«Καλώς το μωρό μου !»της χαμογέλασε καθώς εκείνη άνοιγε με τα κλειδιά της την πόρτα του σπιτιού . Είχε πάει να επισκεφθεί την μητέρα της η οποία προσπαθούσε να βρει ξανά τις ισορροπίες της . Δεν ήταν εύκολο ! Έχασε τον άνθρωπο της πάνω που πίστευε ότι όλα πήγαιναν καλά . Οι γιατροί ήταν αισιόδοξοι όμως ο αγαπημένος της την διέψευσε . Απο τότε και η ίδια αναθεώρησε για πολλά και μετάνιωσε για όλα της τα λάθη . «Πως είναι η μαμά σου ;»αναρωτηθηκε .
«Καλύτερα μου φάνηκε ! Σήμερα τουλάχιστον χαμογελούσε και λίγο !»σχολίασε σαν διαπίστωση .
«Όλα θα μπουν ξανά στην θέση τους !»την διαβεβαίωσε και εκείνη ξεφυσηξε .
«Όχι αλλά δράματα ! Θέλω να κάνουμε κάτι οι δυο μας σήμερα ...» του είπε χαμογελαστή . Τα χέρια της δέθηκαν γύρω από τον λαιμό του και σχεδόν κρεμάστηκε από πάνω του .
«Έχεις κάποια προτίμηση ή να σκεφτώ κάτι μόνος μου ;»την ρώτησε σοβαρά .
«Το αφήνω στο άντρα του σπιτιού ! Κανόνισε μόνο να είναι κάτι καλό !»τον πείραξε στο τέλος κι εκείνος την κοίταξε δήθεν αγριεμένος .
«Φύγαμε !»της είπε ξαφνικά .
«Τόσο γρήγορος ;»αστειεύτηκε .
«Πάρε τα πράγματα σου και μην μιλάς Ζωή !»την μάλωσε . Φόρεσε το μπουφάν του , πήρε τα κλειδιά και την περίμενε στην πόρτα . Μόλις έβαλε τα απαραίτητα στην τσάντα της στράφηκε προς το μέρος του . Κλείδωσαν το διαμέρισμα και προχώρησαν μέχρι το αυτοκίνητο . Ο καθένας πήρε την θέση του και το μικρό τους ταξίδι μόλις είχε αρχίσει !
«Θα μου πεις τουλάχιστον που με πας ;»τον ρώτησε επίμονα .
«Δεν μπορείς να περιμένεις δηλαδή ;»την πείραξε όμως στο τέλος ήξερε ότι θα ενδώσει στα νάζια της . Τον κοίταξε ξανά και ανυπόμονα . «Στον λόφο του Φιλοπάππου !»απάντησε παραδομένος .
«Δεν έχω πάει ποτέ !»αναφώνησε ενθουσιασμένη . «Έχω ακούσει ότι είναι υπέροχα !»επισήμανε .
«Πράγματι είναι ! Ολα είναι τόσο γραφικά και ομορφα ! Το Ηρώδειο, το Αστεροσκοπείο, ενώ αν ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείς να δεις τα πάντα να απλώνονται μπροστά στα μάτια σου !»την πληροφόρησε .
«Να υποθέσω έχεις ξανά πάει ;»τον ρώτησε .
«Ναι αρκετές φορές ! Το λατρεύω αυτό το μέρος !»της απάντησε και εκείνη τον κοίταξε με θαυμασμό . Πάντα έτσι τον κοιτούσα απλά τώρα ενιωθε πλέον ελεύθερη να τον απόλαυσει . Ήταν δικός της χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό .
CZYTASZ
Το τραγούδι του έρωτα
Romans«Η ζωή μαζί σου είναι θάνατος !» Ψιθύρισε . «Ένας γλυκός , γλυκός θάνατος ...» συλλαβισε αφήνοντας ένα φιλί στα σαρκώδη χείλη της . «Ήρθες στην ζωή μου , Ζωή και μου έμαθες πολλά !»ολοκλήρωσε . «Είσαι εσυ ένας Αλεξ ...» χαμογέλασε άχνα Η ζωή σου...
