Twins?!

~ 63 ~

POV Niall

'Gaat iemand mee naar de supermarkt? Ik heb honger.' Ik loop de woonkamer in en zie Louis met zijn ogen rollen.

'Niall, jij hebt altijd honger. Jij bent de definitie van een lintworm.' Ik begin te lachen. Louis staat op van de bank en geeft mij een klopje op mijn schouder. 'Ik ga wel mee, anders koop jij de hele winkel leeg.'

'Doe voorzichtig', zegt Megan snel. Louis en ik knikken snel.

'Doen we. Paul gaat mee om ons te schaduwen', stel ik haar gerust. Ze knikt even en kijkt dan weer weg. Louis hurkt voor haar neer en legt zijn hand op haar knie.

'Maak je geen zorgen. De kans dat Axel ons weet te vinden in Londen is klein. En daarnaast zijn we er zo snel mogelijk weer. Het komt allemaal goed.' Megan kijkt Louis langzaam aan en knikt weer. Louis geeft nog een kneepje in haar knie en staat dan weer op. 

We pakken nog een paar tassen en lopen dan richting de supermarkt. Onderweg praten we wat met elkaar. 

'Hoe gaat het met Megan?' vraag ik aan Louis. Hij haalt zuchtend zijn schouders op.

'Ze praat er niet veel over, maar ik weet dat ze nog steeds bang is dat Axel ons zal vinden. Het is nou een week geleden dat we naar het politiebureau zijn gegaan en we hebben verder niks meer van hem vernomen. Nou ja, afgezien van een paar dreigberichten dan. Maar no way dat hij weet waar wij wonen.' Ik knik instemmend.

'Ja, inderdaad. Londen is best groot.' Ik kijk even achter me. Paul loopt een stuk achter ons. Louis en ik hebben een capuchon en een zonnebril op. Zo vallen we minder op voor de fans. Misschien werkt het ook wel bij Axel. Ik richt mijn blik weer op de stoep voor me en kan nog net een vrouw ontwijken. 'Oeps, sorry!' Ze kijkt me even boos na.

'Lekker bezig, Ni', lacht Louis. 'Let op waar je loopt, bro.' Ik geef hem een stomp tegen zijn schouder en grinnik zelf ook even. Na nog een paar minuten gelopen te hebben, zijn we bij de supermarkt aangekomen. Ik pak nog snel een karretje en volg dan Louis de winkel in. Al snel staan we bij de goede afdeling. 'Ik ga nog even wat drinken pakken. Ik ben zo terug', zegt Louis en verdwijnt uit het gangpad. Ik laat mijn blik door de schappen gaan. Welke chips wil ik?

Al snel staat Louis weer naast me. Ik voel de blik van Paul in mijn rug branden en kijk even om. Paul staat aan het eind van het gangpad en doet alsof hij aan het kijken is naar een product. 'Moesten we nou ook nog brood hebben?' vraag ik me hardop af. Louis denkt even na en knikt dan.

'Ja. Laten we dat nog even pakken en dan terug gaan. Je hebt wel weer genoeg te eten.' Ik rol het karretje achter Louis aan en rol met mijn ogen. Louis slaat de hoek van het gangpad om en hapt naar adem. 'Ni, naar achter!' hoor ik hem nog roepen. Ik hoor Paul's voetstappen snel onze kant opkomen. Ik stap geschrokken naar achteren als ik Axel ineens de hoek om zie lopen. Als hij mij ziet, begint hij te grijnzen. 

Ik kijk naar het mes in zijn handen en zie dat er bloed aan zit. Louis. 'Lou, ben je oké?' roep ik in paniek. 'Lou?' roep ik nog een keer als ik geen antwoord krijg. 

'Niall, ga naar Louis! Ik handel dit wel af!' hoor ik Paul roepen. Hij trekt me weg van de kar, pakt zelf de kar over en begint op Axel af te rennen. Axel vliegt naar achteren en laat het mes uit zijn handen vallen. Ik kijk nog even toe hoe Paul bovenop hem springt en naar een paar mensen roept dat ze de politie en een ambulance moeten bellen.

'Ni', hoor ik Louis mompelen. Snel loop ik naar hem toe en kniel naast hem neer. Louis ziet erg bleek en rilt. Zijn handen heeft hij op zijn buik gedrukt. Ik kijk geschrokken naar zijn shirt, wat langzaam rood kleurt. 

'Lou, h-het komt goed. H-Hou vol. De ambulance is onderweg!' Mijn zicht wordt troebel door de tranen. 'Lou, blijf bij. Alsjeblieft.'

---

Ik ijsbeer door de wachtkamer van het ziekenhuis heen. Naast me hoor ik Megan snikken en Liam die haar gerust probeert te stellen. Harry had zijn armen om Nora heen geslagen, waarna ze beiden voor zich uit begonnen te staren.

Het is inmiddels een half uur geleden dat Louis af werd gevoerd met de ambulance. Hij was veel bloed verloren, zeiden ze. Maar ze zeiden ook dat het wel goed moest komen. Ik hoop het maar...

Net voordat Louis buiten bewustzijn raakte, fluisterde hij me nog toe dat ik op Megan moest letten. Vlak daarna werd ik bij Louis weggetrokken door het ambulancepersoneel. De politie kwam kort nadat Louis op de brancard werd getild en namen Axel over van Paul. Ik wilde mee in de ambulance, maar het mocht niet van het personeel. Ze hadden alle ruimte nodig om te werken. 

Paul en ik zijn toen snel naar het huis van Harry en Nora gerend en hebben snel uitgelegd dat Louis in het ziekenhuis ligt en dat Axel is opgepakt. Iedereen kwam meteen overeind en rende naar de auto's. 

'Familie van Louis Tomlinson?' hoor ik een mannenstem vragen. Ik knik snel en kijk de dokter gespannen aan. 'De heer Tomlinson heeft veel bloed verloren, maar we waren er op tijd bij. Hij is gehecht en ondergaat op het moment een bloedtransfusie.'

'Gaat het verder goed met hem', hoor ik Liam achter me vragen. De dokter knikt even. 

'We hebben hem onder narcose gebracht. Daar houden we hem voorlopig nog in, tot zijn bloeddruk hoger is. Dan kunnen we hem langzaam wakker laten worden.' We knikken even.

'Mogen we naar hem toe?' vraag ik dan zacht. De dokter twijfelt even, maar knikt dan toch.

'Ja, maar wel één persoon per keer. Anders wordt het te druk voor hem. Hij heeft nou zijn rust hard nodig.' We knikken weer en nemen dan afscheid van de dokter.

'Ga jij maar, Niall. Jij was erbij toen het gebeurde.' Ik knik even naar Liam. 'Wij zijn hier als je ons nodig hebt.' Ik knik weer en loop dan langzaam naar de deur. Ik zucht even diep, voor ik de klink naar beneden druk en zachtjes naar binnen stap.

Ik kijk naar het bed en slik de brok in mijn keel weg. Louis ziet nog steeds bleek en ligt er bewegingloos bij. Louis zit aangesloten op een hartritme- en bloeddrukmeter en er staat een infuus naast zijn bed, waar ook een zak bloed bij hangt. Ook heeft Louis een zuurstofmasker op. 

Langzaam loop ik naar het bed en pak zijn hand vast. Zijn handen zijn wat kouder dan normaal. 'Louis, ik weet niet of je me kunt horen, maar Axel is opgepakt. Je ligt nou in het ziekenhuis en krijgt de beste zorg die er is. Het komt goed, Louis. Het komt allemaal goed.'

Het komt goed. Het komt goed.

Het moet goed komen.