Karamel Kokusu (KİRİBAKU) ~tamamlandı~

pek özel bölüm

kirishima'dan:

   sinirden tırnaklarimin kenarındaki etleri yolarken  , mina biraz  sakinleşmem için bana  moral vermeye çalışıyordu.

".ka-kanka belki sen uyuyorsundur diye seni aramamıştır yani ....
yoksa niye haber vermesin  hem bak iyiymiş di mi geliyor yani sero almış onu havaalanından "

" tamam dedim ya mina 3 dakikadır aynı şeyleri söyleyip duruyorsun..
hadi  yat sen de  kaneki uyanırsa sabaha kadar uyuyamazsın bak "

söylediklerimde fazla haklı olduğum için  uzatmadan telefonu kapattık.
şarj aletini almasını söylemiştim.
powerbang almayı bile önermiştim ama o "tamam tamam" falan diyip beni geçiştirmişti. cidden 68 saattir haber alamıyordum . çift kişilik yatakta kendi tarafına kıvrılırken yutkundum . cidden beni arama zahmetinde bile bulunmamıştı belki de. belki de şarjı falan vardı.

bazen çok umursamazdı.
sero, katsuki ve midoriya'yı almaya gitmişti. midoriyanın iner inmez urarakayı aradığına yemin edebilirdim  ama katsukinin umrunda degıldi. geldim bile yazmamıştı.  "düşünme artık eijirou yeter katsuki işte.."

mırıldanarak  bunu tekrar ederken kapıda dönen anahtar sesiyle  susup duvara dönerek yattım ve gözlerimi kapattım.  onu beklediğimi bilmesini istemiyordum. ayak sesleri yaklaştı dolabın kapısı açıldı.  ışık yoktu. yansa farkederdim .  sola donüktüm ve o yüzden  arkam zaten dönüktü. 
yatağın ona ait tarafı  ağırlıyla hafif çökerken ağlamamak için dişlerimi sıkmaya başladım .
 

Allah kahretsin çok özlemiştim. 
karamel kokusu burnuma dolarken yutkunamıyordum. yatınca yatağın hafif çöküşünü özlemiştim. 
arkamı dönüp sarılmak istiyordum göğsüne başımı koyup uyumak istiyordum. onu öpmek istiyordum.

eli belimden başlayıp karnıma dolanınca göğsünü sırtıma dayadı ve enseme burnunu dayayıp derin bir nefes çekti. gözümden düşen yaşla gozlerimi açtım. gerizekalı ...
gerizekalısın katsuki düşüncesiz  öküz herifin tekisin sen .

eli tişörtümün üstünden göğsüme çıkarken   özlemim  sinirime yenik düştü ve sağ elimle onun elini onu göğsümden uzaklaştırdım.
beklemediği açıktı ama sevinmiş gibiydi dudakları kıvrılmıştı ve hafif ensemi gıdıklıyordu.

kısa kollumun çıplak bıraktığı sol koluma giden parmakları okşuyordu.
elim yumruk olduğunda sabrımın son sınırlarına ulaşıyordu .  uyanık olduğumu anlamıştı.   ama hiçbir konuşma çabası yoktu . bi özür istiyordum.  çok zor değildi cidden.
açıklaması lazımdı.  3 gündür  ne yaptığını sadece tv'de  az buçuk görmüştüm.  benim  Ground Zero hayranlarından farkım yok gibiydi. 

eli yumruk olan elime gelip 'kibarca'
parmaklarımı  avuç içimden ayırıp kendi parmaklarını benimkilere geçirdi.  dayanamıyordum. konuşmamak istiyordum ama cidden umursamazdı bunu iki güzel  harekete satamazdım. elimi çekmeye çalışınca tutuşu sıklaştı .

"söyle hadi"
boğuk çıkan sesiyle boğazimdaki yumruyu es geçtim ve sinirle soludum :
"şarj aletini unuttun."
"unuttum." 

"alman gerektiğini söylemiştim "
"söylemiştin "

"68 saat oldu. aramadın."
"arayamadım"

"midoriyadan haber verebilirdin."
bu sefer cevap için biraz bekledi.
tamam HAL  onunla arası pek iyi değildi.  aslında ona güveniyordu. ama dile getirmiyordu. kimseye bunu dile getirmiyordu  zaten ben hariç..

bazen ima ediyordu.
herneyse konu bu değildi.
katsuki sadece 'şarjımı evde unuttum eijirouya  senden haber versem olur mu '  gibi birşeyler  diyemiyordu.