Twins?!

~ 1 ~

Ik wilde eigenlijk wachten tot dit weekend, maar ik kon niet wachten om dit boek online te zetten. Ik ben gewoon zo enthousiast over dit boek en kan niet wachten om het met jullie te delen.

So yeah, enjoy!

POV Nora

Ik draai me om en val in Finn's armen. Ik begin te snikken tegen zijn schouder en voel zijn hand troostend over mijn rug glijden. 'Shh. Rustig maar, zusje. Het komt allemaal goed. We komen er samen doorheen', fluistert hij in mijn oor en ik begin harder te huilen. 'Shh, het komt allemaal goed', zegt hij nogmaals.

'Ik had gewoon gewild dat ik afscheid van ze kon nemen. Maar nee, die alcoholist moest zonodig onze ouders van ons afnemen!' snif ik boos en draai me weer om richting het graf van mijn ouders, waar de kisten inmiddels in liggen. 'Het is zo oneerlijk!' Finn legt zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en haal mijn neus op. 'Gelukkig heb ik jou nog.'

Er wordt aan ons gevraagd of wij een schepje aarde over de kisten willen gooien, omdat wij de nakomelingen zijn. Finn pakt mijn hand. 'We doen het samen', zegt hij met een bemoedigend knikje richting mij. Ik knik zachtjes en begin te lopen richting het hoopje aarde. Met trillende handen pak ik het schepje uit de aarde en schep wat aarde erop, om vervolgens richting het graf van onze ouders te lopen en het beetje aarde over de kisten te laten vallen.

'Ik zal jullie nooit vergeten. Ik hou van jullie', zeg ik zacht en veeg weer wat tranen van mijn gezicht. Finn begeleidt me richting de kerk, waar we achter een tafel plaats nemen zodat iedereen ons persoonlijk kan condoleren.

---

Bij thuiskomst trap ik mijn schoenen uit en laat ik me vermoeid op de bank in de woonkamer vallen. Finn laat zich naast me op de bank zakken en meteen kruip ik tegen hem aan. Hij slaat beschermend zijn armen om me heen.

'Wat een dag', zucht ik. Finn humt instemmend. 'Hoe gaat het met je wond?' Finn haalt zijn schouders op en kijkt naar het verband dat om zijn arm zit.

'Goed, denk ik. Het moet zo weer verzorgd worden.' Ik knik en sta op om de verbanddoos te halen, terwijl Finn het verband losmaakt.

'Het ziet er beter uit dan een paar dagen geleden', zeg ik tegen hem en hij knikt instemmend. De wond die hij heeft opgelopen bij het ongeluk is al wat dicht gegroeid.

Finn zat bij mijn ouders in de auto toen het ongeluk gebeurde. Door de klap vloog Finn vooruit en omdat hij geen gordel om had - wat overigens ontzettend dom van hem was - vloog hij door de voorruit heen.

'Zusje?' haalt Finn me uit mijn gedachten. Ik kijk op en zie hem vragend naar me kijken. 'Waar dacht je aan?'

'Het ongeluk', komt er nog net niet fluisterend uit en ik begin met het aanleggen van het verband. 'Hoe ga jij er mee om? Ik zie papa en mama telkens voor me als ik mijn ogen sluit. Voor jou moet het nog heftiger zijn, omdat jij er bij was toen het gebeurde.' Finn knippert een paar keer met zijn ogen en slikt.

'Ik zie ze ook voor me', zegt hij zacht. 'Ik probeer aan positieve dingen te denken. Zoals het feit dat ik nog leef en jou nog heb.' Ik glimlach zwak naar hem en voel weer een traan uit mijn ooghoek ontsnappen. 'We komen er samen wel uit. Dat beloof ik je.' Ik knik en maak het einde van het verbandje vast. 'Bedankt zusje', zegt Finn en drukt een kus op mijn wang, voor hij op staat en naar de keuken begint te lopen. 'Wil jij ook wat drinken?'

'Nee, bedankt. Ik ga proberen te slapen.' Ik sluit de verbanddoos en stop hem terug in het kastje. 'Slaap lekker', zeg ik nog snel tegen Finn als ik langs de keuken loop en ik geef hem een kus op zijn wang.

'Slaap lekker, zusje', zegt hij terug en neemt weer een slok drinken.

Ik loop naar mijn kamer en kleed me snel om in mijn pyjama. Ik sla het tandenpoetsen een keer over, omdat ik daar op dit moment echt geen zin in heb.

Ik doe het licht uit en kruip mijn bed in. Ik stuur nog even snel een appje naar Aislynn over hoe het vandaag is gegaan en draai me dan om om te gaan slapen.

---

Na een onrustige nacht word ik wakker en ik rek me uit. Ik werp een korte blik op mijn wekker en zucht. Acht uur.

Slapen zit er waarschijnlijk niet meer in, dus ik besluit om te gaan douchen zodat ik wakker word. Ik pak een trainingsbroek uit mijn kledingkast, samen met wat ondergoed en een hemd en loop op mijn gemakje naar de badkamer.

De warme stralen laten mijn lichaam ontspannen en zuchtend sluit ik mijn ogen. Meteen zie ik mijn moeder voor me. Krassen over haar gezicht van het rondvliegende glas en een blauwe plek rond haar oog van de klap die ze gemaakt heeft.

Ik hap naar adem en probeer het beeld voor de zoveelste keer uit mijn gedachten te verdrijven. Ik was me snel verder en zet de douche uit.

Ik kijk naar mezelf via de spiegel en zucht als ik naar de wallen onder mijn ogen kijk. Gelukkig hoef ik vandaag niet naar mijn werk, dus ga ik ook geen moeite doen om make-up op te doen.

Ik droog me af en kleed me om in mijn outfit voor vandaag. Snel borstel ik mijn haar door en wikkel vervolgens mijn handdoek om mijn haar heen.

Ik loop langs mijn slaapkamer om mijn telefoon te pakken en loop vervolgens naar beneden om een ontbijtje te maken.

Eigenlijk heb ik niet eens zoveel trek, maar ik kan beter niet mijn ontbijt overslaan. Ik besluit een beetje muesli te pakken en gooi wat yoghurt in het bakje. In de tussentijd zet ik een kopje koffie voor mezelf, die ik nodig ga hebben om de dag door te komen.  Ik hoor boven gerommel, wat betekent dat Finn inmiddels ook wakker is.

Ik ontgrendel mijn telefoon en kijk naar de tijd. Half tien inmiddels. Ik zucht weer.

Dit gaat een lange dag worden.

Ollaaa

Tot zover hoofdstuk 1 van het nieuwe boek. Laat me weten wat jullie ervan vinden!

- Ilona

P.s cover is gemaakt door lovely_dreamer_xx