Twins?!

~ 11 ~

POV Nora

'Heey, slaapkop.' Ik open verward mijn ogen bij het horen van die bekende stem.

'Aislynn?' Blijverrast vlieg ik haar om de hals. 'Wat doe jij hier? Hoe wist je waar ik was? Wat kom je hier doen?' Ze begint te lachen.

'Rustig aan jij, met je vragenuurtje.' Ik grinnik en laat haar los. 'Niall heeft me vanmorgen gebeld. Hij heeft uitgelegd wat er gisteravond is gebeurd en dacht dat je wel behoefte zou hebben aan een goede vriendin.'

Ik glimlach breed en stap uit bed. 'Ni!' roep ik, terwijl ik naar beneden ren.

'Hier!' roept hij vanuit de woonkamer. Ik ren de woonkamer in en geef hem een knuffel. 'Ook goedemorgen', lacht hij.

'Dankje', zeg ik zacht en laat hem weer los.

'Ah, het is zo leuk om jullie zo samen te zien!' roept Aislynn vanuit de deuropening. Ik glimlach weer naar haar. 'Maar kom op. Kleed je om, dan gaan we shoppen.' Ze maakt een raar dansje bij het woord "shoppen" en ik kijk haar lachend aan.

'Gek.' Ze slaat haar arm om me heen en loopt samen met mij naar boven.

---

'Probeer dit eens', zegt Aislynn, terwijl ze mij een setje kleding in mijn handen drukt en mij het pashokje in duwt.

Ik trek het setje aan en kijk dan in de spiegel van het pashokje. 'Ja, deze is wel leuk.'

'Laat zien!' Ik open het gordijn van het pashokje en ze klapt blij in haar handen. 'Dit is echt dé perfecte outfit voor jou!'

Zo trekt Aislynn me nog meer winkels in en zodra ze iets leuks ziet, zeg ze dat ik het aan moet passen. Uiteindelijk loop ik met zes volle tassen kleding naar de auto.

'Bedankt voor vandaag. Ik had het echt even nodig.' Aislynn slaat haar arm om me heen en legt ook haar tassen in de auto.

'Geen probleem, lieverd.' Ze geeft me een korte knuffel. 'Je kunt altijd bij me terecht he? Of je je nou goed voelt of niet, ik ben er altijd voor je.' Ik glimlach naar haar.

'Thanks, dat is zo lief van je.' We laten elkaar los en rijden weer naar huis toe.

---

'Nogmaals bedankt voor vandaag. En rij voorzichtig! App me als je thuis bent!' Aislynn en ik geven elkaar nog een knuffel, voor ze haar auto in stapt en wegrijdt. Ik zwaai haar nog na.

Met een zucht draai ik me om. Vandaag heeft me echt even goed gedaan. Ik ben Niall zo dankbaar voor dat hij Aislynn gebeld had.

Ik loop weer naar binnen en ga naar boven, waar ik mijn nieuwe kleding in mijn kast hang.

Na een half uur klopt er iemand op mijn deur. 'Binnen!' roep ik en leg weer een kledingstuk in de kast. Ik kijk op om te kijken wie er binnen komt. 'Oh, hey Louis.'

'Heey', zegt hij terug en kijkt naar het hoopje kledingstukkaartjes dat op mijn bed ligt. 'Aan het shoppen geweest zie ik?' lacht hij. Ik knik.

'Ja. Zo ziet een shopmiddag met Aislynn er uit', lach ik nou ook. 'Wat kwam je doen, Lou?'

'Ik wilde kijken hoe het met je gaat.' Hij gaat op mijn bed zitten en kijkt me aan. 'Na gisteravond.'

Ik zucht en ga naast hem zitten. 'Het gaat wel goed. Het heeft me denk ik goed gedaan om vandaag met Aislynn op stap te zijn geweest. Even wat anders aan mijn hoofd, weet je wel?' Louis knikt begrijpend en slaat een arm om mijn schouders heen.

'Als er wat is, twijfel dan niet om naar een van ons toe te stappen. We willen je graag helpen.' Ik glimlach naar hem.

'Thanks.' Ik leun tegen Louis aan. 'Ik ben jullie zo dankbaar voor alles. Voor jullie liefde, support, vertrouwen. Voor gisteravond, echt voor alles vanaf het moment dat ik hier ben gekomen. Het is nog maar een paar dagen geleden sinds ik hier voor het eerst was, maar het voelt alsof ik jullie al meerdere jaren ken. Het voelt allemaal zo vertrouwd.'

'Geen probleem, Nora. Je voelt als familie voor ons. Het is net alsof jij niet alleen Niall's zusje bent, maar ook ons zusje. Wij willen niks liever dan jou gelukkig zien.'

'Ik weet niet hoe je het doet, maar je spreekt elke keer zulke lieve woorden uit.' Louis drukt een kus op mijn haar. 'Maar ik ben ook echt wel gelukkig, Louis. En dat komt mede door jullie. Jullie voelen voor mij ook als familie.'

Louis' telefoon gaat af en hij neemt op. 'Met Louis.' Hij is even stil en hij zucht. 'Ja, maar Simon, daar zit een verhaal achter.' Hij zucht weer. 'Misschien liet hij zich een beetje gaan, ja. Maar die gozer verdiende het wel.' Louis rolt met zijn ogen en kijkt daarna een beetje boos. 'Ja, we komen morgen wel even langs. Fijne avond!'

'Wie was dat?' vraag ik nieuwsgierig. Louis laat een diepe zucht.

'Simon Cowell, onze manager. Het nieuws van gisteravond is bij hem beland en ook op de media. Dus wil hij dat we morgen langs komen. En hij wil ook dat jij er bij bent.'

'Waarom moet ik daar bij zijn?' Louis haalt zijn schouders op. 'Hoe laat moeten we bij hem zijn?'

'We krijgen nog een tijd door. Ik ga het even tegen de jongens vertellen. Ga je mee of blijf je hier zitten?' Ik sta op.

'Ik ga wel mee.' Louis knikt en staat ook op. Samen lopen we naar beneden. De jongens zitten in de woonkamer.

'Guys, we moeten morgen naar Simon', zegt Louis zodra we de woonkamer binnen stappen.

'Wat? Waarom?' vraagt Harry. Louis haalt zijn schouders op.

'Hij heeft via de media te horen gekregen wat er gisteravond is gebeurd. Daar wil hij ons over spreken zegt hij. En hij wil dat Nora mee gaat.'

'Alsof Nora nog niet genoeg heeft meegemaakt', zucht Niall. 'Maar oke, hoe laat moeten we bij hem zijn?'

'Hij maakt nog een afspraak. We krijgen het zo te horen.' Iedereen knikt.

'Ik ga weer naar boven. Ik ga nog even mijn kleding opruimen en daarna ga ik slapen. Slaap lekker, jongens!'

'Slaap lekker, Nora!' zeggen ze terug.