~GÖZLERİN GÖZLERİME~

11.bölüm

Eve gidene kadar boş boş bakındım. Bizim sokağa girince "dur burda" dedim. O da hiç itiraz etmeden durdurdu. Arabadan indim. Yavaş adımlarla eve doğru yürüdüm. Arkamı donup bakmadım bile. Ama araba seside gelmemişti.
 
Özgür 'den
  
Arkasından bi süre baktıktan sonra arabayı çalıştırdım. Tam ordan ayrılacağım sırada bi telefon fark ettim yan koltuğumda. Muhtemelen Mira'nın dı. Telefonu aldım. Hâlâ eve gitmemişti. Arkasından " Mira" diye bağırdım. Bi an durdu ve arkasını döndü. Anlamamış gibi baktı. Bakışlarını uzak olsada görebiliyodum. Islak saçlarını serbest bıraktığı için gözünün önüne geliyodu. Düz saçları oldukça parlak görünüyodu. Güzel bi kızdı. Ama olmazdı. Ona doğru bi kaç adım attım. Yağmur bi süre durmuştu. Şimdi yine az az atıştırmaya başlamıştı. O da ban doğru bi kaç adım attım. Sonra durdum. O devam etti. Yanıma geldiğinde " ne var" diye sordu. " telefon" dedim. " ne telefonu zaten numaram var sen de " dedi. Gülmüştüm. Bu kızın kafası çok güzeldi. Sevmiştim. " telefonunu arabada düşürmüşsün" dedim. Biraz utanmisti. Telefonu ona uzattım. " ha telefonum. Saol" dedi. Bende kafa salladım. " hadi eve git daha fazla ıslanma " dedim. Hoşuna gitmişti. Yüzünde küçük bi gülümseme olmuştu. Onuda benim gibi gülerken bulmak biraz zordu. Hiç içten gülerken görmemiştim. "Iyi uykular tıfıl kız" dedim. Boyu kısa olduğundan 'tıfıl' yakışıyordu ona. " iyi akşamlar dev oğlan" dedi. Bi süre arkasından baktım. Sonra arabaya bindim ve ordan ayrıldım.

Mira
  
Araba hareket ettiğinde içimden kahkaha atmak geldi. Bu çocuk bi farklıydı.
  Eve girdiğimde annem ve babam beni kapıda kasları çarık bi şekilde bekliyolardi. Içeri girdiğimde ikiside aynı anda "nerdesin sen" dediler. Bi an ürpersemde belli etmedim. "Bi arkadaşımlaydım." dedim. Babam " geç bakim" dedi koltuğu göstererek. Beraber oturduğumuzda küçük bi sorguya çekildim neymiş efendim onlardan habersiz gitmişim , saat kaç,  birdaha olmasın felan filan dı. Ama kafama dahi takmadım. Onlara "Iyi akşamlar size " dedim ve odama fırladım. Üzerime rahat biseyler giydim. Ve hayatta ne yaşadıysam genel olarak nasıl hisediyosam yazdığım bi defter vardı. Onu çıkardım ve yazmaya başladım. Bugün olanlar biraz garipti. Ama çok ta hoştu. Galiba Özgür 'e ısınmaya başlamıştım. Tabi ki de o da bana. Bi kaç bişey yazdığımda. Defteri çekmeceye yerleştirdim. Aklıma bi an Eylül'ü aramak geldi. Telefonu ikinci çalışta açtı. "Kankaam ne zamandır sesin çıkmıyo nerelerdesin sen yaa . Özledik . " dedi. Ben de " Yaa kanka ben de Özledim sizi. Hem de çok okullar tatil olduğunda ilk fırsat senin yanınıza gelmek olucak. Ee Arda ne yapiyo sen ne yapiyosun?" dedim. " Valla öyle yuvarlanıp gidiyoz. Napak kanka okula gidip geliyok. Okuldan sonra bi kafeteryada ise başladık ona gidiyoz. Ardayla en iyi vakit geçirme zamanları işte. " dedi. Onarın bu hâline çok seviniyordum. " zor olmuyormu kanka okuldan sonra?" dedim. " Yok kanka ya biz beraber olunca sıkıntı olmuyo." dedi. Biraz daha sohbet ettikten sonra konu bana dönmüştü. Okulu felan anlattım. Nur dan bahsedince sakın benden fazla sevme onu dedi. Bana " orda hiç yakışıklı biri varmı?" diye sordu. Bende konu ne zaman buraya gelcek diyodum. " kanka aslında var gibi. Yani şey.." dedim. " şöyle kanka şöyle" dedi. " ... Bi çocuk var çok yakışıklı ama bi o kadar da soğuk bilmiyom yani çok soğuk gibi. Ama bugün..." olanların hepsini anlattım bi anda " kanka sen aşık olmuşsun" dedi. " ne ne hayır öyle bişey yok sadece yakışıklı bi de bana iyi davraniyo o kadar " dedim. " hayır kanka yok yani tek sen değil kesin bak o da seni  seviyo" dedi. Hayır olmazdı. " hemde seni öpmüş yanii" devam etti " siz aşık olmuşsunuz " dedi. Bi anda ben kendimi kaybetmiştim. Olabilir miydi ki. Sanmıyorum ya . Olmaz dı ya . Biraz daha şok içinde kaldım. Bi süre bu konu hakkında konuştuk. Sonra ben düşüncelere dalmıştım. Sonrasını hatırlamıyom.