My Perfect Boss (COMPLETED)

Chapter 29

Natalia's POV

Abot langit ang kaba ko kaya nagmadali akong lumabas ng kotse pagkarating sa bahay.Hindi ko man lang pinark ito sa aming garahe at pinabayaan na kaharap ang kotse ni Benjamin sa harap.

Tumakbo ako papasok ng bahay at nakita silang naglalaro ng lego blocks sa sala.

"My mommy beautiful.."-sabi ni Beau kay Benjamin.Tumango lamang si Benjamin sa anak at patuloy niyang tinulungan ito sa nilalaro ng bata.

"Mommy!!"-maligayang tawag ng anak ng mahagip ng paningin sa pinto.Lumapit ito saakin at niyakap ako.Tumingin ako kay Benjamin na ngayon ay namumula ang ilong pati na'rin ang mga mata.

"Mommy,where my banana cue?"-iniabot ko sakaniya ang banana cue niya at hinalikan sa labi.Naiiyak na ako.

"Go to our room first,kakausapin kolang siya."-tumingin siya sa itinuro ko.Tumango ito at umalis dala-dala ang plastic ng banana cue niya.Tumulo ang mga luha ko habang lumalapit kay Benjamin na nakatayo na ngayon at sobrang pula ng mukha.

"I'm sorry..."-napapaos kong sabi sakaniya.Yumuko at pumikit.Hindi ito ang inaasahan 'kong pagpapakilala saaking anak.

"Hanggang kailan mo balak itago saakin 'to,Natalia?"-mas napaiyak pa ako nang marinig ang nababasag niyang boses. "All this time naloloko ako?All this time I believed that I can't have you anymore kasi may asawa at anak kana.Bakit hindi mo man lang sinabi?"

Wala akong masagot dito.He want me back?Umiyak lamang ako,wala akong masabi.Naging pipi ako sa sitwasyon namin.I don't know how to explain it to him.

"Naniwala ako na I shouldn't meddle with your life anymore.Ayaw ko ng gulo,Natalia.Gusto kolang iexplain yung side ko dati,kung bakit hindi ako nagpakita sa'yo,after that I'm planning to leave you alone.Naniwala ako na dapat ganon ang gagawin ko,Natalia."-ramdam ko ang sakit at pighati sa boses niya.Ang sakit sakit.Sobrang sakit.Seeing someone you love getting hurt because of you?seeing someone suffer because of you?

"I-im s-sorry..."-sabi ko.Wala na akong lakas at halos bulong nalang ito.I don't know how to explain it,but I want to.

"Can you introduce me to my son?natatakot ako,Natalia.Paano nalang kung hindi niya ako tanggapin?Paano kung nandidiri pala siya saakin?Paano kung ayaw niya saakin kasi iniwan ko siya?Fuck."-niyakap niya ako.Ramdam ko ang unti-unting pag iyak niya. "please..let me explain.."

Naglakad ako papunta sa aming kwarto,sumunod siya saakin.Nakita ko ang pagpahid niya sa kaniyang mga luha.Ganoon 'din ang ginawa 'ko.Huminga ako ng malalim bago buksan ang pinto.Nasilayan namin si Beau na busy sa pagkain ng banana cue.Nilapitan ko siya,at umupo sa kamang kinauupuan niya,si Benjamin naman ay nanatiling nakatayo.

"Beau..may sasabihin ako.."-sabi ko sakaniya.Pinipigilan pa'rin ang aking pagluha.Napatingin ang anak saakin at inilipat naman ito sa kaniyang ama.

"What is it,mommy?That I look like him?His eyes are the same with me oh."-sabi niya at itinuro ang mga mata.Tumigil siya sa pagkain.Ako naman ay hindi na napigilan ang mga luha,pero patuloy kong pinipigilan ang paghikbi.

"Yes,your eyes are look like him,oh.Are you happy?"-I asked.Tumango siya saakin.Lumapit si Benjamin at tinitigan ang anak.Habang tinitignan silang magkalapit ay nakakakita ako ng isang mukha lamang.Kamukhang kamukha niya ang kaniyang ama.

"Yes,very happy.Is he my father?"-nagulantang ako sa tanong niya.I smiled at my son.Sinulyapan ko si Benjamin na ngayon ay sobrang pula na.

"Yes,are you happy?"-sabi ko at pinunasan ang mga luha saaking pisngi.Nakita ko ang pamumula ng mukha ng aking anak.Binitawan niya ang supot na kanina niya pa hawak.

"r-really?"-hindi makapaniwalang tanong niya.May mga luhang tumulo 'rin mula sa mga mata niya. "D-daddy?"

Nilapitan lalo ni Benjamin ito at binuhat ang anak.Nakita 'ko ang pagwawala ng anak sa braso ng kaniyang ama habang humahagulgol ito.

