The playful Greek dad

Chapter two

"Hey honey, how was you're day? I bet you enjoyed being with uncle Shawn"

Binati ko agad ang batang tuwang tuwa na sumalubong sa akin,nakakatuwa siyang pisilin sa pisngi ang cute niya. He's giggling and smiling at me.

"Mama"

"Yes honey,mama's home now"

I hugged him tight when he started giggling again. It makes my worries go away just by seeing him smile innocently,I really love him with all my heart and I'll do everything for him.

Today became one of the longest day of my life. Matapos ang tagpong iyon sa lobby ng kompanya ay naging paranoid na ako,pakiramdam ko ay may mga matang nakasunod sa mga bawat galaw na aking gawin. Kaya naman laking pasasalamat ko na maayos na natapos ang buong maghapon ng matiwasay.

"Hey honey,finally you're home,how's work? You look tired"

Luminga ako sa likuran ko ng marinig ang tinig na iyon. Nginitian ko siya,nilapitan at binati. Karga ang baby ko ay niyakap ko ang taong walang sawa na nagaasikaso at nagmamahal sa akin at baby ko.

"I'm good,just the usual you know"

Umiwas agad ako ng tingin sa kanya, I know I can't hide anything from him,kaya hindi ko siya matingnan ng mata sa mata. Dahil pareho naming alam na malalaman niya agad kung ano man ang bumabagabag sa aking kalooban at ganon din naman ako sa kanya.

Kinuha niya sa akin ang baby ko,ibinalik niya ito sa walker nito kung saan ko ito nadatnan kanina ng makapasok ako sa apartment na aming tinutuluyan. Tinabihan niya ako sa sofa chair na aking kinauupuan sa maliit naming living room ng maiayos na niya ang lagay ng anak ko, gamit ang kanyang mga matang nangungusap,alam kong hindi niya ako titigilan.

"Lei honey,I know something is bothering you,ngayon ka pa ba magtatago ng sikreto sa akin? Kung kail........"

"He's here.........................Geoffrey is here"

Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya sa akin, dahil magpapaawa lang naman siya sa akin at kokonsensyahin ako.

Wala man lang siyang reaksyon ng lingunin ko,normal lang ang facial expression niya. He looked at George bago siya nagsalita.

"Did he know that George exist?"

Nanlaki ang mga mata ko sa tanong ni kuya,alam ko naman mula noon pa man na darating ang oras na kailangan kong ipaalam sa kanya na may George na nag eexist sa mundo, na naging bunga ng inaakala kong panghabangbuhay sa piling niya. Pero kahit dalawang taon na ang nakalilipas pakiramdam ko hindi pa rin ako handa na ipaalam sa kanya. 

Takot ang pumipigil sa akin para gawin iyon,I know his whereabouts and everything that's happening to him for the past two years, magagawa Ko naman Kung hindi Lang sa mga bagay na nagpapagulo sa aking isipan.

"I guess he still have no idea that a little version of him exist in the world,Lei don't be unfair for George,they both deserve to know the existence of each other"

Tama Si kuya! Lagi naman eh,tiningnan ko ang baby ko,my heart melt when I saw how he looks so like his father when he grinned on me. Bakit lahat nalang kasi ng feature ng anak ko nakuha niya sa daddy niya eh,ang unfair lang! Di maitatatwa na hindi sa kanya nanggaling ang bata.

"Don't worry kuya,Baka di na rin magtagal iyon"

I don't know how will it happen but I hope hindi masaktan ang anak ko,he deserve to be happy at kung ang makitang masayA ang anak ko na makilala ang ama niya ay gagagwin ko.