After All: Eccentric Collection No.1

Chapter 6

E.C. 1

Jastine never felt this way before, how she's comfortable walking and talking to a guy she doesn't know. Marami syang nakasalamuhang mga tao, mapababae man o lalaki. Pero dahil sa trahedya na nangyari sa kanya noon, nahirapan itong makisama. But the lady doing her best fighting back to her darkness. And now, seeing her with a man, looks like facing her fears.

Tumigil sila ng marating na nila ang classroom nito. Humarap sya sa lalaki at kinuha ang mga gamit nya rito. Jastine smiled to him.

"Thank you again at sorry sa istorbo." Matamang nakatingin lang sa kanya ang lalaki. Para namang nagising sa pagkatulog ang dalaga ng may naalala.

"Sorry, can you wait a bit. Ilalagay ko lang ito sa loob." saad nya sabay angat ng mga gamit upang ipakita sa lalaki. Tumango lang sa kanya ito at sya naman pumasok na sa loob.

Naabutan nya ang kanyang mga estudyante. Dumeretso ito sa lamesa sa gilid at inilapag ang gamit.

"Good morning class!"

Her students stand up before they greet her and said their morning chant.

"Good morning teacher Jas! Good morning classmate! Good morning papa God! Please bless this day until we go home. Thank you!"

Ngumiti naman ang dalaga sa kanila habang bumalik naman ang mga ito sa kanilang upuan. Ibinilin din nya na kunin ang libro sa ingles at magbasa.

"Teacher Jas will be right back okay?"

Sumagot naman ang mga bata sa kanya at tinungo na ang pintuan kung saan naabutan nyang nakamasid ang lalaki sa loob ng klase nito.

Here he goes again, emotionless.

Komento nya sa lalaki. Nang makalapit, tiningnan na sya nito. Ginawaran ng babae ng kamay ang lalaki.

"I'm Jastine Venn Heather." she smiled at him but the man only looked to her hanging hands. Ngumiwi naman ang dalaga. Ilang segundo pa ang dumaan ng napagdesisyunan na ni Jastine na kunin ang kamay ng taong kausap nito.

She hand shake their hands.

"There. That's what it does." ngiting saad nya rito. Bibitawan na nya sana ito ngunit naramdaman nyang hinawakan ito ng lalaki na ikinagulat nya. She pulled her hands to the man.

Dahil sa ginawa nya, umangat ang tingin ng lalaki sa kanya. He's looking at her seriously. The lady gulped because of his stare.

"Lourdrx Willson." his dark voiced echoed her ears.

"L-lourdrx, sounds like a boss. Anyway, thank you Mr. Willson for your kindness-"

"Scratch that kindness, I'm not."

Napapantastikuhan naman ang mga mata ni jastine sa sinabi ng binata sa kanya. Nagtagis naman ang bagang ng lalaki at iniwas ang tingin nito sa kanya. Hindi nya maunawan ang lalaki kung nahihiya ba ito sa sinabi nyang kabaitan o totoong hindi naman talaga sya ganon.

Yumukod nalang ang dalaga sabay sabi ng huling pasasalamat rito bago hinayaan ang lalaki at hinarap na ang pinto papasok sa klase nito. She was about to walk when Lourdrx talked again.

"Pupuntahan kita dito at ihahatid pauwi."

Nanlalaki ang mga matang lumingon sya rito.

What?! Why?! Didn't he get it? This is a goodbye as a stranger.

Hindi mahanap ng dalaga ang kanyang sasabihin. Prenteng nakatayo lang ang lalaki sa harap nya at binalewala ang gulat at pagtataka sa mukha ng dalaga.

Hindi sya nagsalita. The man just looking at her intently and sighed.

"I have to give something that belongs to you."