Twins?!

~ 54 ~

POV Louis

De meiden staan op van de bank en lopen langzaam naar ons toe. Ik houd mijn armen open en het meisje met het bruine haar begint een beetje te trillen. Ik sla mijn armen om haar heen. 'Calm down, love.' Ze haalt een paar keer adem en slaat dan haar armen ook om mij heen.

'Oh my god. Is dit een droom?' hoor ik haar mompelen en ik grinnik even. Ze kijkt geschrokken op. 'Zei ik dat hardop?' vraagt ze met grote ogen. Ik knik en grinnik weer. Haar wangen worden rood.

'Hoe heet je?' vraag ik als ik haar los heb gelaten. 

'Megan', antwoord ze verlegen en kijkt naar de grond. 

'Mooie naam.' Ze kijkt verbaasd op en schud haar hoofd.

'Nee, het is standaard', spreekt ze me tegen. 

'Het past bij je', zeg ik met een knipoog. Ze begint weer te blozen en kijkt weg. 'Don't be ashamed, love.' Niall komt naast me staan en legt zijn hand op mijn schouder, terwijl hij zijn hand naar Megan uit steekt.

'Hey, Niall Horan.' Megan schudt Niall's hand en geeft hem daarna een knuffel. Er gaat een steek door me heen en ik kijk de andere kant op. Liam is druk in gesprek met het zwartharige meisje. Nora en Harry komen bij het groepje staan. 

Ik stel me voor aan het andere meisje, die zichzelf voorstelt als Aivy. Ik meng me in het gesprek tussen Aivy en Liam, tot er een deur dicht slaat. Ik kijk verbaasd om en zie dat Megan weg is. Ik kijk vragend naar Niall en Harry, die hun schouders ophalen.

Ik besluit achter Megan aan te gaan. Als ik buiten de backstageruimte ben, zie ik haar zitten op de stenen trap voor de deur. De deur valt dicht, waardoor ze geschrokken op kijkt. Haar wangen zijn nat van het huilen. 'Rustig, ik ben het maar. Mag ik naast je komen zitten?' Ze knikt voorzichtig en kijkt dan weer voor zich uit. Ik ga naast haar zitten en twijfel even of ik een arm om haar heen zal slaan of niet. 'Wat is er?' vraag ik lief aan haar. Ze haalt haar neus op en veegt een paar tranen weg. Al snel rollen er weer nieuwe tranen over haar wangen en ze zucht.

'Het raakt me dat jullie zo lief voor me zijn. Dat ben ik niet gewend van jongens', zegt ze zacht. Ik slik even. Ze kijkt naar haar handen en frommelt wat aan haar armbandje. 'I-Ik... Harry en Niall waren vragen aan het stellen aan mij en vroegen op een gegeven moment of ik een relatie had', zegt ze weer zacht. Ik kijk haar onderzoekend aan.

'En? Heb je dat?' Ze knikt langzaam en begint weer te snikken. Ik twijfel geen seconde en sla een arm om haar heen. 'It's okay, love. Je kunt me alles vertellen', zeg ik zacht. Ze schudt haar hoofd.

'N-Nee, dat kan niet. Na vanavond ben je me toch weer vergeten.' Ik schud mijn hoofd en ga met mijn hand rustgevend over haar rug heen. Ze rilt even.

'Nee, natuurlijk niet. Als je wilt, kunnen we contact blijven houden?' stel ik voor. Ze kijkt me verbaasd aan.

'Echt?' vraagt ze hoopvol. Ik knik. 

'Natuurlijk! Waarom niet? Ik wil je graag helpen. Niemand verdient het om ongelukkig te zijn.' Ze slikt even en kijkt weer naar haar handen. 'Wil je het vertellen?' Megan haalt haar schouders op. 'Misschien lucht het op om erover te praten.' Ze zucht en knikt twijfelend.

'Oké dan', zucht ze. 'Ik heb nou een paar maanden een relatie met een jongen, Axel.' Er trekt een rilling over mijn rug. Waar heb ik die naam eerder gehoord? 'In het begin was hij echt perfect. Heel romantisch, heel lief, zorgzaam. Maar toen we samen gingen woonden, veranderde hij. Hij ging aan de drank en de drugs, behandelde mij als stront en begon me te slaan', zegt ze zacht. 

'Waarom ben je nog met hem samen?' vraag ik haar zacht. 'Zo'n iemand verdiend jou niet.' Ze haalt haar schouders op.

'Ik ben bang wat hij zal doen wanneer ik bij hem weg ga', zegt ze zacht en ze kijkt me weer aan. Ik veeg haar tranen weg met mijn duim, maar ze deinst weg. 'S-Sorry', zegt ze snel en slaat haar ogen weer neer. 'Sorry dat ik je lastig val met mijn verhaal.' Ik schud meteen mijn hoofd.

'Dat doe je niet.' Ik til haar hoofd op, zodat ze me aankijkt. 'Beloof me alsjeblieft dat je bij hem weg gaat. Ik haat het om je zo gebroken te zien.' Ze schud haar hoofd.

'N-Nee! Dat durf ik echt niet', begint ze weer te snikken. Ik trek haar in een knuffel en wrijf rustgevend over haar rug. Zo blijven we zitten, tot ze weer wat rustiger geworden is. 'Bedankt, Louis.'

'Waarvoor?' vraag ik verward. Ze haalt haar schouders op en laat me weer los. 

'Dat je er voor me bent. Voor het gesprek. Bedankt dat je zo lief bent', noemt Megan op. Ik glimlach naar haar en haak een plukje haar achter haar oor.

'Dat is geen probleem, love', stel ik haar gerust. 'Ik zal er altijd voor je zijn.' Ze glimlacht zwak terug en zucht even.

'Echt?' Ik knik. 'Maar hoe? Je bent beroemd en ik ben gewoon mijn saaie ik.' Ik schud mijn hoofd.

'Onzin. Je bent allesbehalve saai.' Ze bloost lichtjes en kijkt weg. 'Zou ik je nummer mogen? Dan kunnen we contact houden.' Ze kijkt me verbaasd aan. 

'Meen je dat?' Ik knik met een glimlacht. Ze glimlacht weer terug en geeft me haar nummer. 'Axel wordt zo boos als hij hier achter komt', zegt ze zacht. Ik bijt op mijn lip.

'Zet me anders in je telefoon onder een andere naam', stel ik voor. Ze knikt twijfelend. 

'Dat is wel een goeie', mompelt ze. 'Alleen onder welke naam?' Ik leg mijn hoofd in mijn handen en denk na.

'Misschien kun je me als "vriendin" in je telefoon zetten? Louise? Als hij dan argwaan krijgt, kun je altijd zeggen dat ze fan is van mij en dat ze daarom mij als profielfoto heeft.' Ze knikt en vult "Louise" in bij de naam van het nieuwe contact. Ze geeft haar telefoon aan mij en ik typ mijn nummer in. 'Zullen we weer naar binnen? De rest zal wel ongerust zijn.' Megan knikt en staat op. Ik open de deur en laat Megan als eerste naar binnen stappen. 

Hmm, wie was Axel ook alweer? ;)