revenge ° jjk

1|💫

Başlangıç tarihlerinizi şöyle alayım

Keyifli okumalar 💫

21.04.2018

"Efendim Alice?"

"Şey, Bella.. Acilen eve gelmen gerekli."

Alice'in endişeli sesini duyduğumda yutkunup kaşlarımı çattım.

"Alice, neler oluyor?" sadece yutkunma sesi gelmişti.

Artık endişelenmiyordum, üvey kardeş olacak cadı ikizler yüzünden alışmıştım bu duruma.

Akbaba gibilerdi..

Evde olmadığım vakitler sürekli eşyalarımı karıştırıp zarar verirlerdi.

Ben evdeyken cesaret etmeleri biraz zordu, fakat evde olmadığım zamanlar kafalarına göre yaşıyorlardı.

"Eğer yine o iki sürtük yüzünden rahatsız ediyorsan beni, sonra ilgilenirim. Görüşürüz." telefonu kulağımdan uzaklaştıracağım vakit Alice konuşmuştu.

"Bay Watson.." kaşlarımı çatıp telefonu tekrar yaklaştırdım kulağıma.

"Hasta felan mı oldu Alice, söylesene?" demiştim sinirime hakim olmaya çalışırken.

"Hemen buraya gelmen lazım, Bella." telefon yüzüme kapandığında kaşlarımı çatarak derin bir nefes verdim.

Ne kadar aklıma kötü şeylerin gelmesini istemesem de, engelleyemiyordum.

Kafetarya da ki arkadaşlarımın yanına ilerledim haber vermek için.

"Eve, yine evde bir haltlar oluyor. Öğretmene söylersin, acilen gitmem gerek." Eve anlamazca bana bakıp konuşacakken, konuyu uzatmaması için söze atıldım.

"Sonra anlatacağım, şimdi gidiyorum." Eve başını sallayıp gülümsemişti, bense hemen bahçeye çıkıp arabama binerek eve doğru sürdüm.

Umarım kötü bir şey olmamıştır..

Gerçi daha kötü ne olabilir ki?

Hayatım böyle sarpa sarmışken, daha kötü ne olabilirdi?

23.04.2018

Olmuştu, daha kötü bir şey olmuştu..

Ağlamamak için kendimi ne kadar tutsamda yaşlar teker teker akıyordu gözümden.

O gün eve giderken içimde ufak endişeler vardı, fakat babamın kalp krizi geçirip öleceği aklıma asla gelmezdi.

O görüntüler hala gözümün önündeydi, yerde cansızca yatışı..

Onu öyle gördükten sonra ne kadar uyandırmaya çalıştıysam olmamıştı, ne kadar bağırıp çağırdıysam duymamıştı beni.

Açmamıştı gözlerini.

Hayranı olduğun okyanusu andıran mavi gözlerini mahrum bırakmıştı benden.

Annemle babam ayrıldıktan sonra hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi.

Dağları yakıp yıkasım vardı, öyle bir acıydı ki içimde ki..