«Από εδώ είναι το γραφείο σου , απέναντι είναι το δικό μου . Οτιδήποτε χρειαστείς μην διστάσεις ναού χτυπήσεις ! Αν δεν καταλαβαίνεις κάτι όσον αφορά την γλώσσα επίσης με ρωτάς ...» της εξήγησε με άγχος . Περισσότερο από ότι είχε η Ζωή για την πρώτη της μέρα στην δουλειά .
«Σε ευχαριστώ πολύ !»χαμογέλασε άχνα . «Νομίζω πως θα τα καταφέρω» πρόσθεσε .
«Είμαι χίλια τα εκατό σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις . Θέλω όμως να νιώθεις οικειότητα εδώ μέσα και ας μην ξέρεις κανέναν !»αστειεύτηκε . «Δεν πρόκειται να σου πάρω το κεφάλι ακόμα και λάθος να κανείς ...»της είπε δείχνοντας της πως εκτός από καλός άνθρωπος ήταν και σωστος εργοδότης .
«Δεν σε φοβάμαι Λουκά !»τον πείραξε και εκείνη .
«Μην με κανείς να αλλάξω γνώμη !»της χαμογέλασε και την άφησε να επεξεργαστεί τον νέο χώρο εργασίας της . Ενιωθε μια ανακούφιση . Πως έφυγε από τα παλιά και είχε ξεκινήσει κάτι τελειως δικό της και κάτι τελειως μόνη της. Ήταν περήφανη για εκείνη . Έβρισκε τον εαυτό της κι δεν στηριζόταν σε κανέναν . Αυτος ήταν ο πραγματικός δυναμισμός της . Και αυτό ήθελε να έχει από εδώ και πέρα !
Κάθισε στην αναπαυτική δερμάτινη καρέκλα κάνοντας μια στροφή γύρω από τον εαυτό της . Η θέα από το παράθυρο του γραφείου της ήταν μοναδική . Φαινόταν απλά τα πάντα . Πλήθος κόσμου να προχωρά στους δρόμους , παιδιά να τρέχουν στις πλατείες , πλανόδιοι , μουσικοί του δρόμου ... τεράστια ποικιλία ανθρώπων και προσώπων . Αφού πήρε την ανάσα που χρειαζόταν απεγνωσμένα άνοιξε τον υπολογιστή για να μελετήσει τα στατιστικά της εταιρείας . Στην αρχή ένιωσε μια δυσφορία όσον αφορά τα ξενόγλωσσα περιεχόμενα όμως σύντομα προσαρμόστηκε . Όλα έδειχναν τόσο νόμιμα σε αυτή την επιχείρηση . Τα πάντα ήταν καταχωρημένα . Οι μισθοί των υπαλλήλων υπέρογκοι και πραγματικοί , οι πληρωμένες υπερωρίες τους , τα έσοδα , τα έξοδα ... κάτι που δεν συμβαίνει συχνά . Άλλη μια απόδειξη του επαγγελματισμού του Λουκά .
Εκτυπωσε τα τιμολόγια που της είχε ζητήσει ο Λουκάς και τα έβαλε όλα σε έναν φακελο για να του τα παραδώσει αργότερα . Το τηλέφωνο του γραφείου της χτύπησε και εκείνη το σήκωσε διστακτικά .
«Παρακαλώ !»ξεχάστηκε και μίλησε στην μητρική της γλώσσα .
«Ζωή δεν είσαι στην Ελλάδα !»την πείραξε . Ήταν ο Λουκάς ! «Θα νόμιζαν ότι τους κάνουμε φάρσα αν ήταν ο οποιαδήποτε άλλος !»γέλασε στο ακουστικό .
YOU ARE READING
Το τραγούδι του έρωτα
Romance«Η ζωή μαζί σου είναι θάνατος !» Ψιθύρισε . «Ένας γλυκός , γλυκός θάνατος ...» συλλαβισε αφήνοντας ένα φιλί στα σαρκώδη χείλη της . «Ήρθες στην ζωή μου , Ζωή και μου έμαθες πολλά !»ολοκλήρωσε . «Είσαι εσυ ένας Αλεξ ...» χαμογέλασε άχνα Η ζωή σου...
