~GÖZLERİN GÖZLERİME~

26.bölüm

2 hafta sonra'

Bugün kızlarla alışverişe çıkmaya karar verdik. Üzerime rahat biseyler giydim ve Deren'in yanına gittim. Onada gelmesi içim teklifte bulundum ama gelmemekte kararlıydı. Yanağına küçük bi öpücük kondurdum " ben kaçar kendine iyi bak" dedim. Kapıdan çıkarken arkamdan bağırdı. " dikkat et çok oyalanma annemgil gelmeden evde ol"  ben de oma bağırdım " tamammm" . Annemle babam Özgür'ün babası ve annesi ile ortak olmuşlardı. Onun için küçük bi sözleşme imzalan için gitmişlerdi. Ben de onlardan fırsat bulup dışarı çıkıyorum. 2 haftadır evden dışarı çıkamıyorum okul ve ev gidip gel yapıyorum. Kızlarla da pek vakit geciremedim. Bugün hepsinim acısını çıkaracaktım.
   
     Kızlarla okulun ordaki parkta buluşacaktık. İlk ben gelmiştim benim ardımdan Nur ve Gülle Seçil birlikte gelmişlerdi. Hoşgeldin beş gittin iki sohbet ettik sonrada yola koyulduk. Çarşıya kadar yürüyemezdik bu yüzden taksi çevirdik. Bugünlük ne yapacağımızı nerelere gideceğimizi felan konuştuk.

AVM nin önünde indik. Baya zaman geçirdik. Nerdeyse AVM yi baştan aşağı 5 kere dolaşmıştık. Dizlerimizde hal kalmamıştı. Saatte baya ilerlemişti. AVM den çıktığımızda hepimizin elinde biçok paket vardı. Onları taşımak bile artık zor geliyodu. Tam önümüzde bi araç durdu. Kapı açılınca içinden Berke çıktı. Bi an şaşırmıştık. Berke " hadi binin kızlar" dedi.  Arabaya binince Mert ve Oğuzla karşılaştık. Özgür yoktu. Şaşırdık mı hayır. Oğuz bizi biryere götürdüklerini söyledi. Ben de yolculuk boyunca uyuma gereği duydum. Arabanın duyduğunu fark edince uyandım. Dışarı baktığımda yine o dağ evi gibi bir yere gelmiştik. Aslında buranın havası felan çok güzeldi o yüzden burayı sevmiştim. Bi anda koluma biri dokundu " Mira" dedi. Bu Özgürün sesiydi. Sesin geldiği yine doğru döndüm. Özgür burdaydı. "Hadi gel" dedi. Ve elini uzattı. Sasirmistim. Bende elimi uzattım. Arabadan indiğimde gözlerim ellerimize kaydı. Resmen el ele tutuşuyorduk. Sonra da ona baktım göz göze geldik.

  Bizimkilerin yanına geldiğimizde herkes bize döndü. Ilk önce gözler ellerimizle sonra bizle buluştu. Herkes şaşırmış benziyordu. Seçil" yoksa siz...?" dedi ve sustu. Ben gözlerimi yere diktim. Utanmıştım doğrusu. Özgür elimi bırakıp belimden tuttu " hadi sen kızlara yardim et" dedi. Bu çocuk tam bi dengesizdi. Tamam dercesine kafamı salladım.

   Kızların yanına geldigimde hepsi bi sorgular şekilde bana bakıyordu. Eminim ki hepsinin aklında tek bi soru " siz sevgili mısınız? " . Gül" anlat kızım merak ettik" dedi. Salata için malzemeleri doğramak amacıyla bıçağı elime aldım. Ağzımdan bi laf bile çıkmadı. Biz mutfakta iş yaparken erkekler dışarıda oturuyorlardı. Nur elimi tuttu ve yavaş bi şekilde elimden bıçağı aldı. Seçil de oturmam için sandalye çekti. Oturunca hepsi de karşıma geçti. Gül " anlat dinliyoruz" dedi. Ben de " bilmiyorum ne olduğumuzu aramızdaki şeyin ne olduğunu inanın ben de bilmiyorum. Ben yoruldum kızlar . Bana o kadar ümit veriyo sonra da hicbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyo bu tam bi sinir bozucu. " Nur omzuma dokundu önüme eğildi " Mira kendine gel kanka. Bu Özgür dengesizin teki ama unutma sebepleri var " dedi. Sinirlenmiştim. " onun sebepleri var ama benim de duygularım var. Onun ümit vermesi canımı yakıyo" bağırmıştım. Hemde çok. Gül beni sakinleştirmeye çalışıyordu onu duymamazlıktan geldim. " tamam o yaşamış olabilir ama ben de biseyler yaşadım. O da çok canımı yaktı. Tekrar tekrar yanmasını istemiyorum. Sevmiyosa uzak dursun. Çünkü gerçekten ben de çok yoruldum" dedim. Bunları söylerken gözümden bi kaç damla yaş aktı. Ağlamak istemiyordum. Kendimi tutabileyim kadar tuttum. Oğuzun sesi beni korkutmuştu " Mira" .  Arkamı döndüm dördüde bana bakıyordu. Özgürle bi kaç saniyeliğine göz göze geldik. Kısık bi sesle " gitmek istiyorum" dedim. Oğuz beni bırakacağını söyledi. Kizlarla tek tek vedalaştıktan sonra malzemelerimi alıp yola koyulduk. Eve geldigimde Oguza teşekkür ettim. Arabadan inerken " Mira sen iyimisin " diye sordu. Ona dondum kafamı salladım " iyiyim" dedim. Tamam dercesine başını salladı.

      Eve geldigimde annemgil daha gelmemişti. Derenin yanına çıktım. Ona ihtiyacım vardı. Deren'in odasına gittiğimde küçük bi azar işittim. Sonra olanları anlattım. Deren " Mira kardeşim bu da geçecek o çocuk seni seviyor bunu herkes biliyo ona da hak ver balım sonuçta ilk aski olmuştu. Korkuları var " dedi. Onun bu dediklerini kafama kazıdım. " teşekkürler ben uyuyacağım iyi uykular" dedim. Odama geçtim. Üzerime rahat bi şeyler giydim. Ve kendimi yatağa attım. O sıra da telefon çaldı arayan Özgür'du. Açmak istemedim ama elimin değmesiyle açıldı. "Ne var" dedim. Derin bi nefes aldığını işittim. " aşağıdayım gel" dedi. Yataktan hızlı bi şekilde kalkıp pencerenin oraya sıçradım. Aşağıdaydı gerçekten. Bana bakıyordu. Telefona döndüm " istemiyorum git" dedim. " gel bekliyorum" dedi ve telefonu kapattı. Oflayarak ceketimi alıp aşağı indim. " Ne işin var senin annemgil gelir birazdan görmesinler seni" dedim . Kolumdan tutup arkaya götürdü. " tamam şimdi görmezler" dedi. Öylece birbirimize baktık. Sessizliği o bozdu " Mira... üzgünüm" dedi. Bana sıkıca sarıldı. Onu ittim " tamam diyeceğim bittiyse git burdan " dedim. Gözlerim sulanmıştı. Sevdigim çocuk karşım benden özür dilerken ben ona git diyordum. Canım yanıyor. " tamam. Kendine dikkat et olurmu tıfılcık " dedi. O an incinmiştim. Sesi kötü çıkıyordu o da kötü olmuştu. Kısık ve ağlamalı bi sesle " sende" dedim.

      O arkasını dönüp giderken ben ağlıyordum.

******************
15 Mayıs Cuma günü saat 06:43
' günaydınlar💞💞