"Bakit ngayon kalang,daddy?bakit ngayon kalang?"-sigaw ni Beau habang pinapalo ang likod ni Benjamin.Napahagulgol ako sa napapanood.

"I'm s-sorry,baby..I'm s-sorry.I'm s-sorry for being l-late."-bulong nito.Pinipigilan ni Benjamin ang sarili sa pagluha sa harap ng anak.

"I waited for you!Naghintay kami ni mommy!"-sigaw pa nito.Matagal silang magkayakap doon.Hindi nagtagal ay nakatulog si Beau sa braso ng kaniyang ama.Sa sobrang pagiyak ay napagod siya at nakatulog na.

"Put him down,mangangalay ka."-sabi ko sakaniya at itinuro ang kama.Inalis ko ang supot ng banana cue ni Beau doon.Umiling si Benjamin saakin.

"I-it's o-okay.It's my s-son."-halos hindi niya pa mabigkas ang huling salita.Tumango lang ako dito.

Hindi nagtagal ay binaba niya si Beau sa kama.Gumalaw ito ng kaonti ngunit mahimbing na ang tulog nito.Tinitigan siya ng kaniyang ama.

"He looks l-like me."-basag ang kaniyang boses.Pinipigilan ko nananaman ang mga luhang nagbabadya.Akala ko ay naubusan na ako ng luha,pero kapag nasisilayan ko ang pangungulila sa mga mata ni Benjamin ay mas naiiyak ako.It's my fault.

Lumabas ako papunta sa veranda ng kwarto.Doon ko hinayaan na lumabas ang mga luha ko.Naramdaman ko ang pagsunod saakin ni Benjamin.

"I-I'm sorry..."-sabi niya at niyakap ako mula sa likod.Lalo lang akong humagulgol doon. "Sorry,because I w-wasn't there when you're having a hard time with our son."

Mas lalong humigpit ang yakap niya saakin.Naramdaman ko ang paghalik niya saaking ulo.

"I'm sorry kung ngayon lang ako,Natalia.I'm sorry.."-sabi niya pa. "Hindi ko alam kung paano ako babawi.I don't know how,but please give me a chance.For my son,and for you."-hindi kona napigilan ang mga aking mga hikbi.Hinarap niya ako sakaniya.

"I promise,gagawin ko ang lahat,Natalia.Just let me enter your life again,I'm begging you.I can't live without you and without our son.P-please.."-nagulat ako nang lumuhod pa ito saaking harapan.

"B-benj.."-sabi ko at hinila siya patayo.Umuling siya at niyakap ang mga binti ko.

"Please,let's stay like this for a while.I just want to feel the moment.I'm sorry for everything,Natalia.Please give me a chance.Please...Babawi ako,I promise."-pagmamakaawa niya.Hinihila ko pa'rin siya patayo pero nanatili lamang siyang nakaluhod.Basang basa na ang mukha ko ng luha,at alam kong ganoon din ang kaniya.

"I still love you,baby.Hindi nagbago 'yon.Hindi kita iniwan,I will never do that to you.Sorry kasi hindi kita binalikan after what happen.We flew to US because of Seth's medication,my nephew,He wanted me to be there.50/50 siya,Natalia."-tumigil siya at huminga ng malalim.Ako naman ay nakikinig sakaniya.

"Wala akong magawa.They didn't give me time para magpaalam sa'yo kasi that night,we need to fly in US kasi naghihingalo na siya.Hindi na siya kayang gamutin ng mga doctor sa Pilipinas because of his severe condition.Last last month we flew back,kasi okay na siya.Hinanap kita,Natalia.Hinanap kita,pero narinig ko na may anak at asawa ka na.I was broken hearted,naglasing ako at nagmukmok,kasi kasalanan ko,bakit hindi ako nagpaalam sa'yo diba?"-tumayo siya mula sa pagkakaluhod at niyakap ako.

"Pero nung napuntahan ko ang  restaurant mo,at nakausap na kita napatunayan ko na walang kang asawa,pero may anak ka.Hindi sumagi sa isipan ko na akin yang anak mo,pero sa puso ko,pinapangarap ko na sana ito nalang yung bunga nung araw na 'yun."-paliwanag niya.

"Please,Natalia.Hayaan mo akong mahalin ka ng buong buo,hayaan mong maging ama ako sa anak natin.Hayaan mo akong puwangin ang mga pagkukulang 'ko sainyong dalawa,alam ko hindi sapat ang lahat ng gagawin ko para mabawi lahat ng araw at oras na wala ako sa tabi niyo,pero I'll try my best.Gagawin ko lahat,Natalia.I love you so much,mahal na mahal ko kayo."