Twins?!

~ 19 ~

Voor je begint met het lezen van dit hoofdstuk, wil ik je bedanken voor het lezen van dit boek.

Twee weken geleden ben ik begonnen met het schrijven van dit boek, en daarmee ook weer fulltime begonnen met schrijven in het algemeen. En na deze twee weken, heeft dit boek de 500 lezers behaald!

Het is heel fijn om te zien dat er nog zoveel mensen geïnteresseerd zijn in mijn boeken, ondanks dat ik ruim twee jaar niks op wattpad heb gedaan! Dus bedankt daarvoor!

POV Nora

Ik heb me ondertussen omgekleed en sta nou in de badkamer mijn haar en make-up te doen.

'Je hoeft geen make-up op', hoor ik Harry zeggen en ik schiet uit. 'Oh shit, nou loop ik weer de badkamer in zonder te kloppen.'

'Nou ben ik uitgeschoten door jou', zeg ik, terwijl ik hem een blik geef. Hij grinnikt en loopt naar me toe. Ik pak een make-updoekje en haal de uitschieter bij mijn oog weg.

Harry slaat zijn armen van achter om me heen en legt zijn hoofd op mijn schouder. 'Jij hebt echt geen make-up nodig. Je bent al prachtig van jezelf.' Mijn hoofd begint rood te worden.

'Zonder make-up voel ik me naakt', zeg ik zacht en kijk hem aan via de spiegel. Hij drukt een kus op mijn wang.

'Vandaag heb je geen make-up nodig', zegt hij zacht. Ik kijk hem vragend aan via de spiegel. 'We gaan om twaalf uur een stukje varen', verteld hij.

'Varen? Door de grachten?' Harry knikt. 'Hoe laat is het nu?' Harry kijkt op zijn telefoon.

'Kwart over elf, dus je hebt nog een half uur.' Ik knik en maak opnieuw een wing, aangezien die net is mislukt toen Harry de badkamer in kwam lopen.

'Oké', zeg ik en focus me op mijn andere oog. Harry volgt mijn bewegingen. 'Moet jij je niet gaan klaar maken?'

'Ik kijk veel liever naar hoe jij je aan het klaar maken bent.' Weer stijgt het bloed naar mijn wangen.

'Stop it', mompel ik. Harry kijkt me vragend aan via de spiegel. 'Je laat me elke keer blozen.' Harry lacht en drukt zijn lippen op mijn wang.

'Dat is nergens voor nodig.' Ik smeer nog snel wat mascara op mijn wimpers en kijk tevreden naar het resultaat. 'Klaar?' Ik knik en draai me om.

Harry staat nog steeds achter me, waardoor ik met mijn billen tegen de wasbak aan sta. 'Je ziet er prachtig uit.' Ik voel alweer het bloed naar mijn wangen stijgen en geef een klein duwtje tegen zijn schouder aan.

'Stop nou', zeur ik lachend. Harry grinnikt ook even, maar kijkt me dan weer serieus aan. Hij drukt kort zijn lippen op de mijne en mompelt tegen mijn lippen: 'Waarom? Het is de waarheid.'

Hij zet een stap naar achteren. Ik kijk hem vragend aan. Hij maakt de touwtjes van zijn joggingbroek los en het kledingstuk valt op de grond. Hij stapt uit de broek en kijkt me dan aan.

'Blijf je voor de show of?' Ik kijk naar zijn gezicht en zie dat er een grijns op staat. Ik schud mijn hoofd en loop snel de badkamer uit. Ik hoor Harry achter me lachen.

---

Harry helpt me met het instappen in de boot door mijn hand te pakken. Zelf stond hij al in de boot. 'Dankje', zeg ik dankbaar. Hij geeft me een knipoog en ik laat me langzaam zakken op het bankje in de boot. Harry komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen.

Hij geeft een knikje naar de schipper. Hij start de boot en begint een richting uit te varen.

Het is inmiddels half één. Bij de kade kwamen wij een paar fans tegen en ik durfde eerst niet in de boot te stappen toen ik zag hoe erg de boot bewoog toen Harry was ingestapt.

'Weten de jongens dat we weg zijn?' vraag ik aan Harry. Hij knikt.

'Ik kwam Liam tegen op de gang toen ik dit aan het regelen was. Ik heb met hem afgesproken dat wij hierna door gaan naar het interview.' Ik knik.

'Amsterdam is echt mooi', zucht ik en geniet van de gebouwen. Harry draait zich naar me om.

'Jij ook.' Ik grinnik, terwijl ik het bloed weer naar mijn wangen voel stijgen. Ik sla hem tegen zijn schouder aan.

'Cliché, Styles', zeg ik lachend. Harry grinnikt ook even en kijkt dan ook weer naar de gebouwen om ons heen.

'Ik heb dit ook nog nooit gedaan', zegt hij. Ik kijk hem vragend aan. 'Varen door de grachten van Amsterdam', verduidelijkt hij zichzelf. Ik knik.

'Voor mij ook', zeg ik voor de grap. Harry rolt met zijn ogen.

'Jij bent überhaupt nog nooit in Nederland geweest', lacht hij. Ik haal mijn schouders op en kijk hem ook lachend aan.

'Dan is het toch ook mijn eerste keer?' Harry schud lachend zijn hoofd en geeft zichzelf een facepalm.

'Gekkie.' Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me naar zich toe, zodat hij mij een kus op mijn voorhoofd kan geven. Daarna laat hij me weer los en legt hij zijn hand op zijn knie.

Ik kijk er even naar, voor ik hem vast pak. Harry kijkt mij verbaasd aan. Ik geef een klein kneepje in zijn hand en glimlach naar hem. Hij glimlacht terug.

'Hoe waren jouw adoptie-ouders eigenlijk?' vraagt hij zacht. Ik slik. Ik heb al een paar dagen niet echt meer aan ze gedacht.

'Mijn moeder was heel liefdevol. We gaven elkaar heel vaak knuffels en ze zag altijd meteen aan mij als ik ergens mee zat. Ze was eigenlijk meer als een soort vriendin voor me', zucht ik en ik knipper de tranen weg. 'Mijn vader was heel beschermend. Als ik een jongen mee naar huis nam, ondervroeg mijn vader hem altijd.' Ik lach om de gedachte.

'Ze klinken als hele liefdevolle mensen. Mis je ze erg?' Harry kijkt me in mijn ogen aan. Ik knik voorzichtig.

'Ergens mis ik ze wel, want het zijn wel de mensen die mij hebben opgevoed. Maar doordat ik nou bij jullie ben, denk ik er eigenlijk nog weinig over na.' Harry knikt begrijpelijk en slaat zijn arm weer om me heen. 'Hoe zijn jouw ouders?'

'Mijn moeder is echt een schat van een vrouw', lacht Harry. 'Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zeven was. Mijn moeder kreeg toen een nieuwe vriend, Robin. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor wat hij voor ons heeft betekent. Ik heb zelfs een tattoeage genomen in ere van hem.' Hij buigt zijn arm en wijst een tattoo aan. Het is de letter "R".

'Is dat nou-', zeg ik lachend en wijs naar een andere tattoo. Harry begint ook te lachen.

'Ja, dat is een naakte zeemeermin.' Ik schud grinnikend mijn hoofd.