Twins?!

~ 68 ~

Voor de duidelijkheid: dit hoofdstuk speelt zich een aantal weken later af. Het concert waar ze Megan en Aivy leerden kennen, was eind februari. Twee weken later werd Louis neergestoken. Weer zes weken later was de rechtszaak en kregen Louis en Megan een relatie. Het is in dit hoofdstuk eind mei 2021.

POV Nora

De jongens zijn vandaag in de studio om een paar nieuwe nummers te schrijven. Simon wilde weer nummers gaan uitbrengen, maar omdat de stijl van de jongens individueel heel erg veranderd is, wordt het nog lastig om dat samen te voegen tot één genre. Ze verwachten er dus een tijdje mee bezig te zijn.

Ergens ben ik daar wel blij om. Natuurlijk mis ik de aanwezigheid van de jongens op zo'n dag, maar op dit moment wil ik ze even niet om me heen hebben. Niet omdat we ruzie hebben, maar omdat ik iets uit moet zoeken waar ik zelf best gespannen over ben. En de jongens maken de zenuwen er niet beter op.

Zelf begrijp ik nog niet precies hoe het kan, want we hebben elke keer een condoom gebruikt. Het lijkt zo onwaarschijnlijk, maar de tekens zijn er naar. Ik heb al een tijdje last van ochtendmisselijkheid, moet vaker naar de WC, heb mijn ongesteldheid overgeslagen en ben sneller moe. Ook zijn mijn borsten wat gevoeliger. Het kan dus bijna niet anders dan dat ik zwanger ben.

Ik ben vanmorgen snel naar de apotheek gegaan om een zwangerschapstest te halen. Ik moet het gewoon zeker weten, voor ik het aan iemand kan vertellen. Tegen de meiden heb ik nog niks gezegd. Zelfs Harry weet van niks. Hij had al wel door dat ik 's morgens minder vaak zin had in eten, maar ik zei dat ik misselijk was omdat ik die nacht slecht had geslapen of dat ik de dag daarvoor iets verkeerds had gegeten.

De eerste paar dagen dat ik misselijk wakker werd dacht ik zelf ook dat ik gewoon wat verkeerds had gegeten. Maar het kwam steeds vaker voor, waardoor ik toch wat minder zeker van mijn zaak werd.

Dus, hier zit ik dan. Ik heb de test net gedaan en moet nou een kwartier wachten tot ik de uitslag heb. Ik bijt zenuwachtig op mijn nagels.

Wat nou als ik straks zwanger blijk te zijn? Wil ik het kind houden? Is onze relatie stabiel genoeg om een kind te onderhouden? Zou Harry wel een kind willen?

We hebben het wel eens over kinderen gehad, maar vonden het beiden te vroeg. We hebben nou ongeveer een jaar en drie maanden een relatie. Het is niet dat we vinden dat we er te jong voor zijn. We zijn nou beiden 27.

Het gaat daarentegen goed tussen ons. Natuurlijk hebben we af en toe wel eens een meningsverschilletje, maar die lossen we vaak al snel weer op. Het komt maar heel zelden voor dat een van ons even tijd voor zichzelf zoekt om "af te koelen".

Hoe zou de rest er op reageren? Is het te vroeg om een kind te hebben, terwijl je nog maar een jaar en drie maanden samen bent? Tegen de tijd dat het kind er is, zullen we twee jaar samen zijn.

Tenzij Harry het kind niet erkent. Mijn hart staat even stil bij die gedachte. Oh god, stel dat Harry helemaal geen kind met me wil en me verlaat? Ga ik dan alleen voor het kind zorgen? Zal me dat lukken?

Het lijkt me zo zwaar om in mijn eentje voor een kind te moeten zorgen. Ik heb daar echt hulp bij nodig, Harry's hulp.

Ik kijk nerveus naar de klok. Nog vijf minuten. Nog vijf minuten en dan weet ik of mijn leven overhoop gegooid zal worden.

Hoe ga ik het Harry vertellen als ik zwanger ben? Stap ik gewoon op hem af en vertel ik het eerlijk? Ga ik het voorzichtig duidelijk proberen te maken door hints achter te laten? Ik denk het eerste, want ik wil hem niet aan het lijntje houden. Hij zal gek worden van alle hints. Ik moet me er dan maar gewoon toe verzetten om het in zijn gezicht te zeggen.

Ik zucht. Ik ben mezelf helemaal gek aan het maken met mijn gedachtes. Zonder het zelf door te hebben, bel ik Aislynn op.

'Hey No!' roept Aislynn gelijk vrolijk door de telefoon. Ik begin te snikken zodra ik haar stem hoor. Alle zenuwen komen los in de vorm van tranen. 'Nora? Wat is er aan de hand?' vraagt ze nou bezorgd.

'Ik ben bang, Ais', breng ik met moeite uit door mijn snikken. 'I-Ik heb een test gehaald en ben bang voor de uitslag.'

Het is even stil aan de andere kant van de lijn. 'Je bedoeld een zwangerschapstest?' Ik knik, wat Aislynn natuurlijk niet kan zien. 'Nora?'

'Sorry', mompel ik. 'Ja, een zwangerschapstest.' Ik bijt weer op mijn nagels en werp een blik op de klok. 'Nog een paar minuten tot ik de uitslag heb. Ik ben zo bang, Ais.'

'Wacht eerst de test af. Je bent jezelf helemaal gek aan het maken, No.' Ik haal mijn neus op en ga met de rug van mijn hand onder mijn ogen door.

'Ais? Kun je alsjeblieft deze kant op komen? Ik wil niet alleen zijn als ik de uitslag bekijk', mompel ik. 'Ik durf niet eens te kijken. Terwijl ik het zo goed als zeker weet.'

'Ik kom er aan! Ik ben er over een paar minuten! Ik stap meteen in de auto.' En ze hangt op. Gespannen wacht ik af tot de deurbel gaat. Langzaam loop ik naar de voordeur.

Zodra ik de voordeur heb geopent, stapt Aislynn naar binnen en slaat ze haar armen stevig om me heen. 'Maak je geen zorgen, het komt goed', mompelt ze op mijn schouder, waarna ze me los laat. 'Zullen we samen kijken?' Ik knik en pak haar hand vast. Ik sleep haar mee naar de badkamer, waar ik gespannen voor de deur blijf wachten. Aislynn kijkt me even aan en waarna ik haar een zacht knikje geef, opent ze de deur en stappen we de badkamer in.

Mijn blik valt meteen op de test. Twee streepjes.

Ik laat Aislynn's hand los en laat mezelf langs de muur op de grond zakken. 'Nora?' hoor ik Aislynn verbaasd vragen.

Ik ben zwanger.