Twins?!

~ 2 ~

POV Nora

Finn en ik hebben vandaag de hele dag tegen elkaar aan gelegen op de bank. We hadden een paar films opgezet, zodat we iets anders hadden om onze aandacht op te focussen.

Niet dat het heel veel hielp. Mijn gedachten draaiden overuren. Ik bleef me maar afvragen wat er gebeurd zou zijn met me als Finn ook zou zijn omgekomen bij het auto-ongeluk. Dan had ik niemand meer gehad, behalve wat familieleden waar ik eigenlijk bijna geen contact mee heb.

De deurbel gaat en ik zucht voordat ik op sta en richting de voordeur loop. Ik trek de deur open en kijk verbaasd naar de mensen die voor de deur staan. 'Uh, hallo? Kan ik u ergens mee helpen?'

Voor de deur staat een vrouw met donkerblond haar en blauwe ogen en een stevigere man met donkergrijs haar en ook blauwe ogen. Geen van deze mensen komt me bekend voor, dus ik vraag me af wat ze hier komen doen.

'Nora?' vraagt de vrouw vol verbazing. Ik knik met een vragende uitdrukking op mijn gezicht. Hoe kent deze vrouw mijn naam?

Haar ogen vullen zich met tranen en ze trekt me in haar armen. 'Oh, meisje! Je bent zo groot geworden! En zo mooi!' Ik sla verward mijn armen om haar heen, niet wetende wat ik anders zou moeten doen.

'Uh, sorry hoor mevrouw. Maar hoe kent u mij?' De vrouw laat me weer los en haalt haar neus op. De man die bij haar is legt zijn hand op haar rug.

'Ik zal je alles vertellen, lieverd. Mogen we binnen komen?' Ik knik, nog steeds verward en stap opzij, zodat ze naar binnen kunnen lopen.

Finn komt de woonkamer uit lopen en kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op en volg de mensen richting de woonkamer.

De vrouw stelt zich voor aan Finn als "Maura Gallagher". De man volgt haar voorbeeld en geeft Finn ook een hand. 'Hallo jongeman. Ik ben Chris Gallagher.'

Finn stelt zich aan ze voor en stapt dan opzij zodat ze verder kunnen lopen. Als ik naast hem sta, pakt hij me bij mijn pols en vraagt hij zacht: 'Wie zijn deze mensen?'

Ik haal mijn schouders op en zeg zacht terug: 'Geen idee. Ze kennen mijn naam, maar ik heb ze nog nooit in mijn leven gezien.'

Finn laat mijn pols weer los en ik stap de woonkamer in. 'Wilt u iets te drinken?' hoor ik Finn achter me vragen.

'Zeg maar je hoor', zegt Maura. 'Voor mij graag een kopje thee, alsjeblieft.' Chris geeft nog aan dat hij een kopje koffie wil en ik hoor Finn achter me weg lopen. 'Kom zitten, meisje. We hebben veel te bespreken', zegt Maura tegen me en knikt naar de bank die haaks op de bank staat waar zij op zitten.

Ik doe wat ze zegt en laat mezelf zakken op de bank. Finn stapt inmiddels ook weer de woonkamer in met een dienblad en zet het dienblad op de tafel neer. 'Alstublieft', zegt hij terwijl hij het drinken uit deelt en voor mij een kop thee neer zet en er een zakje rooibos in hangt. Ik kijk hem dankbaar aan en hij geeft me een knipoog, waarna hij zich naast me op de bank laat zakken.

'Vertel, wie zijn jullie? En hoe weten jullie mijn naam?' Maura haalt een keer diep adem en ik zie dat Chris haar hand vast pakt en er een kneepje in geeft.

Ik haal mijn theezakje uit het hete water en pak het glas op, zodat ik mijn handen eraan kan opwarmen. 'Ik ben Maura Gallagher', zegt Maura en ik knik kort. Dat wist ik al, aangezien ze zich zo voorstelde aan Finn. Ze had zich niet aan mij voorgesteld, maar doet het nou toch nog. 'Ik ben hertrouwd met Chris hier.' Ze knikt naar Chris en hij glimlacht kort naar me. Ik glimlach terug. Wat moet ik anders doen? 'Mijn vorige man is Bobby Horan', zegt ze en haalt weer diep adem, voor ze er aan toevoegt: 'Jouw vader.'

Door mijn verwarring glijdt mijn theeglas uit mijn handen en spat uiteen op de vloer. Het hete water spettert over me heen en van schrik trek ik mijn benen op. 'Shit!'

Ik kijk naast me en zie Finn verward naar Maura kijken. 'Je maakt een grap. Haar vader, onze vader, heet Jacob Smith!' Ik kijk Maura geschokt aan en zie haar zuchten, terwijl ze haar hoofd schudt.

'Nora is geadopteerd. Bobby Horan is haar vader en ik ben haar moeder.' Mijn mond zakt open.

'Wat?' komt er als een zacht gepiep uit mijn mond. 'Maar. Wat? Hoe? Waarom?' Ik haal een hand door mijn haren heen en voel dat Finn op staat. Ik kijk hem na als hij de woonkamer uit stormt en de trap op rent.

'Ik zal je alles uitleggen', beloofd Maura. 'Maar eerst zal ik het glas opruimen, voor je je straks nog bezeerd.' Ze staat op en verdwijnt in de keuken, om daar een stoffer en blik te pakken en daarmee het glas op te ruimen.

'Brand los', zeg ik zodra ze weer zit. Ik ben nog steeds verward. Deze vrouw is mijn moeder?

'Zoals ik al zei: ik ben je moeder. Je vader wilde geen meisje opvoeden, dus hij wilde dat ik je zou weggeven.' Tranen ontstaan in mijn ogen en ik zie haar ogen ook waterig worden. 'Ik was er kapot van. Het spijt me zo, Nora. Ik heb een goed gezin voor je gezocht, omdat ik voor jou het beste wilde. Het was de zwaarste beslissing ooit voor me om jou weg te geven aan een ander gezin, maar ik kon niet anders. Ik was zo bang dat Bobby me zou verlaten.' Haar gezicht is inmiddels nat van de tranen, net als het mijne. 'Ik wilde je niet scheiden van ons, van je broers. Maar ik kon niet anders.'

Mijn ogen worden groot. 'Broers?' Ze knikt.

'Je hebt een oudere broer, genaamd Greg. En je hebt een tweelingbroer genaamd Niall.' Mijn mond zakt weer open.

Ik heb een tweelingbroer?!