება ორად იყო გაყოფილი.
YOU ARE READING
LOCKED
Random,,ჩვენ არაფერი ვიცით,არავინ გვეუბნება ის აქ რატომ არის,ერთადერთი რაც ვიცით,აქ თავისით მოვიდა ექვსი წლის წინ, და ის სახიფათო გახდება თუ ამ შპრიცს არგავუკეთებთ, ასე რომ ერთადერთი რაც უნდა გააკეთო ისარის რომ დარწმუნდე ყოველთვის წამლის ზემოქმედების ქვეშ...