დილას ტელეფონის ხმა აღვიძებს. თვალებს იფშვნეტს და თავს ბალიშში აბრუნებს, ტელეფონის ხმა უკვე ტვინზე ურტყამს.
-შენი დედაც!
იკურთხება ნამძინარევი და გაღიზიანებული ხმით და ტელეფონს პასუხობს. არც დაუხედავს თუ ვინ რეკავდა.
-გისმენთ.
-დილამშვიდობისა სამანტა.
თვალები დაჭყიტა მისი ხმის გაგონებისას, ლოგინიდან წამოხტა.
-შენ სრულ ჭკუაზე ხარ? იცი მაინც რომელი საათია?
ჩაყვირა ტელეფონში. გულის სიღრმეში დახტოდა რადგან ჰარი მას ურეკავდა.
-უფს..მაპატიე, უბრალოდ შენი ხმის გაგონება მინდოდა.
გაიცინა ჰარიმ, სამანტამ იგრძნო ირონიული ტონი. მოდი ვაღიაროთ, სადღაც ძალიან ღრმად მართლა ჩაწყდა რაღაც.
-მე ხო რას ამბობ, ვკვდები შენი ხმის გაგონებით.
ირონიული ტონით ჩასძახა მანაც.
-სხვანაირად ვერც იქნები ლამაზო.
სამანტამ ღრმად ჩაისუნთქა სიბრაზისგან, ეცადა თავი დაემშვიდებინა, თორემ თავს ვეღარ შეიკავებდა.
-პირდაპირ თქვი რა ჯანდაბის გამო რეკავ და გათიშე ეს დედაატირებული ტელეფონი.
-შენნაირ ლამაზ გოგოს არ უხდება უზრდელობა.
ის რა დამცინის კიდეც? გაიფიქრა სამანტამ.
-წადი შენი!
გაბრაზებულმა ჩასძახა და ტელეფონი გათიშა.
-მშვენიერია, დილის დასაწყისიც ასეთი უნდა!
ზეწარი გადაიხადა და საწოლიდან წამოდგა
-იდიოტი, თავხედი, უზრდელი..დილა ჩამაშხამა
მალევე ისევ გაისმა ტელეფონის ხმა, ისევ ჰარი იყო. დააიგნორა და აბაზანაში შევიდა. ცხელი წყლის ქვეშ დადგა, იბანდა ამავდროულად კი ჰარიზე ფიქრობდა. როგორ აღმოჩნდა ჰარი იმაზე დიდი მექალთანე ყოფილა, ვიდრე ტელეეკრანებზე. მაგრამ ვერ უარყოფდა, როგორ მოეწონა მისი კოცნა, მეტიც შეუყვარდა კიდეც. იქნებ ისევ უყვარს, მაგრამ ამ გრძნობას საგულდაგულოდ მალავს გულის სიღრმეში, ვინ იცის.
როცა დაბანას მორჩა პირსახოცშემოხვეული გამოვიდა სააბაზანოდან. ფიქრობდა თუ რა ჩაეცვა, ამ დროს ისევ ტელეფონის ზარის ხმა გაისმა. ეგონა ისევ ჰარი იყო, მაგრამ შეცდა, როდესაც ეკრანზე მისი საუკეთესო მეგობრის ადალინას ფოტო გამოჩნდა.
