Karamel Kokusu (KİRİBAKU) ~tamamlandı~

bölüm 30

Bakugou 'dan :

"Anne?" ..
El ele odama gittik. Ama onun heyecanı yavaşça eriyordu. Dur
Dur dur dur noluyor amına koyyim.
"Ne?" eğer şu an nerdeyse burun buruna olmasak onu duyamazdım o kadar kısıktı ki sesi.

Birşeyler yanlıştı. Birine .. birşey mi oldu.... aklımda sadece yuna kelimesi yankılanıyordu. Lütfen kardeşine bir şey olmuş olmasın lütfen lütfen lütfen lütfen....

Eijiro ilk şoku altlatmış gibiydi ...
Yani sanırım. Vücudu titremeye başlarken "nerdesiniz?" Yine sesi kısıktı. Gözleri doluyordu. Ama sikicem artık. Ona beklentiyle bakıyordum. Bana bakıyor ama beni görmüyordu. "Ei?"

Gözleri kararıylr gibiydi.
"Hayır geliyorum. "
"Anne o zaman komşuya bırak!"
...
"Istemiyorum lütfen anne .."
Gözlerinden yaşlar akarken telefonu elinden alıp sesliye aldım.

"Ei lütfen beni üzme abinin durumunda bir gelişme olursa haber vereceğim ilk seni arayacağım ablana veriyorum. "

"Çünkü zaten yuna hariç hepiniz orda olacaksınız.."

"... ei ablacım Lütfen yuna'nın yanına git . Bak söz sabaha doğru ben gelirim sen gidersin .Lütfen annem zaten kötü."

Kiri konuşamıyordu ama başını aşağı yukarı salladı. Telefonu elime aldım .
"Ben Bakugou biz gideceğiz Yunanın yanına ." Diğer hattan onay veren mırıltılar ve teşekkür gelince telefonu kapattım.

Yere çökmüş sevgilime sarıldım.
Ama bi süre öyle durup iç çekerek ağladı ve sonra "ben yaptım , ben sebep oldum. Hepsi benim suçum ." Titriyordu ve deli gibi ağlıyordu. Onu böyle görmeye dayanamıyordum. Siktir nolur ağlama. Nolur..

Gözlerime dolan yaşlarla ei'yi sakinleştirmem gerektiğini biliyordum. Ve soğukkanlı danranıp göz yaşlarımı sildim.
"Eijiro "
"Ei "
"Sevgilim beni duyuyor musun"

Beni geri itti ."ben yaptım. Abim ölüyor. Ben bir katilim . Hem de abimi öldürürüyorum. Dokunma bana ben bir katilim ." Ona dokunmaya çalıştıkça daha da geriliyordu. Odamın duvarına kadar kendini geri itti. Ve duvara yaslandı. Üstüme gittim .
"Kiri beni dinle sen katil değilsin. Abin ölmedi beni dinlesene "

Kollarını yüzüne kapatmıştı sadece siktigimin suçluluk duygusuna bürünmüştü. Ellerini sıkıca tutup yüzünü yüzüme hizaladım.
"Bana bak kirishima"
Ama işe yaramıyordu.
"KIRISHIMA SANA BANA BAK DEDIM!" dikkatıni çektiğimde gözünden bi damla daha yaş aktı.
ŞIMDI SIKIK KULAKLARINI AÇ VE BENI DINLE. ABIN OLMEDI VE ŞU AN HASTANEDEYSE DE EĞER BU SENIN YÜZÜNDEN DEĞIL TAMAM MI?"

"DUYUYOR MUSUN ?"
"Katsuki.."
Tanrıya şükür sonunda adımı söylediğinde biraz daha sakinledim. Sikiyim sadece konuş.

"Katsuki abim ...
Abi motor kazası geçirmiş..
Katsuki.. abim içmiş sonra da annemle kavga etmiş. Benim yüzümden...
Ve .. arkadaşında kalmaya gi-de.."
Hıçkırıkları arasında kurduğu cümleleri sindirmeye çalışıyordum.
"Ben söylemesem ka-kacga etmesek.. böyle olmazdı ... ben sebep oldum bim yüzümden hastanede ben yaptım. Be-"

"Eijiro hayir degil senin suçun değil. Bak içmesi onun sorunu kaza da .... senin kavga etmenl-"

"HAYIR O BENIM YÜZÜMDEN İÇTİ BRNIM YÜZÜMDEN SARHOŞ B-"
ona cok sert olmayan bir tokat attım.

"Kendine bunu yapmayı bırak artık aptal . Bana bak . Gözlerime bak.
SEN BIR ŞEY YAPMADIN tamam mı ?"

Kafasını salladı . Hıçkırıkları iç çekmelere dönüşüyordu. Sakinlestirmek için yüzüne küçük öpücükler bırakıyordum ve fısıldıyordum "abin iyileşecek "