Twins?!

~ 43 ~

POV Nora

Na het zwemmen hebben we nog even snel gedoucht. Het water was koud en niet heel erg schoon. Er zat wel chloor doorheen, maar dat weerhoudt de blaadjes en andere vuiltjes er niet van om in het water te blijven. Eigenlijk hadden we het van tevoren even schoon moeten maken, maar daar hadden we niet aan gedacht.

Nu lopen we in de supermarkt. We moesten nog boodschappen doen, omdat we helemaal niks in huis hadden. Logisch natuurlijk, na een verhuizing. 

'Wat vind je lekker?' We staan voor een schap vol met koekjes. Ik zucht. Waarom moet ik hier uit kiezen? Snel pak ik een paar pakken koekjes, waarvan ik verwacht dat Harry ze ook wel lust en leg ze in het karretje. Ik knik naar Harry, als teken dat we verder kunnen. We zijn nou bij het schap vol met koffie- en thee-artikelen. Ik pak wat smaakjes thee, terwijl Harry wat koffiepads pakt. Zelf drink ik liever thee, al kan een kop koffie er af en toe ook wel in. Harry drinkt zelf ook liever thee, maar het is ook handig om koffie in huis te hebben.

Het volgende schap waar we voor staan, is het schap van de frisdranken. Ik zucht even en pak een paar flessen cola. 'Verder nog iets?' Harry haalt zijn schouders op, maar pakt toch nog een paar flessen sinas en Seven-Up. Hij knikt naar me en we rijden weer verder. Als we bij de ranja komen, pak ik daar ook nog wat flessen van mee. 

We rijden de rest van de schappen langs en gaan dan in de rij bij de kassa staan. 'Wat gaan we zometeen eten?' Ik haal mijn schouders op en kijk naar de boodschappen, die inmiddels op de lopende band liggen. 

'Ik heb geen zin om weer pizza te eten, want dat hadden we gisteren ook al. Maar ik heb ook niet zoveel zin om te koken', zucht ik. Harry slaat zijn arm om mijn middel heen en ik leun tegen hem aan. 

'We kunnen samen gaan koken?' stelt Harry voor. Ik kijk even op, om hem aan te kijken en knik even. Harry grinnikt, waarschijnlijk omdat dit er gek uit ziet en drukt dan een kus op mijn lippen. 'Pasta?' Ik knik weer en kijk toe hoe het meisje bij de kassa onze producten scant. Ik rol het karretje verder en begin de spullen in te laden. 

Gelukkig hebben we ervoor gekozen om met de auto te gaan. Ik kan me niet voorstellen hoe we dit anders allemaal thuis hadden moeten krijgen. De winkel is gelukkig niet heel ver weg, misschien iets van tien minuten lopen, maar omdat we best veel grote boodschappen moesten halen, hebben we ervoor gekozen om met de auto te gaan. 

Harry rekent af en komt dan naast me lopen, terwijl ik de kar voor me uit druk. We hadden een paar boodschappentassen erbij gehaald, zodat we alles straks makkelijker naar het huis kunnen tillen. 

Bij de auto verdelen we de spullen in de tassen en ik breng het karretje weer terug, terwijl Harry de auto alvast start. Zodra ik naast hem zit, legt hij zijn hand op mijn bovenbeen neer en ik glimlach even. Na een korte rit zijn we weer bij ons huis aangekomen. Ik stap uit en doe de deur van het slot af, terwijl Harry alvast wat boodschappen uit de auto haalt. Ik loop weer naar de auto toe en pak de andere tassen uit de achterbak. 'Pfoe!', zucht ik en zet een van de tassen op de grond. De ene tas is licht, maar de andere is zwaar.

Toch sleep ik de tas eigenwijs achter me aan. Ik wil niet dat Harry al het zware werk doet, terwijl ik zelf ook best wat kan. 

Ik ben nog niet halverwege de oprit, als Harry alweer naar buiten komt. Hij schudt lachend zijn hoofd en komt naar me toe gelopen. 'Babe, laat mij die tas dragen. Hij is veel te zwaar voor je.' Ik rol met mijn ogen en zucht even, terwijl ik de tas op de grond laat staan, zodat Harry de tas kan oppakken. 'Achterin de auto staat nog een andere, lichte tas. Pak die anders maar.' Ik knik en loop weer terug naar de auto, waar ik de laatste tas uit de auto pak. Ik doe de achterklep dicht en Harry klikt de auto op slot met zijn sleutel.

Ik loop achter Harry aan naar binnen en zet de tassen op de keukenblad neer. We hebben een normaal aanrecht, met daarop het gasstel en de kraan, maar we hebben ook nog een keukeneilandje, met alleen maar keukenbladen en daaronder kastjes. 'Waarom liet je die tas niet gewoon in de auto staan? Ik had het met alle liefde gedragen voor je.' Harry komt voor me staan en plaatst zijn handen op het keukenblad naast me. 

Ik zucht even. 'Je sleept altijd al met alle zware dingen. Ik wilde het ook eens doen.' Harry knikt begrijpend en wrijft even over mijn hand heen. 

'Maar jij hoeft niet met de zware dingen te slepen, babe. Daar ben ik voor.' Ik rol met mijn ogen.

'Ik kan zelf ook wat dragen', zucht ik geïrriteerd. Harry zucht even en legt een hand op mijn heup.

'Dat weet ik, babe. Maar ik wil niet dat je jezelf verwond doordat je te zware dingen gaat tillen', zucht hij en wrijft met zijn duim over mijn heup heen. 'Ik kon aan je zien dat je moeite had met het tillen van die tas.' Ik zucht en knik dan, hij heeft wel gelijk. 

'Oké', zucht ik. 'Ik zal geen zware dingen meer tillen. Maar zullen we nu de boodschappen uitpakken? Anders smelt al het spul dat in de diepvries moet.' Harry knikt en zet een stap naar achteren, waardoor hij zijn warmte met zich meeneemt.

We hadden al het diepvriesspul in één tas gedaan, waardoor we gelukkig niet alles hoeven te doorzoeken. We leggen alles in de diepvries en ruimen dan de rest van de boodschappen ook op. Daarna beginnen we met koken.